Awers. Hanna Greń

gnata w ręce, spieprzył. Znaczy… uciekł gdzieś.

      – Daleko nie ucieknie, pani pułkownik – zapewnił ją Dzierżak. – Raz-dwa go znajdziemy. A ten pistolet, co go pani ma, to rozumiem, że zezwolenie jest?

      – A co ty sobie, synku, myślisz, że pułkownik MO nie ma zezwolenia na broń? Mam, wszystko jak najbardziej aktualne. Dobrze, że zabrałam ze sobą tę moją spluwę. Przydała się. Ukryłam pod szlafrokiem w kaburze podramiennej, hi, hi. Ale się zdziwili, gdy zobaczyli, co mam w ręce. Klecha od razu dał dyla, tylko ten biedaczek nie podołał. Wypaliłam w sufit, tak na wszelki wypadek, i chyba się przestraszył, bo padł posłusznie na glebę, tak jak mu kazałam. W sumie zafundowaliście mi doskonały wypoczynek.

      – Przepraszam, babciu – bąknęła Kamila, która najwyraźniej dopiero dochodziła do siebie. – Nie powinniśmy, znaczy powinniśmy szybciej…

      – No coś ty, Kamilko kochana. Od lat tak dobrze się nie bawiłam. Tego mi właśnie było trzeba. Nic tak dobrze nie robi na stare lata jak odrobina adrenaliny. A wiecie, czego jeszcze mi trzeba?

      Pokiwałem głową. Dobrze wiedziałem. Babcia najwyraźniej miała ochotę na to, co lubiła najbardziej na świecie, a czego powinna się wystrzegać jak diabeł święconej wody.

      – Szklaneczka łyskacza dopiero w domu, babciu – potwierdziłem. – Teraz to możemy co najwyżej pójść sobie zajarać.

      – Przecież ty nie palisz? – zdziwiła się Kamila.

      – Raz na jakiś czas można. Zwłaszcza w takim towarzystwie. – Wskazałem na uśmiechniętą Matyldę.

      – To teraz fajeczka, a wieczorem zapraszam was, znaczy ciebie i Kamilę. Opowiem wam wszystko po kolei.

      Pokiwałem głową. Nie było innego wyjścia. Musieliśmy pójść i wysłuchać jej opowieści. W końcu wszyscy razem odwaliliśmy niezłą robotę. Będzie z tego kawał reporterskiego mięcha. Oczywiście o ile Wasyl wszystko nagrał. Ale o to mogłem być spokojny. Gorzej, że będę musiał wytłumaczyć Dżesice, dokąd idę i dlaczego wracam wypity. No ale przecież nie mogę wziąć jej ze sobą. Zanudziłaby się na śmierć, słuchając o naszym wspólnym śledztwie, no a poza tym niezbyt dobrze znosiła towarzystwo Kamili. Jakoś się wytłumaczę i przekonam ją, że lepiej będzie, jeśli zostanie w domu. Po co ma się Zembi denerwować. Znaczy… nie Zembi, tylko Dżesi.