на зімоўку?
«Як бачна не мяне аднаго пераследвала жывёла. Можа быць я і нездарма ўспомніў пра старажытных прадказальнікаў…» – пранеслася ў галаве Уладзіміра, і ён сербануў яшчэ кавы.
Троіца маўчала, абдумваючы тое, што з імі здарылася. Мiнчук вырашыў перайсцi да мэты свайго візіту, ды сказаў:
– І што ж у вас за археалогія цікавая, раскажыце, калі ласка.
Віка разгарнула да госця ноўтбук, на экране якога былі здымкі знаходак Мечыслава.
– Фоткi артэфактаў я ўжо і так бачыў, – сказаў малады чалавек. – Спадзяюся, я змагу ўбачыць гэтыя чароўнасцi і на ўласныя вочы?
– Канешне, – прамовіў Мечыслаў, жуючы круасан.
– Я так разумею, – сказаў Уладзімір, – што галоўная наша задача расшыфраваць гэты рукапіс з бутэлькі, то бок пасланне скрозь стагоддзі ад Панятоўскага.
Маладыя гарадзенцы кіўнулі.
– Пакажыце яго, – дадаў мінчанін.
Віка шчоўкнула па клавіятуры ноўтбука і перад гісторыкам паўстал фотаздымак пергамента з надпісам. Уладзімір ведаў словы на памяць. З таго часу, як гiсторык атрымаў паведамленнем на сваю старонку ў сацыяльнай сетцы гэты тэкст, ён столькі разоў яго чытаў, што мог бы распавесці нават прачнуўшыся ад удару грома, але фота пергамента бачыў упершыню. І яно зрабіла на яго вялікае ўражанне. Прабягаючы тэкст вачамі, ён чытаў разумова:
«Рыцар Salsinatus імёны свае ў трыкутнік склаў. Пастаў абраных па імёнах на месцы іх у дзень прыходу рыцара ў свет зорная карта яго сонцам на сонца пакажа ў імёнаў трыкутнік. Адказ у імёнах абраных складзеных разам атрымаеш ты. На Шуканым знойдзеш яго ў дзень прызначаны.»
– Пергамент проста магічны, – сказаў Уладзімір услых.
– Імёны свае ў трыкутнік склаў… – прамармытаў Мечыслаў.
– Як можна скласці імёны ў трыкутнік? – спытаў Уладзімір.
– І дзе можа быць гэты трыкутнік? – дадала Віка.
– Гаворка пра трыкутнік, відавочна, нездарма, – сказаў Уладзімір, – гэта адзін з сымбаляў розэнкрэйцараў…
– А мы ведаем ужо, што на капсуле сімвал розэнкрэйцараў і што кароль Панятоўскі быў масонам, – сказала Віка.
– І акрамя таго цікавіўся і розэнкрэйцарамi, – дапоўніў Уладзімір.
– Можа быць, гаворка пра нейкую… мапу, – выказала здагадку Віка. – Дзе можа быць намаляваны трохкутнік? Гэта павінна быць нешта накшталт карты, карты на якой ёсць імёны.
– Тут гаворка пра імёны Панятоўскага, раз гэта ён рыцар Salsinatus, – прамовіў Уладзімір.
Ён пачухаў патыліцу, зрабіў глыток кавы і працягнуў:
– Але што гэта за імёны?
– Станіслаў і Аўгуст? – зноў выказала здагадку Віка.
– Цi гэта нейкія іншыя, асаблiвыя імёны. Якія яшчэ былі імёны ў Панятоўскага? – спытаў Уладзімір.
– Salsinatus, – ягонае таемнае імя, – сказала Віка.
– У яго манаграме «S A R» апошняя літара R, – дадаў Уладзімір.
– Гэта Rex. На лацінскай значыць кароль, – сказаў Мечыслаў.
– Так-так, менавіта, – пацвердзіў Уладзімір. –