do domu,
a pusty fotel obok
boleśnie mi przypomina,
że ode mnie odszedłeś.
You said I had never felt
heartbreak like yours
before.
That once I had,
it would change me.
Only then would I
understand where you
were coming from.
I understand now.
It’s just that
neither of us knew
that it would be you.
The heartbreak that
changed me
forever.
Mówiłeś, że moje serce
nigdy nie było złamane
tak bardzo jak twoje.
Że kiedy będzie,
wtedy się zmienię.
Dopiero wtedy
zrozumiem, co wcześniej
działo się z tobą.
Teraz rozumiem.
Wówczas jednak
żadne z nas nie wiedziało
że będzie chodzić o ciebie.
Takie złamanie serca
zmieniło mnie
na zawsze.
When you told me
I had won your heart,
I didn’t expect that I
would have to share your
body with anyone else.
You were mine
and yet
you were everyone else’s.
Gdy powiedziałeś mi,
że podbiłam twoje serce,
nie spodziewałam się, że
będę musiała z kimkolwiek
dzielić się twoim ciałem.
Byłeś mój,
lecz zarazem
należałeś do wszystkich.
I don’t need to hear
“I love you” every day
or wake up next to you
every morning.
Just tell me that you
see my face when you
watch the sunset
and I’ll know.
Nie muszę codziennie
słyszeć: „kocham cię”
ani budzić się obok ciebie
co rano.
Powiedz mi tylko,
że patrząc, jak zachodzi słońce,
widzisz moją twarz.
To da mi pewność.
apologies are a
Band-Aid.
the wound is still there,
underneath.
it still hurts,
it just looks cleaner on
the outside.
if I apologized…
would you be cured?
or is that just a way of
hiding the ugliness
of truth?
the hurt stays.
my “sorry” will never
heal the way you
want it to.
so you might as well
learn to heal yourself …
without waiting for
anyone else to do it.
przeprosiny są
jak plaster.
pod spodem
nadal jest rana.
ciągle boli,
i tylko z zewnątrz
wygląda czyściej.
gdybym przeprosiła…
czy to by cię uzdrowiło?
czy może byłby to jedynie
sposób na ukrycie
prawdy?
ból nie ustaje.
moje „przepraszam”
nigdy nie leczy tak
jak byś tego pragnął.
może więc sam się naucz
jak wracać do zdrowia…
nie czekając, aż
uleczą cię inni.
And again
the wind is knocked out of me.
My breath is gone.
It reminds me of a dream I had
of you the other night.
Which now I see was a nightmare.
A warning.
That quick, sharp tug that makes
my stomach turn.
And every fucking footstep I hear
outside my door makes my heart
clench and sink.
Because I know it’s not you,
coming home to me.
I znowu
odbiera mi dech w piersi.
Nie mogę oddychać.
Przypomina mi się sen o tobie
z tej lub poprzedniej nocy.
Który teraz postrzegam jako koszmar.
I ostrzeżenie.
Szybkie mocne szarpnięcie,
aż przewraca mi się w żołądku.
A każdy jebany krok
pod drzwiami sprawia, że
serce ściska się i zapada.
Bo wiem, że to nie ty
wracasz do domu, do mnie.
you say that this love
feels different now.
how could it not?
you’ve broken me.
and I’ll never