мин төштә су күрдем.
– Еллар аязуга булсын,
ап-ак балык сикерде!
– Сугыш алдыннан төшендә
ниләр күргән икән ул?
– Офыккача су күргәндер – юл төшедер –
су ул – юл…
– Очкан кошлар күрде микән,
суга төшкән кошлармы?
Төшенә җил кердеме икән,
иеп агач башларын?
– Кошлар күрсәң – кавышуга, ди,
әллә юрый белмәдем, –
күк тулы кошлар күрсәм дә,
юравым юш килмәде,
юравым юш килмәде!..
Юраганың юш килмәгәч,
инде нигә юрарсың?
Кызыл елга, кызыл дәрья –
офыккача су да су!..
…43 – күмелде суга,
44 – күмелде суга…
дошман сугыш ачуга,
суга китте балалар,
суга китте еллар…
тирәнгә китте яралар,
төпкә китте алар!..
Бары бер кояш калды.
Бер кояш һәм ул –
Ана!
Түшәгендә уяна,
офтана да куана…
Чал кояшка карый-карый,
төшләр юрап
юана.
И ана…
Бүген бөтен ил буена
төшен сөйли әбиләр:
төштә тавык тибенсә,
тары уңа, диләр…
Бүген төштә учак яктым.
Яшьлегемә кайттым!..
«Иктек иген, суктык чыпта…»
Иктек иген, суктык чыпта,
күрек бастык алачыкта,
суны җиктек дүрт ташка,
җилне җиктек – он тарта!..
Йорт-җир дә исәп-хисап:
киленгә – киле-кисап,
кияүгә – китмән-көрәк…
(Гомерләр итмәк кирәк!)
Кош-корт чырлый әрбәлектә,
туйра кистек тәртәлеккә,
дагаладык атларны –
каерып ачтык капканы.
Арба тулы бала-чага,
калганнары арттан чаба…
(Чаптырып китмәк кирәк!)
Гаиләдә халык арта;
ызанда – кабык арба,
арбада – йодрык бала
аваз сала дөньяга…
(Барысына икмәк кирәк!)
Эленеп тора чүпләм сөлге,
әбиләрдән калган өлге
туган йортның түрендә
кай яктан да күренә…
Ап-ак җитен читенә
җыр сурәте чигелә…
(Сөюеңне чикмәк кирәк!)
Ышнада – җитен, киндер, –
без киясе киемдер…
Кузгала тәрәш-каба, –
уңганны һәр эш таба…
Тау төбендә гәүһәр ташы –
кызларга йөзек кашы…
(Барысына җитмәк кирәк!)
Тешәдек таш, издек камыр,
«уф» димәдек, иттек сабыр…
Урдык, суктык, җилгәрдек;
бөтен миргә җитәрлек
казан асып җибәрдек,
учак ягып җибәрдек…
(Дөньялар көтмәк кирәк!)
Идел-йортта ут чәчмәдек,
дуслар белән дус яшәдек,
хәл-әхвәлне белештек,
бер тәгамне бүлештек.
Золымнардан үч алганда
усал булдык усалдан…
(Дошманны тетмәк кирәк!)
Нигез