Роберт Әхмәтҗанов

Гомер биштәре / Котомка жизни


Скачать книгу

җиткәнен

      тоярга вакыт!

      Көннәрне түктек,

      елларны чәчтек –

      җыярга вакыт!

      Кояш кыекта –

      иркә чак үткән,

      торырга вакыт.

      Хисләрне иктек,

      антларны чәчтек –

      урырга вакыт!

      Төпкә җигелеп,

      сабанда күптән

      сайрарга вакыт.

      Сүзләрне әллә

      җилгәме сиптек,

      нинди моң үсә –

      сайларга вакыт!

      Ындырың такыр –

      ыңгыраш ятып,

      ыңгыраш – вакыт!..

      «Саумысыз, картлар, нихәлдә?..»

      – Саумысыз, картлар, нихәлдә?

      Җиңел үтәме картлык?

      Яхшымы бу яссылыкта

      бераз бөгелеп йөрүләр,

      заманына абруй белән

      иелеп сәлам бирүләр?

      .......................................

      – Картлык – түгел шул шатлык!..

      Яшәлде, шөкер, яшәлде.

      Шәүлә булып йөрегәнче,

      ахры, киткәнең артык…

      Ачысы да, төчесе дә

      тигән безнең йөрәккә.

      Йөрелсә дә, дөньягызда

      йөрелгәндер кирәккә…

      Йолдыз тот шәрә кул белән,

      кабалан, өскә үрел…

      Алмаганмы кысыр хыял

      гомернең өчтән берен?..

      «Яшьлек!» диеп масаймагыз,

      барыгыз кыйблагызга…

      Көлгән идек без дә, валлаһ,

      төш кебек дөньягызда!..

      Аргы якка!

      Уелып-уелып аккан елга аша

      дер калтырап торган тар басма.

      Җилфер-җилфер әби килде ярга,

      Ялвару бар сүнгән карашта…

      И, чабаклар сикерә, әйтерсең лә

      шаулы җәйне күреп калырга!..

      «Аргы якка чыгар әле, улым!»

      Чыктым аны каршы алырга.

      «Аргы якка чыгыйм, аргы якка,

      калсын бу яр сагынып сөйләргә…»

      Шаулый июль, сары мәтрүшкәләр,

      җырлый үзән бөтен көйләргә!

      «Аргы якка, улым, аргы якка,

      бирге якта бүтән моңлансын…»

      Тар басмадан икәү дер калтырап

      кичтек гүя Әҗәл елгасын.

      Чыгып җиттек менә, күңел булды!

      Арык кулын куеп кашына,

      карап торды озак аргы якка,

      колак салып гомер агышына.

      И, ул яклар гүзәл! Дәшә тагын,

      туеп булмас анда мең яшәп!

      Анда очынып сайрый сандугачлар,

      ул шомыртлар тагын! Шау чәчәк!..

      Яз мәхшәре кабат ул якларда.

      Кирәк туя күреп калырга!

      Яшьлеге дә теге ярда. Тагын

      кемнәр килсен чыгып алырга?!

      Язлар гына кабатлана икән,

      уртаклаштым ана сагышын…

      Минем дә бит, җилләр,

      еллар аша

      Аргы якка чыгып барышым!

      Кояшлы кырлар җиле

(Строфалар) I

      Кояшлы кырлар җилендә

      җилфердәгән чак иде.

      Тургайлар ике иңемдә –

      минем туган як инде!

II

      Бармак арасыннан төртеп

      чыга яшел үлән.

      Сулар идем бу киңлекне

      тургайлары,

      болытлары белән!

III

      Як-ягымда яшел арыш

      килә әйлән-бәйлән!

      Туган