align="center">
Rozdział 7
1 Ale Pan rzekł do Mojżesza: patrz, postawiłem Cię przez Boga Faraonowi, a Aaron, twój brat, będzie twoim prorokiem: (powtórzenie tego, co już zostało powiedziane, jest dla lepszego zazombowania).
2 ty będziesz mówił wszystko, co Ci rozkazuję, a Aaron, brat twój, będzie mówił do Faraona, aby wypuścił synów Izraelskich z ziemi swojej; (cel uświęca środki!).
3 ale zatwardzę serce faraona, i objawię wiele znaków moich i cudów Moich w ziemi Egipskiej; (cuda są konieczne, jak bez nich, aby wpływać na społeczeństwo).
4 Faraon was nie słucha, a ja przyłożę rękę moją Na Egipt i wyprowadzę zastępy moje, lud mój, synów Izraelskich, z ziemi Egipskiej-przez sądy wielkie; (odpowiedź faraona będzie jasna).
5 wtedy Egipcjanie dowiedzą się, że Ja jestem Panem, gdy wyciągnę rękę moją Na Egipt i wyprowadzę synów Izraelskich spośród nich. (Czyli główny kapłan-Pan).
6 I uczynili Mojżesz i Aaron, jak im Pan nakazał, tak uczynili. (Są już zazombowane).
7 Mojżesz miał osiemdziesiąt lat, a Aaron osiemdziesiąt trzy lata, gdy zaczęli mówić do Faraona. (Mojżesz – 40, Aaron – 41,5).
8 i rzekł Pan do Mojżesza i Aarona, mówiąc: (nowe instrukcje).
9 jeśli Faraon wam powie: czyńcie cud, to Ty Powiedz Aaronowi: weź swoją laskę i rzuć przed Faraona – On stanie się wężem. (Zaczynają się sztuczki, węże zaczęły pojawiać się masowo z powodu pogarszającej się wody).
10 Mojżesz i Aaron przyszli do Faraona i uczynili tak, jak rozkazał Pan. Aaron rzucił swoją różdżkę przed Faraonem i przed jego sługami, a on stał się wężem. (Jeden z wazonów starożytnego Lagasz, Sumer, przedstawia dwa węże zwieńczone koronami ze skrzydłami, drugi wazon przedstawia węże owinięte wokół różdżki, pochodzi z połowy III tysiąclecia pne).
11 i wezwał Faraon mędrców i czarowników; i ci mędrcy egipscy uczynili to samo swoimi urokami: (zaklęcie oznacza urok, zaklęcie, to znaczy hipnozę, możliwe też, że z różdżek wylazły różne węże).
12 każdy z nich rzucił swoją różdżkę i stali się wężami, ale różdżka Aarona pochłonęła ich różdżki. (Najprawdopodobniej wąż Aarona był po prostu bardziej jadowity i agresywny).
13 serce faraona zatwardziało, a on ich nie słuchał, tak jak mówił Pan. (Faraon i tak jest przeciwko Aaronowi i Mojżeszowi, który z tych, którzy mają władzę, uznaje swoją słabość!).
14 I rzekł Pan do Mojżesza: uparcie serce Faraona: On nie chce puścić ludu. (Mojżesz skarży się swojemu patronowi, tak jak człowiek postąpiłby w stosunku do swojego pana).
15 Idź jutro do Faraona: oto on wyjdzie do wody, staniesz na jego drodze, nad brzegiem rzeki, a różdżkę, która zamieniła się w węża, weź do ręki swojej (nowe instrukcje, więc Pan-Bóg nie ma siły niezbędnej do wywierania wpływu na faraona).
16 i powiedz mu: Pan, Bóg Żydów, posłał mnie, abym ci powiedział: puść lud mój, aby mi służył na pustyni; ale oto nie posłuchałeś jeszcze. (Wskazanie poprzednie).
17 Tak mówi Pan: z tego dowiesz się, że Ja jestem Pan: tym prętem, który jest w mojej ręce, uderzę w wodę, która jest w rzece, a ona zamieni się w krew (nowy cud).
18 a ryby w rzece umrą, a rzeka umrze, a Egipcjanie będą obrzydliwie pić wodę z rzeki. (Kapłan wie, że zaczynają się zwiastuny erupcji wulkanu, dlatego grozi wszelkimi problemami Egipskiemu Faraonowi).
19 I rzekł Pan do Mojżesza: Powiedz Aaronowi: weź swoją laskę, i rozciągnij rękę na wody Egipcjan: na rzeki ich, na strumienie ich, na jeziora ich i na każdy pojemnik wód ich, i zamieni się w krew, i będzie krew na całej ziemi Egipskiej, w naczyniach drewnianych i kamiennych. (Biblijny mit o przemianie wody w krew wywodzi się z sumeryjskiego mitu «Inanna i Shukallituda», który dotyczy bogini, która chcąc zemścić się na osobie, która ją obraziła, zamieniła wszystkie wody kraju w krew).
20 I uczynili Mojżesz i Aaron, jak rozkazał Pan. Aaron podniósł różdżkę i uderzył w wodę rzeczną przed oczami faraona i przed oczami jego sług, a cała woda w rzece zamieniła się w krew.
21 a ryby w rzece wymarły, a rzeka wymarła, A Egipcjanie nie mogli pić wody z rzeki; i była krew w całej ziemi Egipskiej. (Zwiastunami podwodnej aktywności wulkanicznej mogą być różne podwodne wulkany, których aktywność przejawia się na powierzchni rzek poprzez uwalnianie ogromnych mas pary i gazu, uwalnianie żużla i gazów, które prowadzą do pojawienia się niejako czerwonej wody, w wyniku czego giną ryby, a także roślinność wodna, co sugeruje, że «rzeka stała się zamarznięta», to znaczy stała się nieodpowiednia do picia i użytku gospodarczego).
22 a mędrcy egipscy swoimi urokami uczynili to samo. I zatwardziało się serce faraona i nie słuchał ich, tak jak mówił Pan. (Mędrcy egipscy również wykorzystali sytuację na swoją korzyść).
23 i odwrócił się Faraon, i poszedł do domu swego; i serce jego nie poruszyło się i to. (Najprawdopodobniej nie wiedział o przyczynach-działalności wulkanicznej, ale uważał to za intrygi bogów. Jeśli chodzi o Santoryn (Tyry, archipelag Cyklady), możliwe są tutaj różnice. Istnieje również sugestia Aleksieja Morozowa («Nauka i religia», 1990, nr 3), że reforma jest związana z erupcją wulkanu Santoryn około 1380 roku pne. e. chmury, które zasłaniały niebo, trujące deszcze, zimno – wszystko to mogło spowodować gwałtowne przejście do wzmożonego kultu» wściekłego" Boga Słońca. Santoryn-czynny wulkan tarczycowy na wyspie Tira, inna nazwa Fira, na Morzu Egejskim, którego erupcja doprowadziła do śmierci miast i osad Egejskich na Krecie, Tyrze i wybrzeżu Morza Śródziemnego. Erupcja pochodzi z lat 1645—1600 p. n. e. (według różnych szacunków), pod względem mocy erupcja miała 7 punktów. Erupcja zniszczyła minojską cywilizację Krety i spowodowała gigantyczne tsunami o wysokości około 18 M. (według innych szacunków do 100 m). Chmura popiołu rozciągała się na 200—1000 km. Egejczycy byli zręcznymi żeglarzami, wojownikami i kupcami, a ich flota królowała na Morzu Śródziemnym. Wyspa Tyra była metropolią Morza Egejskiego, gdzie na zboczach góry Santorin znajdowała się stolica Tyru i inne osady. U podnóża góry znajdował się najlepszy port na Morzu Śródziemnym. Nagła i katastrofalna erupcja wulkanu Santoryn zniszczyła stolicę Morza Egejskiego, Tyrę. Trzęsienie ziemi, które się rozpoczęło, zaalarmowało mieszkańców tiry i oni, zanurzając się na swoich statkach, opuścili swoją rodzinną wyspę. Wybuchając kolosalną ilością gorącego popiołu i pumeksu, wulkan zdewastował swoje wnętrze i ogromny stożek wulkaniczny, nie mogąc znieść własnego ciężaru, wraz z opuszczonymi miastami i drogami na jego zboczach, zawalił się. W powstałą olbrzymią przepaść wlały się wody morskie. Powstała gigantyczna fala tsunami, która zmyła prawie wszystkie nadmorskie miasta i wsie. Cywilizacja Egejska przestała istnieć. Góra Santoryn zniknęła. Ogromna owalna przepaść-kalderę wulkanu wypełniły wody Morza Egejskiego, co wyraźnie widać na kosmicznym zdjęciu. Największa w historii starożytnej erupcja minojska na wyspie Tira, czyli Fira, miała miejsce w 1628 rpne (Data dendrochronologiczna). Następny-najpotężniejszy-miał miejsce w 1380 p. n. e. (data przybliżona). Ostatnie miało miejsce w 1950 r. Wyspa Tira lub Fira znajduje się na styku dwóch płyt – Afrykańskiej i Eurazjatyckiej, co przyczynia się do występowania na tych obszarach, w tym na wyspie Tira, rzeźby wulkanicznej i przejawów aktywności wulkanicznej).
24 i zaczęli kopać wszyscy Egipcjanie w pobliżu rzeki [aby znaleźć] wodę do picia, ponieważ nie mogli pić wody z rzeki. (Egipcjanie zaczęli szukać źródeł czystej wody).
25 I stało się siedem dni po tym, jak Pan