бу чирой.
Пойидан гул кулди боғда кулганида дилрабо,
Пойи сунбул, завқи булбул дилрабодан бу чирой.
Қўлда сози, гул ҳаётни мадҳ этарда хуш нафас,
Гул ҳавода ўйнаб учган шўх ҳаводан бу чирой.
Боғимизнинг гул жамоли бахтимиздай сержило,
Шод кўнгил бағридаги соф муддаодан бу чирой.
ҚАНОТЛИ ЁШЛИК
Мусаффо осмонинг, боғинг қуёшлик,
Порвоз қил, парвоз қил, қанотли ёшлик.
Олис сайёралар, юлдузлар билан
Фазоларда туздинг қутлуғ қардошлик.
Нақарот:
Мусаффо осмонинг, боғинг қуёшлик,
Парвоз қил, парвоз қил, қанотли ёшлик.
Саҳролар бағрига элтасан баҳор,
Толеинг оламга баҳордай боқар.
Куйла саодатни шўх, ошиқона,
Ашуланг ёйилсин жумла жаҳона.
Нақарот:
Ер юзи ёшлари бериб қўлга қўл
Жўровоз куйласин, куйга – ойдин йўл.
Куйласин жўр бўлиб сенга кенг жаҳон,
Куй билан яйрасин бу тиниқ осмон.
Нақарот:
ЮЛДУЗЛАР ҒАЗАЛИ китоби 1974 йил
Кимгадир боғлиқмиз, кимгадир интиқ,
Кимдандир оқибат кутиб яшаймиз.
Бу куннинг ҳуснига волалар бўлиб,
Ёруғ эртага кўз тутиб яшаймиз.
Бу кунимиз билан эртамиз аро
Ришталар мавжудки, илғанмас кўзга.
Худди шундай узоқ кўкда ўзаро
Юлдуздан йўл кетмиш олис юлдузга.
Ошиқ ёр васлига етишгани он
Шу ёғду юракда ўт бўлиб ёнган.
Орада офтоб бор, замину осмон
Нурнинг олтин ипларида уланган.
Сен ва мен… дилларни севги ўртади,
Қисматимга кирдинг фаришта бўлиб,
Муқаддас муҳаббат икки ўртада
Туйғуларни қўшди бир ришта бўлиб.
Сирли ришталарни офтоб тўқиган,
Узилмасин улар, бузилмасин асти.
Шу кўзга кўринмас иплар йўқ экан,
Дунё пароканда, дунё бўлмасди.
Умидларга пайваст ҳаёт яшарар,
Нафис ришталардан қисматлар бунёд.
Дунё меҳваридан ўтар ришталар,
Бири узилса ҳам зил кетар дунё.
Бир зумга уйғониб қоқ саратонда
Бағирни елпиган шаббода мисол.
Шу интизор лаҳза, соғинган онда
Эркалади кўнгил бағрини хаёл.
Бу – сенинг хаёлинг меним тўғримда,
Ва сенинг ҳақингда мен ўйлаган ўй.
Ўйимда фаришта юзинг кўрдим-да,
Дедим: Ҳумо бунча бўлмаса хушрўй!
Ошиқликнинг доно ҳикматидир бу:
Хаёл оғушида тиниқар кўплар.
Шоирда тилакдир, шоирда орзу,
Ишқий хаёлларга толинг, маҳбублар.
То севги орзуси ўйнасин қонда,
Хаёл парвоз қилсин учқур, зар қанот.
Бир зумга бўлса ҳам қоқ саратонда
Баҳор насимига тўлсин коинот.
Шам ёнгандай шоир ижодгоҳида
Оқшом осмонида порлади юлдуз.
Ажаб, шундай бўлар гоҳи-гоҳида:
Олис шу юлдуздан узолмайсан кўз.
У билан ободдир осмон воҳаси,
Ўзгалари