соч-соқол оқи.
– Қайда у ғаровдан созланиб гўзал
Ёшлик токчасида унутилган най?
– У менинг қўлимда ўтли бир ғазал —
Кекса қалбни сархуш айлагувчи май.
Мен тинмай изладим оромдан холи
Қўшиққа – нақарот, умрга – мезон.
Бу кун поклик рамзи, ёшлик тимсоли
Сени қайта топиб турибман, ўғлон.
– Теграмдаги хилқат турфаранг эди,
Менда-ку йўқ эди даҳовий қудрат.
Сенинг бугунги шу қиёфанг эди
Бир вақт ёш қалбимга чекилган сурат.
О, шундай: икки дўст – чол ва навқирон
Кўришгани каби порлоқ бир фурсат,
Йигирма ёшимиз етмишимиз билан
Учрашиб шу тахлит қурсинлар суҳбат.
МЎЪЖИЗА
Мўъжиза керакдир, мўъжиза керак
Суйишларга муштоқ қиз ҳавасига.
Танҳо халоскордир мўъжиза, бешак,
Кенгликларга муҳтож қуш қафасига.
Мўъжиза керакдир кўҳна заминнинг
Кўкламга интизор хору хасига.
Токи ер куйласин: “Мўъжизам менинг”,
Нигоҳ ташлаб гулнинг энг сарасига.
Бир малҳам даркордир мўъжиза қадар
Аскар бевасининг қалб ярасига.
То уруш келтирган ҳасрат ва кадар
Доғ бўлиб чўкмасин дил орасига.
Мўъжиза даркордир, мўъжиза даркор,
Покиза нафасли шоир сасига.
То унинг нияти айлансин дилдор
Ўроқчининг тонггги ашуласига.
БУЛБУЛ
Махмурингман бу тонг, куйлаб бер, булбул,
Фақат куйла севган қўшиқларингдан.
Авжи баланд тоза, такрори йўқ ул —
Соф гулларга деган қўшиқларингдан.
О, баъзида шундай бўлар-ку ахир,
Тонг-саҳардан сирли бошланади кун.
Куйла, мен эргашай, ошиқлик ҳам бир,
Қўшиқ ҳам ягона, гар икки Мажнун.
Қайдадир, қай бир вақт сен топган оҳанг
Қайтарилса менинг қўшиғим аро,
Маъзур тут, сен – қушсан, мен – зоти одам,
Аниқки, ўртада бўлмас можаро.
Лозимдир бу лаҳза тан бермоқлик ҳам,
Шеъриятда булбул эмасман асло…
Ўша – сенинг кашфинг қўшиқларни ман,
Ишон: ўзимники демасман асло…
Махмурингман бу тонг, куйлаб бер, булбул…
АЛИШЕРНИНГ ДАСТХАТИ
Тарих қидиради: Мир Алишернинг
Ҳақида кўп янги гаплар айтгани.
Фақат жавоби не биргина сирнинг:
Ул зоти шарифнинг дастхати қани?
Ахир музейларда бор-ку бўш ўрин
Оддий дастхатга ҳам, гапнинг сираси.
Бугун Мирга берар минбарнинг тўрин
Давронларнинг рамзий мушоираси.
Эсни танибдики, назм олами
Сеҳрли довотни қўлига тутган.
Шоирнинг ичи бўш қамиш қалами
Маъни дўконига айланиб кетган.
Не куй пинҳон бўлса шу ғаров найда
Шу куйлар тафсири эди ёзувлар.
Номаълумдир нақшин дастхати қайда,
Оқиб ўтса ҳамки, о қанча сувлар?
Шоир