оҳанглари ҳам ўтаверар экан. Ўзбекистон турк давлатларининг бири ўлароқ мудҳиш кунларни бошидан кечирди. 60, 70, 80, 90-йилларда маънавий нуқтаи назардан уйғонган ўзбек-турк мунавварларининг миллий-ижтимоий-диний тафаккури ҳаракатлана бошлади. Ўзбек миллий руҳини уйғотиш ғояси ва унинг дастурини яратиш фикри кўндаланг бўлиб қолди. Болтиқбўйи, Кавказ ва Қирим туркларининг тарихий Ватанларини қайта тадқиқи учун курашлари ўзбек-туркларининг юрагига кириб келди. Бу буюк ўзгаришларнинг бошида шоир ва ҳофиз Дадахон Ҳасан турганлигини ҳамма ҳам билавермайди. Аввал “Ўзбекистон Миллий Халқ жабҳаси” деб номланган, кейинчалик “Бирлик” халқ ҳаракати отини олган курашнинг биринчи ташкилотчиси Дадахон Ҳасан эди.
Дадахон Ҳасан Эрк ва Ишқ ҳофизи сифатида ўзбек зиёлиларининг фикру ўйини ифода этаркан, сўзини, ўзини, қонини, .... фидо қилди десак, муболаға бўлмас.
Дадахоннинг қўшиқлари ва саъй-ҳаракатлари билан юртимизнинг бугунги мустақиллиги йўлида қилган барча ҳизматларини инкор этишга ҳеч кимнинг ҳаққи йўқдир. Шу ўринда Баҳоуддин Нақшбандни ушбу сатрларини эсламоқ жоиздир: “Ишқда тану дилу жон бўлмас”.
Дадахон Ҳасан билан замондош, маслакдош бўлганимдан фахрланаман.
КЕЙИН-КЕЙИНМИЗ… 21
Бас, улуғ Раббинг исмини поклаб ёд эт.
Қуръон. “Воқеа” сураси.
1. Алишер Навоий айтадилар: ”Эл нетиб топкай мениким, Мен ўзимни топмасам.”Ҳазратнинг бу сўзида илоҳий фалсафа-оламча маъно бор.
Шоир ҳамма вақт сирли ҳодиса. Уни илмий истилоҳлар билан исботлаб бўлмайди, ҳар холда, мен шундай тушунаман.
Шоир дунёни ўз кўзи билан ўзича кўради, бировларга тақлид қилмайди, бировларнинг даражаларини кўзламайди. Ўзининг даражасини, Ўзини излайди.
2. Шеърият – ичкин, билгисиз тафаккур титрамаси, Табиат ва Инсоннинг уйғунликдаги сўзга айланган инъикосидир, эҳтимол.
Ватанни севмак иймондандир -дея такрорлаймиз,аммо Исломда Ватан дейилганда инсонга аталган жаннат кўзда тутилмаганми экан? У ҳолда Комил Инсоннинг манзили таъйин этилган. Бу манзилга менгзатамиз Ватанни, демак.
Жаннатни зикр этмак-Аллоҳни зикр этмакдир.
3. Дунё кундан кунга янгиланиб бораверади.Замон,Вақт ва масофа тушунчалари. Шеърият, Мусиқа ва Тасвирий дунё Санъатлари ҳам янгиланиб, ўзининг Шоирини, Бастакори ва Рассомини сўрайверади.
Шеърият-изтироб ва аламдан ,Гўзаллик ва Нафосатдан туғилган шодликдир – Муҳаббатдир.
Шоир ўзгалардан ўзга ўларак фақат кўрганлари, билганларини, ўқиган,ўрганган нарсаларини эмас,инсоннинг ўзлигини, камолотини, ўз денгизининг тубсиз тубларини, ўз осмони чексизлигининг чегараларини илғайди, бу йўлда рангсиз нарсаларга ранг, ҳаракатсиз нарсаларга ҳаракат, исмсиз нарсаларга исм беради. Уларни нажотга чорлайди.
4. Шоир йўл аҳлидандир.Йўл туйғуси-Гўзаллик ва Нафосат туйғусини юрагидан ўтказади ва бу йўл ўзлик ва Камолот сари бориладиган олий манзил эканини чуқур идрок этади.
5. Ислом ва Шарқ асотири минг йиллардан буён бутун дунё шоирларини жалб