эди.
Шоир ва ҳофиз Дадахон Ҳасаннинг “Аҳмад Зоирнинг онасига қилган сўнгги ноласи” шеърини сиз азиз китобхонларга чин юракдан илиндим.
Ғунча ишқида булбул куйлар экан мастона,
Гулни эса тонг чоғи узиб кетар бегона…
Бу не кулфат шўрликка, дея ёқамни йиртсам,
Садо келгай ҳамиша – “Бу кечмишдир шарқона –
Шу боис дод этарлар ҳар ошиқи девона”.
Мен ҳам бир аҳли ошиқ, эдим мутриби даврон,
Қўшиғимни йўқотдим, найлай энди, онажон!
Қўшиғимни йўқотдим ғунчани очмасимдан,
Ҳисларимни маржондек гулшанга сочмасимдан.
Ғунча чиройин кўриб, девонавор чарх уриб,
Булутлар теппасинда чўғ бўлиб учмасимдан,
Офтобни қулочлаб, бахтим деб қучмасимдан.
Нетай ахир кўкларга боқиб қолдим нигорон,
Қўшиғимни йўқотдим, найлай энди, онажон!
Овозимни бўғдилар яна ўша-ўшалар,
Ўшалардан бу олам, билмам, қачон бўшалар,
Ўшаларким Маждиддин, Абдуллатиф, Шоҳ Маҳмуд,
Хожа Аҳрор валию Муҳйи, Офоқхўжалар,
Токай руҳимиз улар оёғига тўшалар?!
Мудом аҳли дилларнинг кўнгли вайрон, дили қон,
Қўшиғимни йўқотдим, найлай энди, онажон!
Қўшиқ айтмоқ гуноҳми, нечун бағрим порадир,
Нега чеккан афғоним осмонни ёрадир,
Қўшиқ айтган етарди муродига, водариғ,
Мен етмадим не боис, наҳот, бахтим қорадир,
Бахти банд этилганлар, айтинг, қайга борадир?!
Мен халқимнинг қўшиғи, бағри эдим бир замон,
Қўшиғимни йўқотдим, найлай энди, онажон!
Қўшиғи йўқ улусда файзу фароғат қайда?
Шукуҳ, шиддат, шижоат, кўрку камолат қайда?
Ожизу афтодаҳол, толеи нигун, ўксик,
Нашъу намо, руҳият, идрок-фаросат қайда?
Соз қайда, овоз қайда, санъат-саодат қайда?
Қўшиқсиз халқ халқмидур – у эл-элат, оломон,
Қўшиғимни йўқотдим, найлай энди, онажон!
Билмам, қай кун, қай фасл кўнглимни шод этдилар,
Юртимга хуш ҳаволар қачон келиб кетдилар,
Қалдирғочлар жўр бўлиб маним чеккан оҳимга
Қучиб ҳасратларимни учиб қайга етдилар!
Садо келгай ҳамиша: Ҳиндукушдан ўтдилар,
Тутиб кетди фиғоним Чину Турон, Ҳиндистон –
Қўшиғимни йўқотдим, найлай энди, онажон!
Қарға-қузғунга қолса бу кўҳлик дилбар олам,
Махлуқу даррандага ўхшаб кетарди одам,
Бинафша қизил, зангор, жийда гули топталиб,
Адирлар тош қотарди, қирда кулмасди лолам,
Ўн саккиз минг оламни ёндирмасми оҳ-нолам?!
Йиқилмасми тоқидан бошима баланд осмон,
Қўшиғимни йўқотдим, найлай энди, онажон!
Бир менмидур чаманда қўшиқларин йўқотган?
Созини соз этолмай ғаму ғуссага ботган?
Истаб меҳр-ҳидоят, топмай бир валиънемат,
Саҳарлар