sevän bir evladım!
Beni naţionalist yapmayın –
bän topraamı, tarlamı sevän bir insanım!
Beni naţionalist yapmayın –
bän milletimi sevän bir adamım!
Beni naţionalist yapmayın –
bän Gagauzluu sevän bir canım!
İnternaţionalizmayı da bana asmayın –
bän insannıı sevän bir insanım!
Şovinizmayılan damgalamayın –
bän halkımı en üüsä kaldıran bir adamım!
Faşizmaylan bana siz gelmeyin,
ksenofobiyaylan ezmeyin!
Bän diilim hiç onnardan!
Bän Vatandan vatan adamıyım!
Hepsi bu lekelär üstünüzdä, damarnızda –
damga urannar, alçaklar. Onnar yalancı kanınızda!
Bizä naţionalist deyip, yok ettiniz bizi,
Kendi ideologiyanızı getirdiniz, soktunuz,
Kliselerimizi yıktınız, kendinizä “büük batü” dediniz,
Milli giyimnerimizi, adetlerimizi gömdünüz,
“Unudun dilinizi!” – dediniz.
“Geçmişi unudun, – dediniz –
… ya unutturacez, ba naţionalist!”
YOK VAKIDIM YAVAŞ YAŞAMAA
Yok hiç vakıdım, uslanıp, durgunmaa,
İşimi-gücümü sona sıbıtmaa,
Aalemcä aylak hem raat oturup,
Kendi keyfimä izmettä bulunmaa.
Yok hiç vakıdım, yan gelip, uzanmaa,
İnsannan bilä şefklerä katılmaa,
Kendimi unudup hem şarap ta yudup,
Haylazlarlan bilä haylazlaa atılmaa.
Yok hiç vakıdım, erleşip, oturmaa,
Sokakta dernektä çenä dokumaa,
Geleni geçeni dildän geçirip,
Maanaylan bilä göklerä kaldırmaa.
Yok hiç vakıdım…
Yok vakıdım yavaş yaşamaa…
Eminneri bän basmadım hiç bir kerä
Hem sözümdä durdum bilä-bilä,
Lafımnan üzümü hep korudum,
Hiç bir kerä bilä tükürmedim ekmää.
SADÄ HALKIMNAN BİRLİKTÄ
Bän yaşadım, yaşêêrım, yaşaycam
sadä Halkımnan birlitä:
erdä, göktä, sonsuzlukta,
yıldan yıla, gündän günä…
Halkım, yaşarsa hem da vársa –
dünnää da var bu Dünneydä,
Güneşlän Ay da erindä,
Dannar arêr vakıdında…
Halkım benim, sana dua ederim,
sadä sana bän başımı iilderim,
sadä sana bütün izmetlerim,
raatsız hem aar gecelerim,
aydın, mutlu gündüzlerim,
girgin ürek atışlarım
hem da candan duygularım.
Sän varkana bu Evrendä,
benim da var erim Erdä,
var Bucakım, var bir yuvam,
var Vatanım, Ana Topraam,
var bir ayläm hem bir köşäm,
sana izmet edän uşaam
hem var, sana yanan, ürääm.
Sän varkana bíşey olmaz,
kimsey beni dizçä koymaz,
umudumu sendän kesmäz,
ne ruhumu, ne rızımı ezmäz,
ne güüsümü, ne canımı yarmaz,
sana, sana da toz konmaz,
bana hiç biricii saabi olmaz.
Zerä, Saabimsin sän, Halkım,
yanêr sünmäz o ateşin,
sendän geler salt emirim,
bän – hazır o askerin.
Emirinä görä yaşêêrım,
senin için hep savaşêrım,
salt önündä bän diz çökerim,
hem salt sana emin vererim…
İnan, Halkım, duam sana –
hazırım canımı atmaa kantarına…
Severim anamı, Bucaa,
Vatanımı, gökü, Topraa,
O mayıllıı, büülü soluu
Hem can erindän gelän bolluu!
KILIÇ HEM DOORULUK
Yaydan çıkan oklar –
Yalan sözlär, yalan laflar,
(zihirlän dop-dolu onnar),
Acıylan canıma battı,
Damarları yaraladı,
Akêr kannar…
Ürääm sancılardan sızlêêr,
Yaralardan içim arêr,
Buazımdan gelän sesim sessiz baarêr…
“Oh”lar hem da “of”lar er dibinä batêr…
Bu yalana, bu zihirä ilaç salt bir –
Kılıç otu da diil,
Hem girginnik ta diil,
Hem diil kalkan,
İlaç – salt kılıçtan…
Kılıç hem dooruluk,
(başka türlü işlär – bokluk!),
Kapatmadaan taa gözümü
Salt bu koruyacek pak üzümü.
VAR ONNARDAN BENDÄ KALKAN
Çoktan bişey yazamadım sizä –
Hep bekledim çıkasınız üzä,
Üzä – insan arasına…
İnsan ursun kafanıza.
Oldu kaç yıl hep boşuna
Halka atêrsınız siz fal,
O işlerniz – boş, uydurma:
Hep öttürersiniz kaval.
Zihir fırlêêr aazınızdan,
Dolay