yavaştan.
Olsa nicä onnarı
Uşaama veriym heptän.
Büüdüm, mali ma, büüdüm,
Memleket, dünnä gördüm.
Ama kış, güçlü türkün,
Aklımda hep büünnän-büün.
MALİYA DANIŞMAK
Prost et, male, pek siirek
Dolaşmaa yolum düşer.
Vakıtlar sıkı, gerçek,
Evimdä ayläm bekleer.
Gecelär raatsız oldu.
Fikirlär zeetleer, enseer.
İhtärlık saçaa kondu,
Bezbelli, sıra geler…
Mezardan kalksan, görsän,
Nicä diişildi vakıt.
Saalıcak bana versän –
Kuvedim biter artık.
MALİYÄ
O baş urardı Güneşä.
Dan erinä o baş urardı.
Dua edärdi ateşä.
O “taftayı” da inanmazdı.
Ona deyni göklär kubeydi,
Daalar da klisä duvarıydı.
Ona deyni Güneş – Allahtı,
Ona deyni salt Ruh bir díndi.
MALİMİN MEZARINDA
Gün duusuna bakêrsın.
(Resim uzak yıllardan.)
Genä dua edersin
Bu mezardan…
Bakış sa iki kubeydä.
O klisä tutêr aklında:
Duruk sesini,
İlin izini,
Cömert sözünü,
Açık gözünü…
Onun, bezbelli, aklında –
Yalpak ellerin dinnener güüsündä…
GEÇTİ YILLAR MO, MALE
Geçti yıllar mo, male, aradan,
Çoktan oldum artık koca adam.
Oldum olgun hem etişmiş.
Hiç diilim çii: fikir – pişmiş
Hem tarlaya çoktan gitmiş!
Ama uşakım, male, hep uşakım –
Varlıımıza bizim kuşakım.
Seninnän varım hem kaldım…
Ömür geçer adım-adım…
IV. GAGAUZLUK kayıp mı?
GAGAUZLUK KAYIP MI?
Dili hem dini koruduk.
Şindi dili kuruttuk.
Arada var bir rusşa – o da bozuk!
Kayıp olêr GAGAUZLUK.
ETTI YALAN YAZDINIZ
Etti yalan yazdınız,
Ki Balkandan çekileriz biz…
Altaydan, Altaydan…
Altay kırından
Çeketmiş yola DEDEmiz.
ORHONda yazı yaradıp –
Onu dünneyä baaşlayıp.
Sadä son-sonunda
Burayı erleşip.
DANIŞMAK
Köküm – Oguz kökü!
Kendim da Gök Oguzum!
Buna da pek hodulum!
Kötü, açan Halkım
İstämeer tanımaa
Derin köklerini.
Da sansın bir büülü
Herbir köşedä, tekrarlayıp, söleer:
“Bän gagauzum, ki GAGAM uz”
Düşünmedän, ani
Ki gaga diil burnu,
Ama onun olur olsun
Taa bir fasıl özü…
ESKİ BİR DÜŞ
Boz kırlar, kavıllar, Boz Kurtlar7.
Kenarsız hem dipsiz boz göklär.
Acı pelin kokusu.
Tavlu hayvannar sürüsü.
Sesiz akan derelär
Hem atlı geçän Dedelär…
BENİM CANAVAR YORTULARIM…
Hodul hem serbest Canavar,
Sana baş iiltti Dedelär.
Sora geldi “ayılar”, “aslannar” –
Yabancı halklardan yabancı inançlar.
Seni sa ilktän unuttular,
Son-sonunda bizdän çaldılar.
Yabancı dinneri sokup fikirä,
Sana verilän kurban erinä,
Seni kendini kurban yaptılar
Boz Kurdum, Boz Beyim, Boz Tanrım, –
Benim serbest Canavarım…
Bana salt kaldın –
Benim Canavar yortularım…
GENÄ SÄN ÜÜSÜZ KALDIN
Çiziliydin bayrakta
O eski zamannarda.
Geldi eni vakıtlar –
Genä diişti bayraklar.
Alındı Karar, İzin –
Silindi ordan izin.
Geçmişä vardı adın –
Genä sän üüsüz kaldın,
Benim paalı Canavarım.
Geniş kırı kaplaardı kavıllar
Hem uzaktan geçärdi atlılar,
Sän sa bakardın tepedän… Sän var –
Serbest hem da hodul Boz Canavar.
Aar seslän Aya uluyup,
Yalnızlıınnan üz-be-üz buluşup,
Vardín kap-kara karannaa,
Saman Yoluna karışıp…
YAŞA, HALKIM!
Gök-Oguz şu dedemiz,
Balkannarı kaplamış,
Duşmannarı