Çağdaş Azerbaycan Şiir Antolojisi. Анонимный автор

(1973), Yüzü Beri Bakan Dağlar (1977), Ne İyi ki Sen Varsın (1979), Bir Tel Üste (1983), İki kalbin Işığı (1985), Benim Sevgi Kaderim (1988), Yüreğimde Yerin Kaldı (1992), Nane Yaprağı (1996), Sonbahardan İlkbahara Yol Var mı? (1999), Ruhumla Sohbet (2000), Bu Dünyanın Kara Taşı Yeşermez (2007), Devrin Değirmeni (2012) gibi onlarca kitabın yazarıdır. 1970 yılından bu yana Azerbaycan Yazarlar Birliği üyesidir. M.F.Ahundov adına Edebiyat Ödülünü almıştır.

      GÜNEBAKAN 35 TARLASININ SON ŞARKISI

      Yüklenmiş, dolmuşuz,

      Tabak tabak olmuşuz;

      Sana bakamıyoruz

      Güneş, bizi bağışla!

      Yıldızlanmış, aylanmış,

      Tan yerine boylanmış

      Sevgimizi beklemek,

      Gökte seni izlemek

      Kudretimiz yok daha;

      Sarmıyoruz akşama,

      Açmıyoruz sabaha,

      Güneş, bizi bağışla!

      Hangi yöne bilmeyiz,

      Valla dönük değiliz,

      Sana dönemiyoruz,

      Güneş, bizi bağışla!

      Biz güneşe tapanlar

      Tapmaktan düşmüşüz,

      Tellerini emerdik

      O mestlikten düşmüşüz;

      Güneş, bizi bağışla!

      Anam, bizi bağışla!

      Hasret bizi boğunca,

      Birinin son bakışı

      Kalmış gün doğunca–

      Uykulu gözümüzü

      Açamadık ki

      Birimiz gün batandan

      Dönemedik ki,

      Kalmışız o batışta –

      O perişan bakışla

      Güneş, bizi bağışla!

      Arılar kanat salar

      Götürür kuşlar bizi.

      Yemimizi koruyan

      Bekçimiz taşlar bizi.

      Durup kucak kucağa,

      Eğilmişiz toprağa.

      Sallandıkça göklerin

      Sarı yelken gemisi,

      Yere inip dayandı

      Yerebakan tarlası

      OLACAĞA VARACAK

      Bırak da şimdiden taş yastığa baş koydum

      Hangi taşa yazılacak taş adım

      Ben ki daha gür ömrümü yaşadım

      Bundan sonra olacağa varacak

      Gelmez daha bir meclisten soluğum

      Tırpanhoyrat, başak kesmez orağım

      Kendiliğinden gürler durur kulağım

      Bundan sonra olacağa varacak

      Tarlalarım, harmanlarım savrulmuş

      Tende canım, sacda dinip kavrulmuş

      Hazal altında çiçeklerim kıvrılmış

      Bundan sonra olacağa varacak

      İncilerim düşmüş derya küncüne36

      Dalgıç gerek güvene hep gücüne

      Alıp onu çıkara el içine

      Bundan sonra olacağa varacak

      Bigâneler iklimini görmüşüm

      Kötülerin fısıltısın duymuşum

      Ben kendime başka yuva örmüşüm

      Bundan sonra olacağa varacak

      Ben derdimi fısıldadım dağlara

      Dağlar alıp payladı oymaklara

      Devran verdi hakkımı nahaklara

      Bundan sonra olacağa varacak

      Bir gölüm var, ta dağların ardında

      Ben de bir kristal göl hâlinde

      Sabrım taşar tufanında, karında

      Bundan sonra olacağa varacak

      Ne olacak?… Toprağa bel bağlarım,

      Yüzüm tutup bir buluta ağlarım

      Şimşeklerin ışığını saklarım

      Bundan sonra olacağa varacak

      Doğanın rengi aktı gözüme

      Kalemimle fırçaladığım sözüme

      İnanmaya başlamışım özüme37