тушунтириб бўлмайди.
Чала-чулпа, пойинтар-сойинтар олинган узуқ-юлуқ билгилар асосида шаклланган бу арбобу аҳбоблар, амиру маъмурлар жуда камдан-кам кишига насиб этгувчи, асл адли адолатни ҳис этмоқ, қўрмоқ ва амал қилмоқ ҳақиқатидан анча йироқдалар. Кўпчиликлари эса бу имону эътиқоддан айро тушганлар. Улар ҳеч қачон ўзгача фикрлаб, ўнгарилмайдилар ва шундай кетадилар.
Энг даҳшатлиси бу авлод ўзларидан олдинги – Сталинни худо деб билган саводсиз ва чаласавод аждодидан эшитган шайтон муҳаббатини авлодлари кўнглига экиб кетадилар. Хом сут эмган инсон боласи асл илм ва билимдан баҳраманд бўлиб, кўзи очилиб, оқу қорани, ҳақу ноҳақни танимас экан, отаси мақтаган “авлиё Сталинга” эътиқод қўйиб яшайверади. Айниқса, ота-онаси ўтиб кетгач, бу эътиқод янада кучланиб, навбатдаги наслларга ўта бошлайди.
Бироқ унутмаслик керак. Сиз ва бўлғувси наслларингиз қайси ақлга эргашиб, қай бир закога хизмат этмоқдасиз? Ва бу – сўнгини аниқ-тиниқ тасаввур этмаганингиз, кўр-кўрона бораётганингиз йўл сизни қай манзилу маконга элтади?
Борис Пастернак таъкидлаганидек, “бу буюк алдов ва кўзбўямачилик уммонида яшаётган бечора одамлар барибир беғубор тушларни кўраверадилар”.
Инсониятни жуда кўп ёлғонларга ишонтириб, ҳаётларини барбод этган бир манба бу тушлардир. Тушинг ўнгланмай ишинг ўнгланмас дейдилару, бироқ доно ишига нодон тушига ишонади дегандай ўз билганларидан қолмайдилар. Кечаси бошни ёстиққа қўйгач, инсон борки туш кўради. Сон-саноқсиз, кинолентасидай ўтаётган воқеа ва ҳодисаларнинг ўндан бир-иккиси амалда рўёбга ҳам ошиб кетаверади.
Бироқ куппа-кундузи, кўзингиз очиқ экан туш кўриб, кўрилган бу алмойи-алжойи рўёларга ишониб яшаманг. Боиси сизнинг ортингизда авлодларингиз, бутун бошли халқингиз турибди. Унинг кўз ўнгида ҳар замону давронда юзингизу йўлингиз ёруғу очиқ бўлмоғи, ҳалоллик фақат уйқудагиларнинг шарафи бўлмаслиги керак.
Миллат оломону гуруҳлардан эмас, шаклланган шахслардан ташкил топади. Шундай кишиликлар бўлмас экан, улус кўзлаган муқаддас манзиллар узоқлашаверади.
Унутмаслигимиз керак. Биз ва авлодимиз қайси ақлга эргашиб, қай бир закога хизмат этмоқда?! Номард билан ошно бўлсанг-да, ош-нон ема дейдилар. Энг аввло, уларнинг ана шу ақл ва ғояга тишлари ўтадими ёки кўр-кўрона эргашадиларми? Биз ошимизни кимга бериб, бошимизни кимга эгишимизни биламизми? Ёки ёқимли овозга чапак чалиниб, буюк ақллар олдида бошлар эгилади деганнинг тескарисини қилиб, отарчининг оғзига, сотарчининг бўғзига қараб ўтиб кетаверамизми?
Ота-боболаримиз айтувларидаги каби:
Элга берсанг ошингни,
Эрлар силар бошингни.
Итга берсанг ошингни,
Итлар ғажир бошингни…
4. Марксни ўқиган Чингизхон ёхуд тўқ ит овга ярамасу оч баччағардан қоч баччағар Отасўзи
Ёвуз кишиларнинг кучи шундаки, улар ўзларини яхшиман деб ҳисоблашади.
Сиёсатдаги шуҳрат – ноҳақлик учун