уйида доим ёлғиз,
оқ кўйлакли қиз!
(Настарин ва шумуртлар
аро экватор.)
Қандайин соз куйлайди
боғингдаги фаввора,
Саъва тарар сап-сариқ
сайроғини ҳавода.
Оқшомда ипак ҳарфлар
тушган чоғи палакка,
сарву қушлар титроғига
тўлиб кетар фалаклар.
Ампаро,
ўз уйида доим ёлғиз,
оқ кўйлакли қиз!
Ампаро,
қандоқ айтайин:
севаман ҳадсиз!
ФЛАМЕНКО БЕЗАКЛАРИ
СИЛВЕРИО ФРАНКОНЕТТИ СУВРАТИ
Итолён ҳам
испан оҳанглари аро
қандоқ куйларди
Силверио.
Қўшилганда турунжимизга
итолён боли,
оҳ, қандоқ янграрди
унинг фарёди.
Ҳаволаган чоғда овози
қўпориб чиқарди борин,
ҳар туки тиккайиб кетарди,
ҳаттоки эрирди
кўзгу симоби.
Пардадан-пардага
ўтарди бузмай,
тағин боғбон эди қўли гул,
сукунатга шийпон
қургувчи уста.
Энди унинг навоси
эрир сўнг садосида,
баркамол ва бокира
сўнгги акс садосида.
ХУАН БРЕВА
Хуан дароз,
баҳайбату
қизовоз.
Ўхшаши йўқ навосин,
қайғули
бир пояда етилган
табассум гули.
Малага турунжзори
жонланар навосида,
айрича таъм қўшарди
баҳр тузи фарёдига.
Сўқир Ҳомер сингари
куйлар эди, сасида –
нурсиз денгиз қудрати,
сўлғин норанж ҳасрати.
КАНТАНТЕ МАЙХОНАСИ
Биллурий фонуслар
яшил кўзгулар.
Қоронғи зал супасида
баралла
ўлим билан сўйлашар
Ла Паралла.
Чорлар,
аммо келмас,
Ла Паралла чорлар бот,
бўғизларда
қотар дод.
Яшил кўзгуларда
узун шойи тасмалар
тебраниб сузар.
СЎНГГИ ИЛТИЖО
Қоп-қора осмонда
сариқ илонлар.
Кўзлар ила келувдим,
сўқир кетгум дунёдан.
Улуғ дардлар сенёри!
Мана, ерда –
рўйжа,
шам.
Бўлай дедим умрбод
яхшиларнинг ёнида.
Охир келдим, худойим!..
Мана, ерда –
рўйжа,
шам.
Сариқ норанж,
норанжзор,
норанж отинг шамолга.
Биласиз-ку ундан сўнг…
Мана, ерда –
рўйжа,
шам.
Қоп-қора осмонда
сариқ илонлар.
АФСУН
Титраган қўл
медузага ўхшаб
шамнинг хира
кўзини тўсар.
Туз