Қадр. Хуршид Рузикулов

бир шамолдай сочилиб елдинг,

      Атиргул мисоли очилиб келдинг,

      Ёмғирни кўзимга ёш қилиб илдинг,

      Баҳор айбдор эмас йиғлатганингга.

      Соғинч саҳросида офтобга тўйдим,

      Юракни ёндириб, азобга қўйдим,

      Саратон тафтингда чўғ бўлиб куйдим,

      Ёз ҳам айбдор эмас куйдирганингга.

      Дилимдан отилган нола дарбадар,

      Йўлингга тўкилдим, барглар бехабар,

      Ишқингга мубтало бўлдим шу қадар,

      Куз ҳам айбдор эмас суйдирганингга.

      Вужудим қалтирар, исимас кўнглим,

      Ҳаммаёқ оппоқ қор лек қора кўнглим,

      Ҳатто дунёлардан совиди кўнглим,

      Қиш ҳам айбдор эмас совутганингга.

      Тўрт фасл гувоҳдир, чеккан жабримга,

      Бардошим етмаса тўлган сабримга,

      Қачондир соғиниб келсанг қабримга,

      Ажал айбдор эмас ўлдирганингга.

      Атиргулим

      Қалбим очиб севганимга,

      Ҳадя қилдим атиргулим.

      Гувоҳ эдинг дил розимга,

      Аммо бугун кўрдинг зулм.

      Тортиб олди ёмонларим,

      Кимдан қилай гумонларим,

      Энди севги армонларим,

      Дардим ютма атиргулим.

      Муҳаббатга ҳеч тўймадинг,

      Дилим сўлди, сен сўлмадинг,

      Ёр йўқ десам, оҳ, кўнмадинг,

      Ортиқ кутма атиргулим.

      Бирга юргин гулзорларга,

      Оддий бир гул бўлсин кўнглим.

      Чидолмайман ёр-ёрларга,

      Олиб кетгин атиргулим.

      Майли, ҳамроҳ қилма мени,

      Ташлаб кетгин топай йўлим.

      Балки бевақт уздим сени,

      Кечир мени атиргулим.

      Ёр сўрама мендан фақат,

      Топгин мени мендан гулим.

      Етмас эди сабр-тоқат,

      Йиғлаяпман атиргулим.

      Кимман ахир шуни сўра,

      Ёрни қайдан топай гулим?

      Тиконинг санч ундан кўра,

      Азоблангин атиргулим.

      Ёритгин деб йўлларимни,

      Узатгандим сенга қўлим.

      Шу гуноҳкор қўлларимни,

      Ўзинг кечир атиргулим.

      Кўнглим садолари

      Кўнглим садолари тингланди кеча,

      Кимгадир ёқди бу, кимга ёқмади.

      Шеърларимда илтижо қилганман қанча,

      Аммо бағритошлар менга боқмади.

      Дил изҳорим гўё саҳро-ю кабир,

      Қалам изларидан аланга чиқар.

      Ортиқ чидамоққа йўқ менда сабр,

      Юрагим сўзимни қоғозга битар.

      Баён қилдим она Ватан меҳрини,

      Балки ярашмасдир менга шеър ёзиш.

      Ҳис қилдим айтилган сўзнинг сеҳрини,

      Биламан, бу кимга арзимаган иш.