сўзласам ўзим,
Нега мени ҳеч ким тингламади, – деб.
Ёмон бўлдим
Сабр қилиб, боссам ўзим,
Эгилганча қолса юзим,
Ёшга тўлган қора кўзим,
Қанча бўҳтон, туҳмат кўрди.
Ориятни девор қилсам,
Чидолмайин ўзим тилсам,
Кимларнидир яқин билсам,
Оёғимга ханжар урди.
Совуқ сўзга муз бўлганман,
Узрни ҳам мен сўрганман,
Номардларни кўп кўрганман,
Остонамда миннат турди.
Ёмонлардан узоқ қочсам,
Мен уларга қўрқоқ бўлдим,
Яхшиларга ҳамроҳ бўлсам,
Ёмонларга ёмон бўлдим.
Шеърларим эзар
Илҳом келса қалбимда сўзларим кезар,
Гўё дардли мисралар шеъримни эзар,
Ашъорим сездирмай етказиб озор,
Ўзимни эзмоқда ёзган шеърларим.
Чидолмайман дардни юракка солиб,
Беихтиёр қўлимга қаламни олиб,
Тўрт сатр аслида азобга қолиб,
Ўзимни эзмоқда ёзган шеърларим.
Айро тақдирларни ёзгим келмайди,
Бераҳм фироқда шафқат бўлмайди,
Ёлғончи дунёдан кўнгил тўлмайди,
Ўзимни эзмоқда ёзган шеърларим.
Баъзида армондир муҳаббат, висол,
Баъзида бўй чўзмай сўларкан ниҳол,
Гоҳида ўзим ҳам бўламан беҳол,
Ўзимни эзмоқда ёзган шеърларим.
Баҳорнинг ёмғири дардимни ювмас,
Чангимни ювса ҳам ғуборим қувмас,
Мен куйсам куяман, ашъорим куймас,
Ўзимни эзмоқда ёзган шеърларим.
Жазирама ёзга ҳам тортдим қаламни,
Гўё олмоқ эдим ундан аламни,
Номард фаслларим бермас малҳамни,
Ўзимни эзмоқда ёзган шеърларим.
Кузнинг хазонини айладим баён,
Қалбим тубидаги ўзимга аён,
Энди қийнашмоқда қочай мен қаён,
Ўзимни эзмоқда ёзган шеърларим.
Достон қилдим қишни совуқ ҳавода,
Яна қўшиқ бўлар ғамгин навода,
Бўлолмадим устун шеърдан зиёда,
Ўзимни эзмоқда ёзган шеърларим.
Фасллар, фасллар, экан бағри тош,
Шеър билан бирлашиб отар менга тош,
Қўлимда қалам-у, қалбимда оташ,
Ўзимни эзмоқда ёзган шеърларим.
Мен шоир эмасман, балки девона,
Тунлари ёқилган шаъмлар парвона,
Дил сўзим қоғозга тўксам пинҳона,
Ўзимни эзмоқда ёзган шеърларим.
Хато
Ярим тун.
Ой кўкда,
Қарадим,
Йўқдек ҳаловат,
Бироз хижолат.
Сўрадим:
Нега эгикдир бошинг,
Айт, мен сирдошинг.
Ой секин нурини сочди,
Менга ишонгудай сирини очди:
– Эй инсон, қулоқ сол, менинг сўзимга,
Нима кўраяпсан, қара юзимга?
Кўрдингми?
Кўрақол,
Юзимда доғ бор,
Мен шундан уялиб,
Қилаяпман ор.
Шу сабаб, мен фақат тунда чиқаман,
Дардимни кундузи ичга