.

ёрим юзи ўлмас намоён, не ажаб?

      Расм эрур: ой ёрими тунни қоронғу келтурур.

      Ўчти уйқу, белу оғзидин дегач бир бору йўқ,

      Дер эмиш ровий ғалат: афсона уйқу келтурур.

      Ашки доғ эзган жигарни келтуруб кўз йўлидин,

      Пора-пора лола баргин гўиё сув келтурур.

      Чеҳраи зардим кўриб шод ўлса, айб эрмаски, ёр,

      Заъфароний бода ичган чоғда кулгу келтурур.

      Ишқ савдосидин ўлғон дардисарға, эй табиб,

      Берма сандалким, иложи бор, зону келтурур!

      Маҳвашимни ҳусниға баркаш қилурға ҳар кеча,

      Тонгға тегру чарх ой бирла тарозу келтурур.

      Дояи даҳр ахтариб топмай мисоли, оқибат,

      Макр ила ночор қаршисиға кўзгу келтурур.

      Кўзлари бир ғамза бирла ваҳши кўнглим қилса сайд,

      Фурқатий, ёлғон эмас, гар Чиндин оҳу келтурур.

      «Фасли гулдур, мен била бир сайри боғ этсанг нетар…»

      Фасли гулдур, мен била бир сайри боғ этсанг нетар,

      Хаста кўнглум эски ғамлардин фароғ этсанг нетар?

      Юз очиб, гулни қилиб охир паришон рўзгор,

      Ғунчани табъин табассум бирла чоғ этсанг нетар?

      Тушти жонлар риштасиға фикрдин то бу гиреҳ,

      Печ торидин очиб, зулфинг тароғ этсанг нетар?

      Даври гардун инқилобидин басе ғамнокман,

      Дилбаро, бир жом ила табъимни чоғ этсанг нетар?

      Телбадурмен кокулинг занжирининг савдосида,

      Ташлабон бўйниға бу мажнунни соғ этсанг нетар?

      Қон қилиб гулшанда гул бағрин қизил дастордин,

      Лола кўксин дашт аро доғ узра доғ этсанг нетар?

      Фурқат ўлди оқибат ишқингда беному нишон,

      Бор эди бир хастае, дебким сўроғ этсанг нетар?

      «Фасли навбаҳор ўлди, кетибон зимистонлар…»

      Фасли навбаҳор ўлди, кетибон зимистонлар,

      Дўстлар, ғаниматдур, сайр этинг гулистонлар.

      Субҳидам тушуб шабнам, бўлди сабзалар хуррам,

      Гул уза томиб кам-кам ёғди абри найсонлар.

      Настаран ювиб юзни, ёсуман тузиб ўзни,

      Наргис очибон кўзни интизори ёронлар.

      Бир саҳар эдим уйғоқ, ўт тутошди оламға,

      Тоғлар чекиб ларза, титради биёбонлар.

      Қумрилар қилиб ку-ку, булбул айлабон чаҳ-чаҳ,

      Сарву гул уза доим тортар оҳу афғонлар.

      Булбул ўқуғоч йиғлаб субҳидам хазон фаслин,

      Ғунча қон ютуб, юз чок этти гул гирибонлар.

      Кечтилар вафо аҳли қолмайин тутуб, савсан,

      Кийди кўк, қилиб сунбул зулфини паришонлар.

      Куймасун бу савдода не учун димоғимким,

      Ранжу ғуссада доно, кечса шод нодонлар.

      «Мени номеҳрибоним кўб ситамкор ўлди ўхшайдур…»

      Мени номеҳрибоним кўб ситамкор ўлди ўхшайдур,

      Жафожўю ғазабноку дилозор ўлди ўхшайдур.

      Рақиби рўсияҳларга вафою марҳамат айлаб,

      Мени маҳзунға жавру зулми бисёр ўлди ўхшайдур.

      Ўшал нозик бадан, сиймин зақан маҳбублар шоҳи,

      Мени кўздин солиб, ағёра дилдор ўлди ўхшайдур.

      Таҳайюрдин