бу даврон аро,
Шум фалакдин кўрмадим жуз инқилоб.
Қил пушаймон, зуҳддин бир жом ила,
Кирса зоҳид айламоққа иҳтисоб.
Ҳажридин расвойи олам бўлмишам,
Ғам ўтида бўлди бу жонлар кабоб.
Айлади ҳар уқдаси юз дилни банд,
Кокулингдур ҳалқа-ҳалқа, тоб-тоб.
Дарбадар қулға тараҳҳум айлағил,
Дилрабо, сенга керакмасму савоб?
Фурқат ичра ўлсаму маҳшар аро
Доманингдин ушласам надур жавоб?
«Пари рўйим юз очиб қўлға олиб…»
Пари рўйим юз очиб қўлға олиб,
Неча ойинани ҳайратга солиб.
Эзиб бағрини оғзи ҳасратидин,
Чаманда ғунчалар, қонға бўёлиб.
Камон абрўларидин тийри мужгон,
Тегиб, пайваста жонимға қадолиб.
Биров базмида тун хуррам этиб ул,
Ғаму андуҳ ила мен мунда қолиб.
Агар келса кетар ҳолим кўрибон,
Ажал жонимни олмасдин уёлиб.
Тонг отқунча чекибман мунда фарёд,
Ул анда кечалар танбур чолиб.
Бу кеча ҳажр ўтидин йиғлай-йиғлай,
Йиқилди Фурқатийни бағри толиб.
«Бўйингдин ўргулай, эй, сарв қомат…»
Бўйингдин ўргулай, эй, сарв қомат,
Гули наврастаи боғи латофат.
Хирад бобида Афлотун фатонат,
Такаллум чоғида тўти фасоҳат.
Ана қадду, ана ҳусну, ана хулқ,
Киши кўрган эмас мундоғ латофат.
Қаю бир васфини тақрир этарман,
Аёғдин бошғача кони малоҳат.
Юзингдин пардани олсанг на бўлғай?
Сонурман гўиё бўлди қиёмат.
Жафо бўлмас, нигоро, мундин ортуқ,
Ғамингдин қолмади жонимда тоқат.
Мени йиғлатма кўб, эй, меҳри йўқ ёр,
Ўзинг инсоф қил кимда бу ҳолат?
Кўнгул афгор ўлуб эл таънасидин,
Тегиб бошимға кўб санги маломат.
На бўлғай, йўқласанг Фурқат қулингни,
Бўйингдин ўргулай, эй, сарв қомат?
«Келди ҳолимни сўраб бул кун нигорим, хайрият…»
Келди ҳолимни сўраб бул кун нигорим, хайрият,
Етти ўхшар кеча чеккан оҳу зорим, хайрият.
Лашкари ғам поймол этган эди айлаб ҳужум,
Ногаҳон келди етиб ул шаҳсуворим, хайрият.
Ул парирў ҳажрида ҳар лаҳза қон йиғлар эдим,
Вожгун этмиш жаҳонни ашкборим, хайрият.
Жавр этиб, солса қаро кунлар бошимға, найлагум?
Шодлик бирла ўтар лайлу наҳорим, хайрият.
Наҳси ҳижрондин чиқиб топдим висоли саъдни,
Толеъим ҳамдам бўлубдур, бахт ёрим, хайрият.
Қолди кўнглум ажрамай ул ёр ила вақти видоъ,
Келди қолмай, яхши жони беқарорим, хайрият.
Келди якбора саманди нозни жавлон бериб,
Қайда Фурқат зор деб, чобуксуворим, хайрият.
«Бу ерга, шўхи барно, бир келиб кет…»
Бу ерга, шўхи барно, бир келиб кет,
Худо ҳақки, нигоро, бир келиб кет.
Юзинг гул, қоматинг шамшоди жаннат,
Аё