Натижа эса кутилганидан ҳам ортиқроқ бўлди. Хизматкорлар қолиб, Турғун Ғаниевичнинг ўзи қизининг орқасидан югуриб кетишига бир баҳя қолди.
Пастдаги воқеалардан бехабар қиз билан йигит тезроқ қорли тоққа етиб олиш учун янада илдамлашди.
– Ҳой-й-й!!! – деган овоз келди уларнинг орқа томонидан.
– Раим бизни чақираяпти, – деди новча хизматкор ҳеч нарсага эътибор бермасдан кетаётган йигит билан қизга.
– Нима иши бор экан? – деди Моҳирўй ўгирилиб.
– Билмадим, ҳар қалай, дадангиз бирон нима дегандир, бироз тўхтаб турайлик-чи.
– Уфф…
Оғир хўрсинган Моҳирўй Фаррухга "сиз нима дейсиз?" мазмунида қаради.
–Зарур гап айтгандир, – деди Фаррух гўё Моҳирўйнинг гапини уқиб олгандай.
Беш-олти дақиқалардан кейин жиққа терга ботган Раим етиб келди. У тез югурганидан қийналиб нафас олар эди.
– Нима деди менинг меҳрибон дадажоним? – сўради Моҳирўй киноя билан.
– "Ортига қайтсин, у ёққа бормасин", деди. Иши чиқиб қолганмиш, шаҳарга қайтиб кетармиш, – дея Раим Турғун Ғаниевичнинг гапларига ўзидан ҳам қўшиб, пешонасидаги терни артди.
Бирдан Моҳирўйнинг кўзида ёш пайдо бўлди. У лабини тишлаган кўйи майсалар гилами устига ўтириб қоларкан, икки қўли билан юзини беркитди.
–Ҳеч қачон мени ўз ҳолимга кўймайди. Қачон қарама, унинг биронта иши чиқиб қолиб, менинг йўлимга тўғаноқ бўлади. Ҳаммаси жонга тегиб кетди, – деди Моҳирўй йиғлоқи овозда.
Унинг бундай овозда гапириши Фаррухга қаттиқ таъсир қилди. Нима қиларини билмаган йигит қизга термилиб тураверди.
– Шу сафар дадамнинг айтганини қилмайман, – деди Моҳирўй ўжарлик билан.
– Лекин биз у кишининг буйруғини бажармасдан иложимиз йўқ. Ўзингиз бормасангиз, зўрлаб олиб кетишга мажбурмиз, – деди Раим. – Дадангиз шунақа деб тайинлади. У киши чўпон билан кетганингиз учун жуда дарғазаб.
Ўзининг камситилганини эшитган Фаррух қизариб кетди. Моҳирўй қўлини юзидан олиб Раимга термулиб қолди. Хизматкорлар эса аста-секин унинг ёнига келиб, иккиси икки қўлидан ушлашди. Моҳирўй кўзида ёш билан нажот истаб Фаррух томонга қаради. Буни кўрган Фаррух ич-ичидан эзилиб кетди.
– Қўйиб юборинглар уни! – деди у титраб-қалтираб.
Ҳали она сути оғзидан кетмаган гўдак, бунинг устига, чўпон боладан шундай гап чиққанидан иккала хизматчи ҳам ажабланиб анграйиб қолишди.
– Нималар деяпсан?! – деди новча иржайиб. – Оғзингдан қандайдир гап чиққандай бўлдими? Ёки менинг қулоғимга шундай эшитилдими?
– Қўйиб юборинглар! – деди муштлари маҳкам тугилган Фаррух.
Раим Моҳирўйни бўшатиб, унга яқинлашиб борди-да:
– Қўйиб юбормасак нима қиласан? – деди майна қилиб.
Фаррух ҳеч нарса деб жавоб қайтармай, жойидан қимирламаган кўйи титраб тураверди.
– Ҳов, жипириқи, обрўйинг борида бу ердан туёғингни шиқиллат, бир мартагина Моҳирўйни йиқилишдан асраб қолганинг