beklenmedik konuşma üzere Havelok şaşkınlıkla doğruldu ve yaralı başını ovuşturarak şöyle dedi: “Açlıktan ve senin acımasız bağların ile tıkaç yüzünden neredeyse ölü gibiyim. Şimdi bana bir sürü yemek getir!” “Evet efendim,” dedi Leve ve bir koşu gidip kulübede sahip olduklarının en iyisini getirdi. Havelok üç gün oruç tutmuş gibi yedi, sonra yatağına yatırıldı ve Grim ona göz kulak olurken huzur içinde uyudu.
Ne var ki Grim, ertesi sabah Jarl Godard’ın yanına gidip söyle dedi: “Efendim, emrinizi yerine getirdim. Çocuğu boynuna bir çapa dolayıp boğdum. O artık bir tehdit değil, şimdi size yalvarırım bana ödülümü, altın ve diğer kıymetli eşyaları verin ve söz verdiğiniz gibi beni özgür kılın.” Ancak Godard, ona öfkeli bir şekilde bakıp şöyle dedi: “Ne, bir kont mu olacaksın? Evine git seni aptal köylü. Her zaman köle olarak kalacaksın! Küstahlığın ve yaptığın kötü işler yüzünden seni şuracıkta asmıyor olmam senin için yeterli mükâfattır. Çabuk git, yoksa başın belaya girecek.” Grim, Havelok cinayetinden dolayı öldürülmemek için sessizce uzaklaştı.
Grim, bu acımasız ve dönek adamın vicdanına kaldığını ve kötü bir durumda olduğunu anladı. Kendi kendine düşündü ve karısına danıştı. İkisi, canlarını kurtarmak için Danimarka’dan kaçmaya karar verdiler. Grim, tüm mallarını, sığırlarını, ağlarını, sahip olduğu her şeyi yavaş yavaş satarak bunları altına dönüştürdü. Sonra gizlice bir gemi satın alıp gemiyi donattı ve her şey hazır olduğunda Havelok’u (bunca zaman gizlenmişti), kendi üç oğlunu ve iki kızını güverteye bindirdi. Sonra karısıyla birlikte yelken açıp elverişli bir rüzgârla İngiltere kıyılarına ulaştılar.
Goldborough ve Kont Godrich
Bu arada İngiltere’de Goldborough adında güzel bir prensesin başına da benzer bir talihsizlik gelmişti. Babası Kral Athelwold, ölüm döşeğinde yatarken tüm halkı yas tutuyordu çünkü o, yiğitlik, adalet ve merhamet bakımından güzel İngiltere’nin kıymetlisiydi. Kendisi de kısa süre sonra yetim kalacak olan küçük kızı için çok üzülüyordu. “Ne yapacak?” diye inledi. “Ne konuşabiliyor ne de yürüyebiliyor! Ata binebilseydi, İngiltere’yi yönetebilseydi ve kendini utançtan koruyabilseydi ölüp onu yalnız bıraktığımda bile üzülmezdim.”
Sonra Athelwold, Winchester’da bir konsey topladı ve soylulardan bebek Goldborough’nun bakımı hakkında tavsiyelerini istedi. Hepsi, Cornwalllu Kont Godrich’in küçük prenses için naip yapılmasını tavsiye ettiler. Kont, bu göreve atanırken kız on iki yaşına gelince onu en yüce, en iyi, en yakışıklı ve en güçlü erkekle evlendireceğine ve bu süreçte ona her türlü kraliyet erdemlerini ve geleneklerini öğreteceğine dair yemin etti. Kral Athelwold öldü ve ağıtlarla gömüldü. Godrich, naip olarak ülkeyi yönetti. Katı ama adil bir yöneticiydi ve İngiltere, onun sert yönetimi altında içeride ve dışarıda son derece sorunsuzdu zira hiç kimse onu sevmese de herkes ondan korkarak yaşıyordu. Goldborough büyüdü ve her bakımdan gelişti. Zarif güzelliği, nazik ve erdemli tavırlarıyla ülke çapında ünlendi. Bu, çok uzun süredir kral rolünü oynadığı için kendisinin neredeyse İngiltere Kralı olduğuna inanmaya başlayan Kont Godrich’in kıskançlığını uyandırdı ve krallığı kendisi ve oğlu için nasıl güvence altına alabileceğini düşünmeye başladı. Bunun üzerine Godrich, Goldborough’yu kraliyet statüsünü koruduğu Winchester’dan, kaleye hapsedildiği ve tüm arkadaşlarından kesinlikle uzak tutulduğu Dover’a göndertti. Kız, kötü durumdaki kıyafetleri ve kıt yemeğiyle, hakkını koruyacak bir kahraman bekleyerek orada kaldı.
Havelok Aşçı Yamağı Oluyor
Grim, Danimarka’dan İngiltere’ye yelken açtığında Humber’da, şimdi Grimsby denen yerde karaya çıktı ve orada balıkçılık yapmaya başladı. O kadar başarılı oldu ki on iki yıl boyunca ailesine iyi baktı ve yakaladığı balıkları uzaklara, hatta değerli balıkların her zaman iyi bir fiyata satıldığı Lincoln’e bile götürdü. Tüm bu zaman boyunca Grim, ailenin karnını doyurma görevi için Havelok’tan yardım istemedi. Kralına saygı duyuyordu, tüm ev halkı büyük bir hürmetle Havelok’a hizmet ediyordu ve çocuğun büyük iştahını tatmin etmek için genellikle azla yetiniyorlardı. Sonunda Havelok ne kadar bencilce yaşadığını, ne kadar çok yiyecek tükettiğini düşünmeye başladı ve kendisi yardımcı olmak için hiçbir şey yapmazken üvey babasının nasıl yorulmadan çalıştığını fark ettiğinde çok utandı. Pişmanlık dolu tefekkürlerinde bir kral oğlu olsa da bazı yararlı işler yapması gerektiğini anladı ve şöyle düşündü: “İyi bir amaç için kullanmazsam kuvvetim ve endamım ne işe yarar ki? Dürüst uğraşta utanılacak bir şey yok. Ekmeğim için çalışacağım ve benim için çok şey yapan Grim babaya biraz katkı sağlamaya çalışacağım. Onun balık sepetlerini seve seve pazara götüreceğim ve buna yarın başlayacağım.”
Ertesi gün Grim’in itirazlarına rağmen Havelok, Grimsby pazarına dört kişinin yüküne eşit ağırlıkta balık taşıdı. Balıkları başarılı bir şekilde satarak aldığı parayla eve döndü. Bunu her gün yaptı ancak bir gün bir kıtlık ortaya çıkınca balık da yiyecek de zor bulunur oldu. Sonra kendi çocuklarından ziyade Havelok için endişelenen Grim, genci yanına çağırdı ve kendisinin ve diğerlerinin iyiliği için şansını Lincoln’de denemesini söyledi. Orada iyi beslenecek ve Havelok olmazsa Grim’in getirdiği az yemek diğerlerine daha çok yetecekti. Tek engel Havelok’un kıyafet eksikliğiydi ve Grim, Havelok’a kalın bir tunik yapmak için teknesinin yelkenini feda ederek bunun üstesinden geldi. Tunik yapıldı. Birbirleriyle vedalaştılar ve Havelok, tek kıyafeti yelken kumaşından yapılan tunik olduğu için çıplak ayaklarla ve başı açık bir şekilde Lincoln’e doğru yola çıktı. Havelok, Lincoln’de iki gün boyunca ne arkadaş ne de yiyecek bulabildi. Umutsuzluk içinde açlıktan tam bayılmak üzereydi ki bir çağrı duydu: “Hamallar, hamallar, buraya gelin!”
İş fırsatı ile yeniden güç bulan Havelok, geri kalanlarla koştu ve diğer hamalları öylesine güçlü bir şekilde köşeye fırlattı ki kontun aşçısı Bertram için erzak taşıma görevine seçildi ve karşılığında yaklaşık üç gündür yediği ilk yemeği aldı.
Havelok, ertesi gün yine hamalları yendi ve en az on altısını alt ederek işi güvence altına aldı. Bu sefer balık taşımak zorundaydı ve sepeti o kadar doluydu ki neredeyse bir araba dolusu yükle kaleye koşuyordu.
Oradaki aşçı, gücüne hayran kaldı. Ona önce doyurucu bir yemek verdi ve yemek ve kalacak yer karşılığında kendisi için çalışmasını teklif etti.
Havelok bu teklifi kabul etti ve aşçı yamağı olarak işe başladı. En basit işlerde çalıştı (odun, su, çim taşıdı, odun kesti, getir götür işleri yaptı) ve hepsinde son derece güçlü bir işçi olduğunu gösterdi. Her zaman iyi huylu ve nazikti. Böylece küçük çocuklar, sessizce çalışıp kendileriyle neşeyle oynayan bu iri, nazik, sarışın genci sevdiler.
Havelok’un eski tuniği yıprandığında ustası ona acıdı ve ona yeni bir kıyafet verdi; böylece bu aşçı yamağının ne kadar yakışıklı, uzun ve güçlü bir genç olduğu anlaşıldı. Şöhreti Lincoln Town çevresinden çok uzaklara yayıldı.
Havelok ve Goldborough
Büyük Lincoln panayırında, her türden spor müsabakası düzenlenmişti ve Havelok bunlara katıldı çünkü güçlü yamağıyla gurur duyan aşçı, onu tüm oyunlarda ve yarışlarda yarışmaya teşvik etti. Kont Godrich, o yıl Lincoln’da Parlamento’yu topladığı için büyük bir seyirci kitlesi vardı ve hatta güçlü Kont Regent bile bazen müsabakaları izleyip şampiyonları alkışladı. İlk yarışma “taş fırlatma”ydı ve seçilen taş o kadar