Leonardo da Vinci Zmartwychwstanie bogów. Dmitrij Mereżkowski

i ma portrety wszystkich pięknych Włoszek w takim stroju, jak je Pan Bóg stworzył. „Nie zostawimy w spokoju ani jednej dziewczyny od Neapolu do Mediolanu” – zapowiadają jego żołnierze.

      – O! Nędznicy! – wrzasnął Scarabullo, uderzając w stół pięścią tak silnie, że aż brzękły szklanki.

      – Nasz książę – ciągnął dalej Gorgolio – jest pokornym sługą francuskiego króla! Ci barbarzyńcy nie uważają nas za równych sobie. „Jesteście złodzieje i mordercy – powiadają – otruliście własnego monarchę, daliście umrzeć z głodu niewinnej dziecinie. Dlatego Bóg was karze i pozwala, aby wasz kraj przeszedł w nasze ręce”. My ich przyjmujemy szczerym sercem, a oni karmią swoje konie jadłem przygotowanym dla ludzi. „Nie wiadomo, czy nie wsypaliście trucizny – jak waszemu księciu” – powiadają.

      – Kłamiesz, Gorgolio.

      – Niech mi oczy wylezą, niech mi język wyschnie, jeżeli choć jedno słowo dodaję. A nie dość na tym. Przechwalają się jeszcze: „Zwyciężymy wszystkie narody – mówią – a potem zagarniemy wszystkie morza i ziemię, porwiemy Turczyna i zdobędziemy Konstantynopol; postawimy znowu krzyż na Górze Oliwnej. A wtedy zrobimy sąd nad wami. Jeśli się nie poddacie naszej władzy, zgładzimy was z powierzchni ziemi”.