wzrastamy z pragnieniem zmiany świata na lepszy. W tym celu każdy z nas otrzymuje od Boga talent. Jeśli go zidentyfikujesz i rozwiniesz, świat będzie lepszy za Twoją sprawą, a Ty będziesz mieć z tego satysfakcję.
Życie Szawła uległo drastycznej zmianie, kiedy poznał swoją pasję: głoszenie Ewangelii. Miał do tego predyspozycję od urodzenia: „Spodobało się Temu, który wybrał mnie jeszcze w łonie matki mojej i powołał łaską swoją, aby objawić Syna swego we mnie, bym Ewangelię o Nim głosił poganom” (Ga 1:15–16).
Nie znaczy to, że dla swej pasji mamy zaniechać wszystkiego, co nie idzie z nią w parze. Każdy musi czasem zrobić rzeczy, które nikomu nie sprawiają przyjemności, ani nie przynoszą chwały, jak choćby wynieść śmieci czy pozmywać naczynia. Sukces przyjdzie, kiedy świadomie skupimy siły i czas na zajęciach korespondujących z naszymi motywującymi zdolnościami.
„Każdy człowiek jest skomponowany z kilku tematów”, napisał C.S. Lewis. Tych tematów szukaj w sobie i realizuj, zamiast angażować się we wszystko, co wydaje się dobre, nie robić nic. Obie te skrajności okradają ludzi, Boga i świat z naszego unikatowego wkładu.
Zamiłowania, które dominują w życiu ludzi, można podzielić na cztery kategorie tematyczne:
• ludzie i stosunki międzyludzkie,
• informacje i idee,
• sprawy i kwestie,
• przedmioty i zwierzęta.
Do jakiej sfery przynależą Twoje zainteresowania? Poniższa tabelka podaje przykłady w ramach każdej z tych głównych kategorii. Nie jest to kompletna lista. Ma ona służyć jedynie jako drogowskaz w poszukiwaniu wiodących tematów w Twoim życiu.
Niemal w każdej dziedzinie można znaleźć zajęcie zgodne ze swoimi zamiłowaniami. Na przykład w szkolnictwie potrzebne są osoby z pasją zorientowaną na ludzi, które dobrze czują się w kontakcie z dziećmi, ale także ludzie preferujący świat informacji i idei, aby zająć się organizacją wiedzy w podręcznikach. Z kolei ci, których zainteresowania oscylują wokół kwestii i spraw, mogą być elokwentnymi propagatorami edukacji, a jeśli czyjąś pasją są komputery, mogą zająć się szkolnymi komputerami.
Wśród tych, których pasja zorientowana jest na ludzi, jedni lubią pracować z dziećmi czy młodzieżą, a drudzy pomagać samotnym matkom. Jeszcze inni wolą wspomagać biednych, ułomnych, sieroty lub starszych, albo ratować alkoholików czy narkomanów; są też tacy, którzy dobrze czują się wśród studentów czy biznesmenów.
Czy wiodące pasje zmieniają się z czasem? Wydaje się, że nie. Zmieniają się nasze zamiłowania i poznanie, ale raczej nie to, co nas motywuje do pracy. Natomiast każda pasja zyskuje przez bliższą społeczność z Jezusem. Szaweł był gorliwy w krzewieniu religii, ale dopiero poznanie Chrystusa uwolniło go od bigoterii i legalizmu.
Pasja może przynieść dobre lub złe owoce w zależności od tego, komu służymy. Nie można służyć dwom panom. Jozue apelował: „Wybierzcie sobie dzisiaj, komu będziecie służyć” (Joz 24:15). Poproś Boga o pomoc i podejmij jeszcze dziś postanowienie, aby kierować się zasadami Słowa Bożego, a tej decyzji nigdy nie pożałujesz.
Wpisz do poniższej tabelki z lewej strony swoje dominujące zdolności, a obok nich główne zainteresowania. W ten sposób wyłonisz zajęcia, które najbardziej Cię motywują. Pomoże Ci to zidentyfikować odpowiednią pracę czy kierunek studiów.
4. Twoja osobowość
Twój wygląd, sposób wyrażania swoich myśli czy emocji, uśmiech, zdolności, upodobania, maniery, preferencje można znaleźć tylko… w Tobie. Nie było i nie ma drugiego takiego jak Ty. Bóg stworzył Cię niepowtarzalną osobą.
Wielu zamiast docenić swoją indywidualność, próbuje naśladować innych. Znajomość swej osobowości chroni przed tym oraz przed przekuwaniem bliźnich na swój obraz i podobieństwo. Warto poznać swoją osobowość, choćby z tych powodów, ale jest ich więcej.
Katharine Briggs i Isabel Myers opracowały wskaźnik psychologiczny, który ułatwia rozpoznanie cech osobowości u siebie oraz u innych. W skrócie nazywa się MBTI (Myers-Briggs Type Indicator). MBTI uznawany jest za najlepszy instrument do określania typów osobowości.
Wieloletnie badania prowadzone przez Izabel Myers i Katharine Briggs wykazały istnienie czterech par preferencji, które składają się na osobowość człowieka. W każdej z nich w nawiasie podaję jednoliterowe skróty przyjęte od ich nazw w języku angielskim.
Pierwsza para preferencji dotyczy obiektu naszej energii. Czy kierujemy ją i czerpiemy ze świata zewnętrznego jako ekstrawertycy, czy ze swego wnętrza jako introwertycy?
Druga para odnosi się do sposobu postrzegania świata. Czy bardziej polegamy na intuicji jako Intuicjoniści, czy na zmysłach jako percepcjoniści?
Trzecia para dotyczy podejmowania decyzji. Czy podejmujemy je bezosobowo, bazując na logice, jak to czynią myśliciele, czy też subiektywnie na podstawie swojego systemu wartości i odczucia, jak w przypadku uczuciowców?
Czwarta para określa nasz stosunek do świata zewnętrznego. Czy jest osądzający, jak w przypadku sędziów? Czy też poprzestajemy na obserwacji, jak w przypadku obserwatorów?
Słowo „preferencja” oznacza pierwszeństwo, ale nie ekskluzywność. Z parami preferencji jest tak, jak z rękami – praworęczni lepiej władają prawą, a leworęczni lewą, ale jedni i drudzy korzystają z obu rąk. Podobnie jedna z preferencji w każdej parze dominuje, ale czasem korzystamy z drugiej.
Po przeczytaniu poniższego opisu każdej z czterech par, spróbuj ulokować siebie na linii między 100 % a 50 % lub między 50 % a 0 %. Jeśli masz taką możliwość, to przedyskutuj swój wybór z kimś, kto Cię dobrze zna lub pragnie poznać.
Ekstrawertycy