Die paradysman. Ettie Bierman

koop, dit oor die merke strooi en ’n graaf grond bo-oor hark,” bied sy aan.

      “Dis nie die punt nie; my tuinier kan dit doen. Sy voertuig se uitlaatpyp het ’n gat in, dis jare laas gewas en die een remlig werk nie.”

      “Wat is die punt wat jy wil maak?” vra Tinka.

      Sy het verwag Rheeder gaan sê Pete is slordig en agterlosig, maar sy antwoord vul haar met verstomming.

      “Dat ’n man wat nie sy voertuig kan versorg nie, net so swak vir sy vrou sal sorg.”

      “Wat het dít met die saak te doen?”

      “Alles,” antwoord hy kortaf.

      “Vrou?” eggo Tinka. “Pete is nie getroud nie.”

      “Des te meer rede waarom ek daardie punt onder jou aandag wou bring.”

      “Hoekom?” Dan gaan daar vir haar lig op. “Rheeder, is jy laf? Dink jy ek gooi my flikkers vir die man?”

      “Wel, jy nooi hom huis toe, staan ewe liefie-diefie styf teen hom, leen sy beddegoed en sien hom blykbaar môre vir brekfis.”

      Wat het dit met hóm te doen? Hy is tog sekerlik nie jaloers nie?

      “Al vier skote mis. As dit skyfskiet was, het jy die houtlepel gekry so ver is jy buite die kol. Maar oukei, dokter, jou punt is gemaak. Sal jy nou asseblief loop sodat ek kan gaan slaap?”

      Hy is onverstoord. “Nou-nou. Simona het vir jou kouevleis en slaai ingepak – genoeg vir vanaand en môreaand. Dit spaar jou om kos te maak.”

      So ’n eksotiese naam … “Wie is Simona?” Tinka kom agter sy hou haar asem op.

      “My huishulp,” antwoord hy rustig, maar toe sy vinnig opkyk, is sy seker sy sien lagduiweltjies in daardie paar grysgroen oë van hom.

      Hy weet presies wat deur my gedagtes gegaan het, dink sy vererg.

      “ ’n Voorslagkok, sonder wie ek van honger sou omgekom het,” spot hy.

      “Ek dag dan jou vrou kook?” vra Tinka voor sy kan keer en verwens haarself omdat dit klink of sy nuuskierig is.

      “E … gewoonlik,” antwoord hy vaag. “Maar sy is partykeer by die haarkapper of sy speel tennis.”

      “Ja, natuurlik,” stem sy saam. Selfs in haar eie ore klink haar stem onoortuigend.

      Sy voel aan dat die gemaak ongeërgde, neutrale houding waarmee sy en Rheeder mekaar tot dusver op ’n afstand gehou het, besig is om te verander. Dit was ’n fout om by hom te kom plak. Sy behoort te geweet het dit sal nie werk nie!