Wanneer 'n droom waar word. Ettie Bierman

– oor en verby. Ek kan nie eens meer sy stem onthou nie. Net sy sexy mond wat met ’n meisie se libido kan toor, en hoe lekker hy gesoen het. Dít sal ek nooit vergeet nie! Hy’s ’n sterk ou en as hy ’n meisie vashou, wéét sy sy’s vasgehou. Behóórlik omhels en behóórlik gesoen, tot môre anderdag toe … Jy sal weet wat ek bedoel as jy ’n keer in sy arms was.”

      Carmia is geskok. Sy klik verontwaardig haar tong. “Vita! Ek is nie van plan om in die man se arms te beland nie. Ek gaan vir sy ouma werk, dis al.”

      “Julle sal in dieselfde huis woon, mekaar in die tuin of by die swembad raakloop of waar ook al, en hy is ’n onweerstaanbare, viriele man …”

      “Hy het vir Tasha. En hy vlieg elke dag saam met stringe net sulke viriele lugwaardinne. Hy sal my skaars raaksien.”

      “Moenie jouself onderskat nie. Daardie lang bene en katoë van jou kan ’n man nogal uitboul. Maar dis nie die punt nie. Feit is: jy’s ’n vrou. En kaptein Deneys Vermeulen kon nog nooit ’n vroumens weerstaan nie. Een of ander tyd gaan hy jou soen en dan sal jy verstaan wat ek bedoel. En hoekom ek sy mond en sy hande nooit heeltemal sal kan vergeet nie.”

      Carmia raak ongemaklik. “Hoe sal arme Andy voel as hy hoor watse nonsens jy oor ’n ander man kwytraak? En dít een van jou ekskêrels.”

      Vita lag onbekommerd. “My bekvelderman kan nog steeds nie ’n woord Afrikaans verstaan nie. Maar hy sal nie omgee nie, want hy is self onweerstaanbaar en hy weet ek is dol oor hom. Ek sal hom nie kul nie en hom vir geen ander man verruil nie.”

      Op die agtergrond hoor Carmia ’n deur klap. Toe klink ’n mengelmoes laggende stemme op.

      “Ek moet ophou klets,” groet Vita. “Dis honger mans hier net waar jy kyk. Al weer tyd vir poetoepap en emma necks. Sterkte, sus! Ek bel jou oor die naweek.”