.

nie. Toe hy uit die koma kom, hoor hy maar die koeël is klaar deur die kerk.”

      “Sjoe, dit was seker ’n harde slag vir Paul.”

      “Ja, dit was. Hy was ná die ongeluk nooit weer die mens wat hy vroeër was nie. Want afgesien van haar ontrouheid, moes hy nog sy rugbyspelery ook laat vaar. Hy was nogal vir die provinsiale span gekies, hoor. En lief gewees vir al wat sportsoort is. Tennis, krieket, al daardie dinge. Nou kan hy beswaarlik loop, jy sien mos hoe hinkepink hy. Ek dink al dié dinge het hom bitter gemaak. Hy’t eendag reguit vir my gesê hy sal nooit in sy lewe weer ’n meisie vertrou nie. Maar ek weet nie so mooi nie . . .”

      “Wat weet tante nie so mooi nie?” vra Amanda toe tant San swyg.

      “Nee, ek hoop maar hy bly by sy voornemens wat daardie Jessica betref. Want die huwelik tussen haar en Theuns het nie gehou nie. Ek hoor hulle is twee maande terug geskei. En nog voor die egskeiding deur was, het sy al hier agter Paul aan begin bel.”

      “As Paul nog lief is vir haar, sal hy haar seker terugvat,” sê Amanda met ’n skielike gevoel van teleurstelling. Nie dat sy vir Jessica de Brie ken nie, maar dis asof sy Paul nie kan vereenselwig saam met die meisie wat tant San beskryf het nie.

      “Hy’t darem die laaste paar keer wat ek hom gaan roep het taamlik geïrriteerd gelyk met die oproepe. So dalk is hy nie meer so danig oor haar nie. Nou weet ek ook nie of hy maar net vies was oor hy sy werk moes los om met haar te praat nie, want hy werk baie hard. Wou mos in ’n stadium die plaas probeer terugkoop. Maar ek dink hy’t nou dié planne gelos. Hy verdien nie sleg nie, want hy is mos ’n geok- . . . okti- . . .”

      “ ’n Geoktrooieerde rekenmeester,” help Amanda toe tant San vashaak.

      “Ja, dis wat hy is. Hy doen al die mense van die omgewing se boeke, en hulle sê hy weet wat hy doen. Daar is selfs ryk sakemanne van Kimberley en Bloemfontein wat hul boekhouding en goeters deur hom laat doen. Maar die plaas is intussen so opgebou deur die mense wat dit gekoop het dat hy dit nie nou meer maklik sal kan bekostig nie.”

      “Hoe lank is dit nou dat hy hier by tante in die gastehuis woon?”

      “Hy’t hierheen gekom nadat hy uit die hospitaal ontslaan is, so ses maande gelede. Bloemfontein was seker maar te klein vir hom met Jessica en sy broer ook daar. Hy was natuurlik maande lank in die hospitaal, sy heup en bobeen was omtrent vergruis. En hulle het gevrees vir breinskade ook, maar gelukkig skeel daar niks met sy verstand nie. Die motor het mos bo-op hom te lande gekom.”

      “Werk hy hier vanuit sy kamer?”

      “Ja, en jy moet net sien hoe lyk die plek! Papiere en goed net waar jy kyk. En jy moenie daarmee peuter nie, dan raak hy skoon befoeterd. Johanna en Mary is raadop, want hulle weet nie waar en hoe hulle moet afstof nie.”

      “Hoekom kry hy nie vir hom ’n kantoor in die dorp nie? Hier staan so baie leë geboue. Dit sal mos nie baie kos om een van hulle te huur en in ’n kantoor te omskep nie.”

      “Ek weet nie. Miskien kruip hy weg . . . skaam dat die mense moet sien hoe hy sukkel om oor die weg te kom.”

      Hy kry homself seker jammer, dink Amanda in haar enigheid. Sit heeldag in die kamer en tob oor sy toestand. “En Paul se broer? Kom hulle darem nog oor die weg ná die dinge met Jessica?”

      “Ek weet nie veel van Theuns nie. Die stories wat die ronde doen, is dat hy heel goed daarin sit. Hy was darem eendag hier by Paul, kort voor ek gehoor het hy en Jessica gaan skei. Maar ek het nie kans gekry om hom uit te vra nie.”

      “Dink tante Jessica was dalk agter Theuns se geld aan?”

      “Nee, sy’t g’n geld nodig nie, haar pa is skatryk. Sy is maar sommer net een van daardie soort meisies wat jag maak op al wat ’n man is. En hoe moeiliker om te kry, hoe harder probeer sy. Ons bly ver van Bloemfontein af, maar moenie glo hier kom nie stories by ons uit nie! Sy kry glo alles wat sy wil hê, word bederf tot in die afgrond deur haar pa.”

      Hul geselsery word onderbreek deur Mary wat kom sê dat daar ’n reisiger aangekom het wat in die gastehuis wil oornag.

      Amanda gaan na haar kamer, maar betrap haarself dat haar gedagtes na Paul bly dwaal. Sou hy nog lief wees vir Jessica? En is Jessica regtig so ’n spektakel as wat tant San wil voorgee? Tant San is nog van die outydse soort; sy sal seker morsdood neerslaan as sy in Johannesburg moet kom en die mense se kleredrag moet aanskou!