Die kralebruid. Sarah du Pisanie

om die hele mond vol kos van die een kies na die ander te verskuif en die blou oë rek groter oop soos sy sukkel.

      Gerrit sug moedeloos. Hy sal maar net geduldig moet wees en haar baie stadig een ding op ’n slag moet leer. Laat haar vanaand maar eers die vurk onder die knie kry. Môre kan hy praat oor die vreeslike groot monde vol kos.

      Toe Isa klaar geëet het, kommandeer Pieter haar op. “Kom, jy kan mos darem ook ’n slag jou kos verdien. Kom was die borde in hierdie skotteltjie water. Kom, ek wys jou.”

      Isa kyk stil en aandagtig wat hy doen en nadat hy die eerste een klaar gewas het, vat sy die lappie by hom en was die ander. Dit is vreemd dat sy dadelik weet wat om te doen. Dit kom sommer vanself weer terug. Hulle het dit baie in die weeshuis gedoen. Daar was altyd berge skottelgoed wat hulle moes was.

      Isa is saans vroeg vaak en gaan slaap gewoonlik net sodra hulle klaar geëet het. Die mans sit soms nog ure lank om die vuurtjie en gesels.

      Vanaand ontwyk die slaap haar egter. Sy draai op haar rug, sit haar arms onder haar kop en kyk na die blink sterre daar bo. Sy skuif dieper in die skaduwees in en nou kan sy die mans dophou sonder dat hulle daarvan bewus is.

      Gerrit is groot en aantreklik. Sy wonder hoe hy sonder daardie swart baard sal lyk. Sy hande is sterk en sy arms was hard en gespierd toe hy haar vanmiddag vasgehou het. Die trots kom sit in haar bors. Hy is haar man! Nina het dit goedgedink om haar vir hom te gee. Sy wonder wat hy nou dink. Sou hy ook al haastig wees om by hul hut te kom sodat hulle heeltemal alleen kan wees?

      Sy glimlag stil toe sy na Pieter kyk. Sy hou baie van hom ook, maar hy is vir haar soos Kara en Hareb. Hulle sal saam kan lag en hardloop, maar daar is nie daardie ander warm gevoel in haar binneste wanneer sy na hom kyk nie. Net wanneer sy na Gerrit kyk.

      Gerrit staar peinsend na die vuur. Hierdie ekspedisies was nog altyd vir hom een groot avontuur. Dit moet maar sy laaste een wees. Die maande van die huis af raak vir hom baie. Hy wil ook nou trou en met ’n gesin begin.

      “Ek wil hierdie tog my laaste ene maak,” sê hy en leun terug teen die boomstam.

      “Ja, ek wil ook nou ernstig gaan begin huis bou. Ek bly nou al soveel jare daar by julle, ek sal darem nou daaraan moet begin dink om my eie potjie te krap,” gesels Pieter gesellig saam.

      “Jy is al so deel van die huishouding, dit sal heeltemal vreemd wees as jy nou op jou eie plaas gaan nesskop.” Gerrit glimlag skeefweg.

      Pieter is sy neef, maar vandat sy ouers dood is, bly hy by hulle op die plaas. Die buurplaas behoort aan hom en dit is daar waar hy nou wil begin bou. Dierbare ou Pieter. Hy voel meer soos ’n broer as ’n neef.

      “Dit is al vyftien jaar, weet jy, Gerrit? Ek was maar twaalf toe my ouers dood is.”

      Gerrit kyk verras na hom en wil eers stry, maar skud dan net sy kop liggies. “Die tyd gaan so vinnig verby. Ek kan amper nie glo dat dit al so lank is nie.”

      “Ja, ons word oud. Ek word vanjaar al sewe en twintig.” Pieter staan op en skud die sand van sy broek af.

      “Die jare haal ons in. Ek word vanjaar al dertig.” Gerrit gooi nog ’n paar stompies op die vuur en rol dan sy kombers oop en met groot vertoon draai hy hom knus daarin toe.

      “Ek wil darem ook nou ernstig begin dink aan vrou soek. Daardie Roché-meisiekind lyk nogal heel oulik. Sy was nog altyd net ’n bietjie jonk, maar sy moet ook nou troubaar wees.” Pieter gesels en vee die sand onder sy heup uit vir ’n gemakliker holte.

      Gerrit lig hom op sy elmboog en loer in Isa se rigting. “Wat maak die muishond, slaap sy al?”

      Pieter lag sag. “Sy was darem kwaad vanmiddag.”

      “En die beste het jy nie eens gehoor nie. Sy sê ons stink so dat Ma-Nina gesê het sy weet nie hoe sy dit gaan uithou nie.”

      “Sê sy so?” vra Pieter laggend.

      “Ja. Kan jy nou meer!”

      “Wel, sy lyk darem al beter. Ek wens sy kan ’n slag ordentlik bad en daardie velding uittrek.”

      “Wel, die bad sal ek darem nie waag nie. Ma sal ons velle aftrek as sy daarvan moet hoor,” sê Gerrit en lag sag.

      Pieter gaap lank en lekker en voordat Gerrit hom heeltemal gemaklik gemaak het, klink ligte snorkgeluide op.