As liefde ontwaak. Elsa Hamersma

oggendmens. Ek staan veel eerder vroeg op en skryf, as om laataand te sit en werk.”

      “Kan ek net weer seker maak? Jy’t gesê jy is ongetroud. En jy’s nie verlief of verloof nie?”

      “Nee.” Sy voel hoe die warm blos weer teen haar nek opkruip.

      “Daar’s ook nie ’n eks wat die voordeur een nag gaan probeer afbreek om jou terug te kry nie?”

      “Nee.”

      Sy oë talm sekondes lank op haar gesig, maar hy is skynbaar tevrede met haar antwoorde.

      “Ek sal jou aan Nina moet voorstel voordat ek finaal besluit,” sê hy dan. “As sy nie van jou hou nie, sal ek jou natuurlik nie kan aanstel nie.”

      Nog ’n komplikasie waaraan sy nooit gedink het nie. “Ek verstaan. As sy my nie aanvaar nie, sal dit nooit werk nie.”

      Hy kyk op sy horlosie. “Ongelukkig moet ek nou gaan. Ek sal bel en ’n afspraak reël.” Hy sit ’n paar note op die tafel neer en met ’n beleefde knik van sy kop staan hy op en stap uit.

      Danielle kyk die elegante figuur in die donker pak agterna totdat hy by die deur uit verdwyn. Sy weet nie mooi wat sy verwag het toe sy haar advertensie geskryf het nie, maar Meyer Senekal is meer as enige van haar verwagtings.

      Nee, besluit sy, ánders as al haar verwagtings wat gedraai het om ’n lekker blyplek in ’n mooi huis in ’n mooi omgewing en met vaste werkure. Kinders na wie sy sou omsien. ’n Egpaar wat soos Magdeleen en Dawid hulp nodig het. Beslis nie ’n wewenaar nie. Vir seker nie.

      “Ek kan nie glo jy het die man ontmoet sonder om my daarvan te sê nie,” mor Jesse toe Danielle haar met die nuus bel.

      “Dit het vinnig gebeur,” verweer Danielle haarself. “Hy het die aand laat gebel en reëlings vir die volgende dag getref.”

      “En? Het jy nie ’n selfoon nie?”

      Danielle sug. “Jy werk bedags, Jesse. En eerlik, vriendin, ek sou nooit ’n onderhoud met die man kon voer terwyl ek weet jy sit in die agtergrond nie. Ek kan nie maskers en geheime doen nie. Jy ken my. Ek is ’n oop boek.”

      “Gelukkig vir jou was hy darem nie ’n skurk wat jou ontvoer het nie.”

      “Inderdaad nie. Hier praat ek nog met jou,” skerts Danielle.

      “En? Het jy toe die joppie gekry?”

      “Nee,” antwoord Danielle versigtig. “Hy het een dogtertjie en ek moet haar eers ontmoet en goedgekeur word deur die klein juffrou.”

      “Spaar my dit. Gelukkig vir jou dat daar net een brat is wat jou moet goedkeur.”

      “Ek dink dis ook sy manier om self nog daaroor te besluit.”

      “Het hy gesê hoe oud die kind is? Die hemele behoed jou as sy ’n tienderjarige is.”

      “Sy’s sewe en haar ma is dood. Verder weet ek nie eintlik iets van haar nie. Meyer het van unieke probleme gepraat. Of was dit nou unieke talente wat hy nie het nie? So iets.”

      “’n Wéwenaar?”

      “Ja.”

      “Donderweer en bliksemstrale. En jou stem klink klaar so dik soos stroop wanneer jy van die wewenaar met die sewejarige dogtertjie praat.”

      Danielle lag onseker. “Jong, laat ek eerlik wees. Hy’s ’n hunk. Baie aantreklik. Die soort man wat duisend en twaalf vroue het wat agter hom lê. Maar hy’s nie in my liga nie. Daarvoor is hy te ryk, te selfversekerd, te slim, te goed aangetrek, te … alles.”

      “Maar wat gaan die ménse sê, veral daardie duisend en twaalf vroue, as jy by die te ryk, te slim, te alles wewenaar intrek? Dit gaan mos ’n vreeslike geskinder afgee.” Vir dramatiese effek het Jesse se stem twee oktawe gesak.

      “Daar is regtig niks wat iemand kan sê nie. Ek sal ’n werknemer wees in sy huis, en hy het seker ander mense wat ook vir hom werk. Duisende mense het au pairs. Dis niks snaaks nie.”

      “Duisende couples het au pairs. Hy’s single.”

      “Hier’s vir jou nuus. Ons leef in die een en twintigste eeu waar ongetroude mans en vroue saamlewe sonder dat ’n haan daarna kraai. Die Middeleeue lê ver in die verlede. Halleluja.”

      “O, hel! Waar val jy uit, Dani? Gaan jy, single vrou, saam met die single man onder een dak bly en dink mense gaan nie wonder nie? Korreksie, nie mense nie. Daardie duisend en twaalf vroumense wat agter sy bloed lê. Húlle gaan jou beskinder sodat jy so swart soos die nag daarvan gaan afkom.”

      “Ag, Jes,” vervies Danielle haar, “ek verstaan nou nie hierdie gekarring van jou nie. Jy het saam met John gebly sonder dat julle getroud was. Hoekom pla my reëlings jou nou so?”

      “Ek en John, bless his soul, was verlief. Dan verstaan almal wanneer mense saambly. Wat mense van julle reëling gaan dink, is dat dit ’n undercover romance is. Iets romanties gaan aan, en nou steek julle dit weg en gee voor jy kom werk vir hom.”

      “Dit lyk my die verkeerde een probeer die speurroman skryf. Jou verbeelding hardloop met jou weg. Niemand gaan so iets dink nie. Dit is algemeen onder ryker mense om ’n au pair aan te stel om na hulle kinders om te sien. Of hulle nou single of ’n couple is. Die single persoon is die een wat hulp die meeste nodig het. En basta nou met hierdie storie.”

      Daar is ’n kort stilte. “Kan ek saamgaan wanneer jy die kind ontmoet? Sê vir hom jou vriendin wil sien wat die opset is, want sy is bekommerd oor jou reputasie.”

      “Genade, Jesse. Ek sal so ’n boodskap beslis nie vir hom gee nie. Dit bevat die innuendo dat ek en hy romanties gekoppel kan word, en niks is verder van die waarheid nie.”

      Jesse se stem word sagter. “Laat ek dan saamgaan, Dani? Ek voel nie gerus oor hierdie storie nie. Vandat ek jou advertensie gesien het, het ek my bedenkinge oor dié projek van jou gehad en die moeilikheid wat dit kan bring.”

      “Goed,” sug Danielle. “As hy bel om reëlings te tref, sal ek vra of ek jou kan saambring. Daar is egter ’n kans dat ek nooit weer van hom sal hoor nie. Miskien wou hy my nie beledig deur sommer reguit te sê dat ek nie in sy planne pas nie?”