Nigdy nie wygrasz. Karolina Wójciak

uciec z tego pokoju. Siedziałam jednak jak wmurowana i pozwoliłam mu mówić. – Jeśli mi nie dasz, to cię znajdę. Zgwałcę cię. Jeszcze wezmę ze sobą kolegów. Będą się zabawiać tobą jak najtańszą dziwką w burdelu. Jak już nie będą mieć ochoty, to dam cynk tym od tego mafiosa, żeby oni sobie poużywali. Dopiero wtedy cię sprzątną, jak już będziesz półżywa. Zadbam o to, żeby cię torturowali przed śmiercią, żebyś odpowiedziała za to, że ich szefowi podcięłaś gardło jak świni rzeźnej.

      Zaniemówiłam. Słyszałam swój własny oddech, moje serce walące jak oszalałe. Chciałam wstać i wyjść, ale nie umiałam się ruszyć. Nagle moje ciało stało się zbyt ciężkie, bym mogła cokolwiek zrobić.

      – Dziesięć milionów – oznajmił kierowca. – Tyle mi jesteś winna.

      – Nie mam tyle – skłamałam. – Rozdałam rodzinie, przyjaciołom, a resztę bank zainwestował w jakieś akcje.

      – Kłamiesz! – rzucił mi prosto w twarz, plując gdzieś na stół między nami.

      – Nie – powiedziałam spokojnie, choć w środku trzęsłam się jak galareta. – Byłam w banku w dniu odebrania wygranej i facet zaproponował mi zainwestowanie w akcje, więc go posłuchałam.