кабат борылып килде. – Бер генә нәрсәне сорарга мөмкинме?
Ир сагаеп калды. Хатынны беренче күргәндәй баштанаяк күз йөгертеп чыкты. Елмайды. «Мин сезне юк-бар сораулар биреп баш катырыр өчен ялламаган идем. Ләкин матурлыгыгыз хакына рөхсәт итәм инде…» – аның кыяфәте шулай дигән сыман иде.
– Нәрсә инде тагын, Лолита?
Хатын бер мәлгә икеләнеп калды.
– Ә сез курыкмыйсызмы? – диде, аннан соң сүзләренә икесенә генә аңлаешлы яшерен мәгънә салып. – Курыкмыйсызмы, әллә бернәрсә дә белмисезме?
– Нәрсәдән? – Бу сүзләр беркатлылык белән әйтелсә дә, ирнең тавышындамы, кыяфәтендәме аның нәрсәдән куркырга кирәк икәнен яхшы төшенгәнлеген сиздерә торган бер чалым бар иде. Ләкин хатын качышлы уйнап тормаска булды. Ул портфеленнән кечкенә файл алып, ирнең алдына салды һәм карарга кушып баш какты.
Ир файлга күз салды да елмайды.
– Гәзит укырга кушасыңмы? – диде ул, файлны кире этәреп, – рәхмәт. Тик мин үземә кирәкле мәгълүматлар белән нәкъ үз вакытында танышып барам.
Хатын файл эченнән берничә газета тартып алды да, аларны ачып, ирнең алдына тезде. Мәкаләләрнең исемнәрен ул кызыл кара белән түгәрәк эченә алып куйган иде.
– «Әҗәл утравында булып кайтканнан соң, бер хатынның чама белән өч айлык көмәне үзеннән-үзе юкка чыга…» – диде ир, күзенә эленгән беренче газетаны укып. – Шуннан нәрсә?! Бу әллә сезнең хактамы?
Лолита аның шаяртырга маташуын игътибарсыз калдырды:
– Сез әле генә бер төркем кешене шул утрауга җибәрдегез.
– Ә монда утрауның ни катнашы бар?
– Ә көмәннең үзеннән-үзе югалуы сезгә гаҗәп булып тоелмыймы?
– Бер тамчы да! Ана карынындагы бала яралгысының башлангыч чорда юкка чыгуы гайре табигый нәрсә түгел. Мондый мисаллар тулып ята. Табиблар аны «әле җитлегеп бетмәгән яралгыны организм кире үзенә сеңдерә» дип аңлаталар. Бары тик шул гына.
Хатын мондый җавапны көтмәгән иде бугай. Бер мәлгә югалып калгандай тоелды. Ләкин ул үзен тиз кулга алды:
– Ләкин… Ләкин өч айлык баланың юкка чыгуы… Һәм бу бер генә очрак түгел… Сез башкаларына да күз салыгыз.
Ир аңа акылы зәгыйфьләнә башлаган кешегә карагандай кызгану катыш елмаеп кына җавап бирде.
– Көлмәгез миннән. Менә нәрсә дип язалар: «Күлгә чыккан балыкчылар төркеме, көймәләре ватылып, Әҗәл утравына туктала. Монда алар берничә төн кунарга мәҗбүр булалар. Беренче көннәре тыныч кына үтә. Ә икенче көннән кешеләр югала башлый…»
Ир кычкырып көлеп җибәрде:
– Ә сез беләсезме, кунакханәнең бу бүлмәсе нәрсә белән дан тота. Әлбәттә, аның хакында бик кычкырып сөйләшеп бармыйлар. Әмма нәкъ шушы бүлмәдә төннәрен өрәкләр йөри. Ә теләсә нинди ир-егет, монда бер кич кунганнан соң, шушы бүлмәгә кергән чибәр ханымнарны көчләп, кыйнап, үтереп ташлый торган маньякка әверелә.
– Сез миннән көләсез?
– Көлмим, Лолита. Бу хакта әлегә гәзиттә бернәрсә дә язмадылар дисезме?! Гаеплемен. Иртәгә үк редакциягә илтеп бирәм, һәм ул берәр атнадан каныңны суытырлык исем