түгел, мин аның көйгән исен дә сизәм.
Башлыкның тавышы көтелмәгәндә нидер тапкан кешенекедәй көчәеп китте:
– Тукта, тукта, син бит теге абзый!
– Нинди абзый?
– Яз көне мин килгәч, тракторыңнан төшмәгән идең.
– Ә нишләп төшәргә тиеш идем мин?
– Син бит җитәкче килгәнен аңладың.
– Безнең җитәкчеләр башлап үзләре төшәләр машиналарыннан. Мужыт миңа трактордан төшеп менү мең газаптыр.
Башлык сүзне шундук икенчегә борды:
– Көпә-көндез трактор сүндереп күләгәдә яткан өчен, сезне эшегездән алырга кирәк!
– Син мине куркытма, апаем. Мин бу җирдән җан алган, гомер буе бергә. Әле син килгәнгә кадәр бер-беребездән канәгать идек.
– Эшләргә кирәк, абзый кеше. Тел чарлаучылар болай да буа буарлык.
– Ыштан төбе туздыручысы алардан да күбрәк, – диде Газизҗан, төрттереп.
– Сез кузгалырга уйлыйсызмы, юкмы?
Башлыкның кызганнан-кыза баруын күрү Газизҗанда нишләптер канәгатьләнү тойгысы уятты. Шуңа күрә ул һич тә бирешергә уйламады:
– Кайчан кузгалырга икәнен мин өстән күрсәтмәсәгез дә беләм, – диде горур гына. – Бик ашыксаң сөрә тор.
Башлыкның күзләрендә ачулы очкыннар уйнарга тотынды, ул әле генә кабызган затлы сигаретын аяк астына ыргытты.
– Әллә син мине җир сөрмәгән малай дип беләсеңме?!
– Бер дә сөргәнгә охшамагансың, – диде Газизҗан, аны юри үртәп.
– Кабыз әле тракторыңны! – дип боерды башлык. – Хәзер сөреп күрсәтәм мин сиңа!
– Кабызып биргәч, аны минем малай да сөрә. Син үзең кабыз…
Башлык ачу белән аңа карап куйды да, эре-эре атлап, трактор янына китте. Рәтен белә икән тагын үзе, тиз генә кабызып, сөреп тә китте.
Бик озак яткан сыман тоелса да, әле сәгать өченче ярты гына иде. Газизҗан, сумкасын ачып, ризыкларын чыгарды, әмма шуны гына көткәндәй, эче тагын чәнчешергә тотынды. Ул ит кисәген Иркәгә бирде, үзе көчләп диярлек кыяр белән ипи ашады да шешәдән ике-өч йотым чәй капты. Авыртуы тагын да көчәйде. Ул кулы белән шул урынга сак кына баскалап карады, чәнчешкән урын ашказаны асты бизеннән өстәрәк кебек тоелды. Күкрәккә үк үрмәли ахрысы. Казанга баргач, операциягә ризалашырга туры килүе дә бар әле…
Газизҗан, әйберләрен сумкага салгач, туфлиләрен киде һәм кишәрлек турыннан урап бу башка якынлашып килүче тракторны каршыларга басу эченә керде, сөрелгән җирне карап әйләнде, буразнаның тигезлегенә дә, тирәнлегенә дә тел-теш тидерерлек түгел иде. Тракторны туктатып, башлык кабинадан төште. Аның бөтен җиренә тузан утырган, шахтадан чыккан төсле ике күзе белән тешләре генә ялтырый, лычма булган күлмәге тәненә ябышкан, яңакларыннан, муеныннан, беләкләреннән тир ага иде.
– Шәпме соң минем джипта? – диде Газизҗан, чак-чак көлеп җибәрмичә.
– Моннан шәбрәкләрен дә күргән бар, – диде башлык, сер бирергә теләмичә.
Ул, машинасына барып, ап-ак сөлге белән битләрен, муенын, беләкләрен сөртте, сөлгесе җиргә салып тапталган төсле булды. Аннары көмештәй ялтырап торган термос