wordt mij een glas champagne aangereikt en ook Mrs. Chaleen, en wordt er getoost dat ik goedgekeurd ben (fake, maar zo werd het spel gespeeld door een stel rijke, verwende dames met waanzinideeën).
Als ik ben bekomen, zegt Mrs. Chaleen na twee glazen champagne en heerlijke hapjes: ”Wil jij morgen graag naar Spanje naar jouw vriendin?”
”Heel graag,” zeg ik.
”Luister, schat, ik zal het goed met jou gaan maken. Jij neemt morgen de cabrio mee, je bent er zuinig op en gebruikt alleen een bewaakte parkingstalling en als jij na die week terugkomt dan beslis je of jij bij ons blijft en jij het contract tekent. Dan is de auto voor jou permanent beschikbaar en na drie jaar is hij van jou.”
”Ik dacht dat u gisteren hebt gezegd als ik dan nog voor drie jaar bijteken.”
”Nee, ik neem genoegen met drie jaar, want ik weet nu al dat jij langer zal blijven dan drie jaar.”
”Oké,” zeg ik, ”dat klinkt wel aantrekkelijk.”
”Beslis jij te stoppen, dan krijg jij vijfduizend euro mee, en houd jij je mond dicht over wat jij hebt meegemaakt. Maar jij hebt getekend bij de dokter?”
”Ja,” zeg ik.
”Heel goed, dan kan jij de dokter niets verwijten.”
”Dat was ik ook niet van plan, mevrouw, het is zoals het is.”
”Dat is fijn om te horen,” zei Mrs. Chaleen.
”Maar ik heb het wel zwaar gevonden.”
”Ja schat, maar dat komt mede omdat jij nog maar zo weinig gedekt bent, dus dat was even een schok zeker, aangezien de dokter zwaar geschapen is.”
”Nogal,” zei ik.
”Heb jij hem er helemaal in gehad?” Ja, knikte ik. ”Natuurlijk, schat, was het even schrikken, maar daar zijn onze doosjes voor gebouwd. Kom, wij gaan naar buiten. Kun jij je in mijn voorstel vinden?”
”Ja mevrouw,” zei ik, ”daar zal ik over nadenken.”
”Als jij wilt zwemmen, ga lekker zwemmen, Verona. Straks gaan wij lekker uit dineren met ons allen en leer jij ook onze mannen kennen,” zei Mrs. Chaleen.
”Dat zou leuk zijn. In wat voor werk zitten uw mannen?” vraag ik nieuwsgierig.
”Wij werken hoofdzakelijk met onroerend goed, Verona, en dan moet je denken aan bedrijfspanden en zeer luxe villa’s. Ze zijn altijd weg, en komen meestal laat thuis, dus wij hebben een eigen damesclubje opgezet en wij hebben met elkaar veel plezier.”
Mijn hoofd is maar aan het denken en aan het zoeken. Waarom willen ze mij hebben? En ik krijg erg veel salaris en wat wel niet meer. Er moest meer achter zitten, waar ik nog niet achter was gekomen. Nee, ik was te terughoudend met vragen te stellen of dan wel niet door te vragen. Hoe zou ik voor de klas kunnen staan? Als ik nu al niet sterk genoeg was, en gemanipuleerd werd met een overweldigend voorstel en een aanbieding waar ik moeilijk nee tegen zou kunnen zeggen. Toen nog niet wetend dat ik onder bizarre omstandigheden het contract heb getekend. Nee, ik werd eerst nog even lekker gemaakt met een prachtcabrio die ik mee mocht nemen op vakantie naar Sara. Dat zou wel kicken zijn.
Mevrouw zag mij naar het zwembad staren, maar niet wetend waar ik met mijn gedachten was.
”Verona, ga nog even lekker zwemmen, schat, je hebt nog genoeg tijd.”
”Ja,” zei ik, ”daar heb ik wel zin in.”
”Ja, doe maar,” zei Paula, ”wij kijken wel naar jou.”
”Dank u,” zei ik en stond op, maar mevrouw pakte mij bij mijn pols toen ik langs haar wilde gaan.
”Even een kus, schat,” zei ze. Ik aarzelde niet en kuste mevrouw, ze tikte mij op mijn billen. O, dacht ik, maar waarom tikt u mij op mijn billen, terwijl Paula dat kan zien? Ik loop ook langs Paula en kus haar.
”Het is goed, schat, ga je omkleden en lekker zwemmen.”
”Verona!” riep mevrouw.
”Ja, mevrouw,” zeg ik en kijk achterom.
”Je mag ook naakt gaan zwemmen hoor.”
”Liever niet,” zeg ik.
”Nou, niemand kan jou zien, behalve wij.
”Doe het vandaag maar niet,” hoor ik Paula zeggen.
”Oké, schat, doe wat jij wilt.”
Dan loop ik naar mijn kamer en zoek mijn bikini. Als ik klaar ben, loop ik weer naar buiten. Ze kijken beiden over hun luxe zonnebril, ik spreid mijn armen alsof ik alles onder controle heb, maar zo voelde ik mij niet, en dat vond ik op zich erg naar. Ik krijg veel complimentjes. ”Wat ben jij een plaatje, schat,” zegt Mrs. Chaleen.
Ik loop door, geef een glimlach en duik met een aanloop het prachtige zwembad in. En laat mijn zwemkunsten zien. Op afstand steken ze de duimen omhoog. Ja, ik kan goed zwemmen dat is zeker, en ik geniet en kijk om mij heen naar de adembenemende tuin, die intrigeerde mij nogal.
Lange tijd heb ik heerlijk gezwommen, ik schatte een uurtje, en zag de dames close met elkaar praten en telefoneren, ging het over mij? Die vermoedens versterkten mij alleen maar aangezien er dan naar mij werd gekeken.
Als ik besluit dat het genoeg is, verwijst Paula mij naar de tuindouche om mij af te douchen. Dan laat ik mij heerlijk in de zon opdrogen en loop door de tuin, zwaar in gedachten aangezien ik voor een moeilijke keuze werd gezet. Een luxeleven leiden, en niet exact weten wat mij te wachten staat, of voor een klas rebelse tieners te moeten staan, zou ik dat aan kunnen? Mijn docent had mij er herhaaldelijk op gewezen dat ik meer op mijn strepen moest gaan staan, anders zou ik het niet redden op de middelbare school. Ik was het type dat snel geblokkeerd raakte en op nare opmerkingen kon ik dichtslaan en mij afsluiten.
Dan word ik geroepen te komen. Langzaam loop ik richting het terras en zie dan dat Paula de rode halsband in haar hand heeft.
”Verona, ga jij even naar Paula, ze doet jou even de halsband om, want er komen zo twee vriendinnen van ons die jou even willen zien.” Ik kreeg een brok in mijn keel, daar had ik even helemaal geen zin in.
Maar Paula zegt: ”Op je knieën, schat, ik hoef toch niet te gaan staan voor jou”. Dat raakte mij wel even, zo kende ik haar niet.
Er werd mij de halsband omgedaan met het korte riempje.
Mrs. Chaleen knipt in haar vingers en zegt: ”Kom maar even naast mij zitten, Verona, want ze komen zo.” Naast mij zitten, denk ik, o, ik wil naar mijn kamer.
”Mrs. Chaleen, mag ik mij niet even snel aankleden?” vraag ik.
”Dat is niet nodig, schat, of wel Paula?”
”Nee, zeker niet!”
Dan hoor ik wat aan komen lopen. Ik besterf het.
”Hallo lady’s,” hoor ik vrouwenstemmen zeggen. Ik zie twee dames aan komen lopen. Als ze bij ons zijn, wordt er druk gezoend. ”Wow,” zeggen ze, ”is dit jouw nieuwe speeltje, Chaleen?”
”Nou, nog niet, bijna. Dit is Verona en ze is net terug van de keuring door dokter Braunzinger.”
”En wat is de uitkomst?”
”Ja, lovend: honderd punten gescoord, Barbara,” zei mevrouw. Wat ik voelde terwijl ik als een hondje naast mevrouw op handen en knieën zat, is niet in woorden uit te drukken.
”Dat ziet er wel verbazingwekkend uit, Paula. Wat een mooi meisje zeg, en kijk die billen eens, Silvia,” zei Barbara.
”Nou en dan wat jullie nog niet hebben gezien.”
”Ja, zo te zien een stel prachtige borsten.”
”Ook dat,” zei Paula.
”O,” lachten de dames, ”is er nog meer verrassends?”
”Nogal, schatjes,”