is uw contract al beklonken.”
”Daar ben ik nog niet van overtuigd, Fernando,” zei ik.
”Ik wil met uw wedden dat, wanneer u terugkomt … Wanneer is dat als ik vragen mag?”
”Volgende week zondag is gepland.”
”Oké, dan zult u met zoveel charme en vriendelijkheid worden ontvangen dat u het contract zult ondertekenen.” Ik bloosde mede door mijn derde glas wijn. ”Als ik u zo bekijk, Verona, heb ik een vermoeden.”
”Spreek het maar niet uit, Fernando,” zeg ik blozend.
”Waar denk jij aan?” vraagt Georges aan Fernando.
”Het is mij duidelijk,” zegt Fernando die mij strak aankijkt. Ik voel mij opeens geblokkeerd. Als de muziek weer een tango laat horen, zegt meneer: ”Mag ik u nog een keer vragen om een dans?”
”Ja, heel graag,” zeg ik, en sta op en loop met Fernando, die als een gentleman was gekleed en heerlijk naar een fijne aftershave rook, naar het pleintje om te dansen. Wij waren de enigste en inmiddels zat het terras stampvol. De muzikanten genoten ervan dat wij kwamen om te dansen.
Dan wordt de muziek ingezet en ik moet alle zeilen bijzetten om mijn hoofd erbij te houden. En ik voel al snel dat mijn remmen los zijn geschoten, dat het publiek overduidelijk mijn billen moet hebben gezien, zoals Fernando mij om zich heen laat dansen. De dans was waanzinnig en het publiek stond op de stoelen om naar ons te kijken. Als het besef komt dat dansen en alcohol voor mij niet zo goed uitpakken, mede door de zwoele avond, besef ik onder het dansen dat ik zo snel mogelijk naar mijn hotel moet gaan.
Als de dans is afgelopen bedanken wij de muzikanten en Fernando legt een briefje van honderd in hun hoed. Ik vond dat bijzonder lief, dan ben je een echte gentleman.
Als ik naar mijn tafeltje word gebracht, bedank ik Fernando: ”Ik zou nog de hele nacht willen dansen.”
”Nou, dan gaan wij dat doen,” lachte Fernando.
”Helaas, dan had ik geen wijn moeten nemen,” zei ik, ”het spijt me.”
Ik vraag belangstellend in wat voor zaken ze zitten. Georges zegt dat hij een drukkerij heeft met dertig werknemers en Fernando zat in onroerend goed en had een toonaangevend bedrijf met twintig werknemers.
”En waar zijn uw partners?” vraag ik nieuwsgierig.
”Ik ben zes jaar terug gescheiden, Verona,” zei Georges, ”en Fernando is single.” Verbaasd kijk ik hem aan. ”Dat geloof ik niet,” zeg ik. Hij lacht en zegt: ”Toch is het zo, Verona. Mag ik zo vrij zijn om u uit te nodigen bij mij te komen logeren voor een nacht of hebt u een hotel geboekt.”
”Ja, ik heb een hotel hier vierhonderd meter vandaan. Maar mag ik u bedanken voor de geweldige avond, ik besluit nu om naar mijn hotel te gaan.”
”Ik kan het hotel voor u betalen, en dan logeert u bij mij vannacht.”
”Dat lijkt mij niet zo verstandig aangezien mevrouw het hotel heeft betaald, ze zou dat niet leuk vinden. Sorry,” zeg ik, ”dat kan ik niet maken.”
”U hoeft dat niet te zeggen toch?”
”Ik kan moeilijk liegen, Fernando,” zeg ik, ”zo zit ik niet in elkaar.”
”Mag ik dan aan u vragen, madame,” en hij heeft mijn hand vast, ”zijn mijn vermoedens juist ten opzichte van uw nieuwe baan, zonder kinderen?”
”U bent heel erg warm,” zeg ik.
”Ik zag het aan u, Verona.”
”Nee!” zeg ik verbaasd.
Jawel, knikt hij, terwijl Georges ademloos zit te luisteren. Ik kijk naar mijn glas wijn dat ik in de hand vasthoud en durf nauwelijks op te kijken. ”Mag ik u advies geven, Verona?”
”Dat mag,” zeg ik.
”Ga doen waar jij je goed bij voelt, het kan uw leven alleen maar verrijken. Docent kunt u altijd nog worden, die zullen gevraagd blijven.”
”Dank u,” zeg ik en kijk Fernando aan, ik was blij met zijn wijze raad.
”Overnacht u ook weer in Perpignan als u terugkomt volgende week?”
”Dat weet ik nog niet zeker,” zeg ik.
”Of bepaalt mevrouw dat voor u?”
”Laten wij het zo noemen,” zeg ik blozend.
”Ik geef u mijn kaartje en u mag mij altijd bellen om advies en wilt u op de terugreis langskomen, dan nodig ik u graag uit, Verona, ik heb namelijk leuke hoeken in mijn huis en meer wat u nodig hebt.”
”Nu moet ik opstaan,” zeg ik blozend, ”en moet ik gaan.”
”Fijne vakantie en denk erover na als u terugrijdt. Ik zal dan de wijn klaarzetten voor u.”
Ik geef Georges een hand en zoen hem en ook Fernando.
”Jammer dat u weg moet.” Dan ga ik echt en kijk nog enkele keren achterom en zie ze zwaaien.
In mijn hotel plof ik op het bed en voel mij aangeschoten door het dansen. Wow, dat was kicken, het was lang geleden dat ik zo’n heerlijke tango heb gedanst. En wat een charmante heer, het voelde goed, de handen die mij vast hadden lieten mij niet onberoerd. Wow, wat een avond, dacht ik.
Ik kleedde mij uit en begaf mij naar de badkamer. Na dertig minuten lag ik heerlijk in het prachtige bed en ben ik in een diepe slaap gevallen.
De aankomst in Barcelona
Om negen uur zat ik in de ontbijtzaal en genoot ik van mijn ontbijtje, en een heerlijke jus d’orange en koffie, toen ik een sms kreeg van mevrouw die mij een fijne reis naar Barcelona wenste en dat ik eerst moest gaan tanken.
Tegen half elf checkte ik uit. Ik haast mij even niet vandaag, dacht ik. En Sara weet dat ik nog tweehonderd kilometer heb af te leggen, en dat ik er tegen tweeën wel zal zijn, niet eerder. Ik tankte nog even af in Perpignan en zette mijn reis voort. Het was weer enorm kicken en vele mannen staken op de autoweg de hand naar mij omhoog. Wow, dacht ik, zo’n cabrio geeft je nogal aandacht.
En ik dacht na over de heerlijke dansavond, dat was even kicken om zoveel aandacht te krijgen, dacht ik even terug. En Fernando speelde ook nog in mijn hoofd, hij voelde dus dat ik gebruikt zou worden als dienstmeisje, maar waarom moest hij zeggen dat hij ook leuke hoeken in zijn huis had? Ja, dacht ik, u wilt mij daar wel even hebben staan, in mijn blote billen. Natuurlijk, welke man zou dat niet willen.
Al met al naderde ik langzamerhand de grens en Spanje was binnen mijn handbereik. Wow, dacht ik. Mijn leven stond op zijn kop, wat te doen en hoe stel ik mijn grenzen? Nee, tegen Mrs. Chaleen nul, nul kans, maar kan ik dat aan? Dat was mijn grote dilemma en de enge dames van haar clubje, wat had ik daarmee van doen? Ach, ze hadden mij bang gemaakt, dacht ik naïef, hoewel Barbara mij geen lieverdje leek, evenmin als Silvia. Natuurlijk leent mevrouw jou niet uit, dan zeg je dat toch. Zo zat ik mij moed in te praten. Dat laat je gewoon niet gebeuren, Verona, zo hard zal mevrouw het vast niet spelen.
Als ik Barcelona nader en tegen tweeën bij Sara haar huis aan kom rijden, zien ze mij aankomen en rennen op mij af. Wow, dat deed mij goed om zo welkom geheten te worden. Als ik de geweldige auto op de oprit stilzet, kijken ze hun ogen uit, en wordt er druk gezoend.
”Jeetje, Verona, wat is dit, schat, heb jij zo’n dure auto?”
”Nee,” lach ik, ”die mocht ik van mevrouw meenemen, ik mocht niet in mijn toet-toet zo’n afstand afleggen.”
”Nou, dat is even leuk zeg, wow, wat een auto zeg. Deze is nagelnieuw. Kom, schat, wij gaan op jouw komst drinken en heerlijk kletsen.”
Wij zaten heerlijk buiten en ze was reuze nieuwsgierig hoe het met mij ging en hoe mijn gesprek was verlopen op mijn sollicitatieafspraak.
”Nou, je kunt het zien, Sara, ik kreeg even een cabrio van anderhalve ton mee naar jullie. Sorry,