агар пок эрса кўнглинг,
Сенга офтобу ой тупроқ била тенг.
Бировким ҳассасин синдирди ул дам,
Туролмай қолди тупроқдин ўзи ҳам.
355 Асоким, маъни ичра гар чунондир,
Мусонинг ҳассаси янглиғ илондир.
Анга душманлик этганлар не бўлғай?
Гумон йўқ, Фиръавн қавми аталгай.
Деди: байъат замони шу қўлим, бас,
Набийуллоҳ қўлига эрди пайваст.
Не янглиғ ҳурмату иззат эди бул,
Ҳаромга ҳеч қачон қўл чўзмади ул.
Дили дарё эди чун илми бирлан,
Тани тоғ эрди гўё ҳилми бирлан.
360 У боис бўлди Қуръон бўйлаким жам,
Дилида жам эди асрори олам.
У Қуръонни йиғиб, этди саришта,
Биларди ким у шайтон, ким фаришта.
У Қуръонда имоми хосу омдир,
Нечук ҳукми унинг ноқис, ёмондир?
Қўлидин қўймади Қуръонни бир он,
Ки ҳар кеча этарди хатми Қуръон.
Келаркан бошига шўришу ғавғо,
Этаркан қуллари исён баногоҳ,
365 Деди: қўйса қуролин қайси бир қул,
Қул эрмас, мутлақо озод эрур ул.
Анга Қуръон ҳамиша ҳамдам эрди,
Кўзи ўнгида эрди, маҳрам эрди.
Шаҳид чоғи эди ёнида Қуръон,
Лаган бўлди унинг қонига Қуръон.
Анга Қуръон эди оламда маъшуқ,
Ки маъшуқ олдида жон берди ошиқ.
У форуқ эрди, шамъи жаннат эрди,
Чу шамдек жонини жононга берди…
АМИРУЛ МЎМИНИН АЛИ КАРАМАЛЛОҲУ ВАЖҲАҲУ ВАСФИДА
370 Жаҳон ичра азиз гар неча номдир,
Амирул мўминин Ҳайдар имомдир.
Бу дунёни олиб зарби синони23,
У дунёга ёйилди васфи нони.
Фалакдин инди неъматлар бағоят,
Унинг уч нонига ўн етти оят.
Нон эрмас, ой, қуёшдир, шуъласидин
Ичарлар коса-коса, суфрасидин.
Бошингга ёғса гар ўқ, тири борон,
Али меҳри бўлур жонингга қалқон.
375 Расулуллоҳ демиш: эй нури дийдам,
Эрурмиз айни нурдин иккимиз ҳам.
Билим шаҳрига дарвоза Алидур,
Ва жаннат эшигига соқчи ҳам ул.
Фақирлик бобида кўрсатди ишни,
Ки уч бор тўкди ул олтин, кумушни.
Агар олтин, кумушда эрса қиймат,
Ҳўкиздир ул, сиғингай унга уммат.
Ҳўкиз борму Алига панжа ургай,
Ки бундоқ шер ила майдонда тургай?
380 Нақлдир, бор эди чун зирҳи они24,
Вале очиқ эди орқа томони.
Юзидек очиқ эрди орти зотан,
Ки ҳар гал эгнига жавшан кияркан,
Дер эрди: ортга ўтган ўлдирар, бас,
Вале ортимга бир кимса ўтолмас…
Яна айтмишдики, минбар тиколсам,
Чиқиб, дастури Ҳақни ишга солсам.
Шу халқи олам ичра жовидона,
Этардим тўрт китоб ҳукмин ягона.
385 Не айтса, Ҳақни деб сўйлар эди ул,
Очиб лаб бир куни сўзга, деди ул.
Ки «Лав кашф алғато»га