İKİ NEFES ARASINDA. Prof. Dr. Hasan Fevzi Batirel

      İnsanların dış görünüşüne bakıp hemen hüküm vermek çok kolay. Ne kadar iradesiz, kilo almış, kendini tutamamış, yemiş, içmiş gibi klişe lafları herkes söylüyor. Oysa bazen dış görünüş, kim bilir içerideki hangi acıları, fırtınaları saklıyor?

      Ölüm Bazen Kurtarıcıdır

      Asistanlığımın ilk yıllarıydı. Haftada bir ameliyat yapıyorduk, kliniğin oldukça sakin olduğu dönemlerdi. Ümraniye taraflarından elli yaşlarında bir orman bekçisi geldi. Hasta, öksürükle kan tükürme şikâyeti olduğunu söyledi.

      Bronkoskopi yaptık ve sol akciğere giden ana hava yolunda kanser bulduk. Ameliyatla çıkarılabilecek aşamada gibi duruyordu. Kanser ameliyatlarında tümörün tamamen çıktığına emin olmak için kesilen yerden ameliyat sırasında mikroskopik inceleme yapılır. Frozen section denilen bu inceleme ile patoloji uzmanları bize kestiğimiz doku sınırında tümör olup olmadığını söylerler. Bu incelemede yüzde on hata payı vardır.

      Bu hastada tümörün yerleşimi akciğerin merkezine çok yakın olduğu için sol akciğeri tamamen almak zorunda kaldık. Gönderdiğimiz mikroskopik incelemede kestiğimiz dokuda kanser olmadığı bildirildi. Hastanın ameliyat sonrası dönemi rahat geçti. Taburcu olacağı gün patoloji sonucu geldi. Maalesef sınırda tümör kalmıştı. Bronşun içini döşeyen hücrelerde, çok sınırlı bir alanda bir grup kanser hücresi görülmüştü. Sonuçta hasta o bölgeye ışın tedavisi, yani radyoterapi aldı.

      Hasta üç-dört yıl sorunsuz yaşadı ama daha sonra sol ana bronşun kesildiği yerde tümör tekrarladı. Bazı hastalarda tümör tekrarlar ve damarları tutup hastanın kısa sürede ölümüne sebep olur. Ama bu hastada tümör, çıkarılan akciğerden kalan boşluğa doğru büyüdü. İki-üç ay sonra ana hava yolu çıkarılan akciğerden kalan boşluğa açıldı. Boşluk iltihap kaptı. Hastanın kaburgaları arasından tüp yerleştirdik ve göğüs boşluğundan irin akmaya başladı. Böyle bir sorun, ne yapsanız iyileşmez, çünkü içerideki tümör dokusunu yok etmek imkânsızdır.

      Pseudomonas diye adlandırılan bir mikrop vardır. O mikrop bir yere bulaşınca hastanın odasına girmeye burun ister. Çok kesif bir kokusu vardır. Hastanın yakınları dahi yanına girmek istemez.

      Bizim hastamızda bu iltihap ilerledi. Çok kötü bir koku yayılmaya başladı. Sabah vizitleri hastanın odasına beş-on saniyelik giriş çıkışlardan ibaret oldu. Bir sabah unutmuyorum, odaya girdik, hasta gözümün içine bakarak, “Hocam ben niye ölmüyorum,” diye sordu. Buna cevap verilebilir mi? Bir bankada çalışan efendi bir oğlu ve iki çocuğu daha vardı. Bu soruyu sorduktan sonra on-on beş gün daha çekti. Bir akşam aniden göğüs tüpünden kan boşalarak vefat etti. Herhalde tümör ana damarlardan birinin açılmasına neden olmuştu. Böyle bir kişi öldüğünde hekimler, hasta yakınları, herkes kurtulması iyi oldu gözüyle bakarlar.