MAHALLENİN EN GÜZEL KIZI. Murat Ali Ersan

görevlisi konuşmasını sürdürdü, “Eğer sigara içiyorsan, iyi haber şu ki odanda istediğin kadar sigara içebilirsin. Yalnız eşeklik etme, masanın üzerinde bir tane küllük var. Biz o küllüğü oraya boşuna koymadık, anlıyor musun? Sigara izmaritini o küllüğe at; bahçeye, lavaboya ya da çöp kovasına değil.”

      “Aslında odanın içinde sigara içeceğimi sanmıyorum. Yorgunum, hemen yatıp uyuyacağım.”

      “Öyle olsun, yine de ben uyarayım. Eğer sigarayı yatağında içip ve çarşafa kül düşürürsen, çarşafın parasını ödersin. Halıya kül düşürürsen, halının parasını ödersin. Koltuğu delersen, koltuk yüzünün parasını ödersin. Anladın mı beni? Biz o sigara küllüğünü boşuna masanın üzerine koymadık.” diyerek başını aniden arkasına, bana doğru çevirdi. Göz göze geldik, “Anladın mı beni?” diye tekrar sordu.

      “Evet anladım efendim.”

      Odanın kapısını açtı, “İşte kalacağın yer burası,” dedi, “Kokuya aldırma, içeriyi biraz havalandır geçer.”

      Odanın içine girdiğimde küfle karışık iğrenç bir ter kokusu aldım. Çarşaflar da kirliydi. Odanın köşesinde küçük bir tane tüplü televizyon vardı, eminim ki o da çalışmıyordu. Köpek bağlasam on dakika sonra kuduz olurdu bu odada, “Şey, başka boş odanız var mı?” diye sordum.

      Resepsiyon görevlisi öfkelenmişti, “Nesini beğenmedin?”

      Gözlerim yatak başlığındaydı. Bir topak kurumuş burun boku, el izleri, yağ lekeleri, damla damla, parlak şeyler ve Tanrı bilir daha niceleri.

      Elini beline dayadı, “Başka boş odamız yok,” dedi resepsiyon görevlisi, burnundan soluyordu, “İlle de kalmam diyorsan çek git, kimseye zorla oda vermiyoruz.”

      Yatağın üzerinde eziş büzüş olmuş yastığın rengi hiç de iç açıcı değildi. Limon sarısı bir kir tabakası tarafından kaplanmıştı. Çarşaflar öyle bir şekle bürünmüştü ki sanki iki orangutan çarşafın üstünde erotik bir kavgaya tutuşmuştu. Eminim ki üzerinde küçük çaplı insan kılı ve iğrenç ter artığı da vardı.

      “Eee,” dedi resepsiyon görevlisi, “Kalıyor musun? Gidiyor musun?”

      Düşünedurmuştum, aslında kendi evimin bu pansiyon odasından geri kalır yanı yoktu, en az burası kadar pisti benim evimde. Resepsiyon görevlisiyle bu tartışmayı neden yaptığımı bilmiyordum. Elli liralık bir odadan ne bekliyordum ki?

      “Kalıyorum,” dedim.

      Resepsiyon görevlisi odanın anahtarını elime tutuştuktan sonra üfleyerek lobiye geri döndü.

      Odanın içinde ucube bir hayalet gibi dolaşan iğrenç kokudan kurtulmak için pencereleri ardına kadar açtım. Belki de arabada uyumalıydım diye geçirdim içimden. Pencereden dışarı, arabama doğru baktım. Pansiyonun ön kısmındaki otoparkta birkaç tane otomobil ve yaklaşık bir düzine kadar da tır vardı, belli ki uzun yola gidenlerin sıkça durup dinlendikleri yarı yasal pansiyonlardan biriydi burası. Aldırmadım, zaten bir gecelik ücreti ödemiştim. Yatağa uzanıp bir an önce uyumak istiyordum. Hiçbir zırvalığı düşünecek halim yoktu.

      Gece yarısı telefon sesine uyandım, Bay-T arıyordu. Nerede olduğumu merak etmişti.

      Bay-T’ye ertesi güne Çorlu’da olacağımı söyledim. Neden bir gün geciktiğimi sordu.

      “Konya’ya bizim Kahya’nın yanına uğrayacağım oradan da İstanbul’a bir arkadaşı görmeye gideceğim. Uzun zamandır onlarla görüşmüyordum.”

      “Aile arasında bir akşam yemeği organize ettik. Katılman önemli. Yemek saat yedide…”

      “Endişe etme, yemekten birkaç saat öncesinde orada olurum.”

      “Ve,” diye sürdürdü konuşmasını Bay-T, sesi bir anda neşeye kesmişti, “Yemekten sonra meditasyon yapacağız. Ailecek. Evet, onları ikna etmeyi başardım. Belki sen de bize katılmak istersin.”

      Bay-T ne zaman bu konuyu açsa, gözlerimin önüne; kel kafalı, şişko, ensesi sarkmış ve turuncu kıyafetli Uzakdoğulu herifler geliyordu. Katmandu, Nepal, Hindistan ve bunun gibi ülkelerde turist çekebilmek için açılan yoga okullarının olduğunu biliyordum.

      Bay-T beni ikna etmek istercesine konuşmasını sürdürdü, “Meditasyon, ruhunla bütünleşmek, değişmek, soyut olabilmek, varlığın farkına varmak demek. Geçen gün yeni bir yöntem öğrendim, Psikanalizle meditasyonu teorik olarak birleştirmişler, hipnoz olmadan insan geçmişini hatırlayabiliyor. Sigmund Freud ve Buda’nın ruhu şad olsun!”

      Zavallı Freud, yöntemlerinin nasıl kullanıldığını görse küfretmeyle ilgi bir kitap yazardı sanırım. “Umarım o yöntemleri güzel karının üstünde uygulamıyorsundur. Ayrıca balayına Katmandu’ya gitmek istemen de nereden çıktı? Memlekette tatil yeri mi kalmadı?”