bulacak
sonu
hüsran olacak
yalnız bende kalacak
bir duygu var içimde
8 mart
adın: kadın
sancılı çocuk
doğurmadın
hamur
yoğurmadın
gece-gündüz
konken oynadın
kışları kayak
yazları, deniz ve güneş
hediyesiz
kocanla ne zaman yattın
“Ben kadınım” dedin
hep yedin
ayağı nasırlı
sırtı bebeli
kaç hemcinsine
el verdin, kol-kanat gerdin
sadece 8 Mart’ta
en öndeydin
kendini mi gösterdin
sana benzemeyen
kadınların
Günü’dür 8 Mart
analara, bacılara
kadın gibi kadınlara
kutlu olsun
hoş geldin bebek
ucuz bulduk bol harcadık
hep böyle kalır sandık
zevkimiz uğruna
seni biz peydahladık
denizleri kirlettik
ormanları yok ettik
“sevgi”
kaldıysa eğer
onu da biz mahvettik
bebeksin ağlayansın
hayata başlayansın
ne bıraktık ki sana
bu yürek ferahlasın
deniz kuru, gül kuru
ananın göğsü kuru
şükürler Allah’a
bulduğun gün bulguru
kimimiz hafife aldık
kimimiz yan gelip yattık
dağ gibi sorunları
sana miras bıraktık
yine de
hoş geldin bebek
bilir misin?
nota nota inerken toprağa
bulutların gri gözlerinden taneler
“ahmak ıslatan”
deyiverdin
kaç renkliydi
son gördüğün gökkuşağı
kaç kere altından geçtin
tuvallere yansıdı mı
ruhundaki pembelikler
sevseydin bilirdin
sadece kan mı taşır
başka ne işe yarar
yüreğin
bilir misin
turfandacı
hep turfanda severdi
mevsim kış olsa da
yaz sebzeleri yerdi
“Meyvenin turfandası
genç kız gibidir.” derdi
bakmadan kafa kâğıdına
gitti
tam on yedisinde
bir taze ile evlendi
erken gelişmiş kalçaları tazenin
yuvarlak ve kıvrak
bir kıvılcımla alevlenip yanacak
sanki deli kısrak
işi değil elbet, gem vurmak
altmışına merdiven dayamışın
bir yanda
doyasıya okşanmayan
düğmeleri yırtan memeler
bir yandan da
geceler boyu horuldayan
“turfanda sever”
bir gece yarısı
bal vermeyen eşek arısı
aşka gelmiş olacak
kalmadan tadı
damağında
kaskatı kesilivermiş yatağında
elveda hayat, elveda turfanda
dev- cüce
sivrisinek vızıltısı
nağmelerin
salak ve yalak
sözlerinde arıyor aşkı
müzik dinliyor ya ayı
gül goncası tazesi
kıvranırken yatağında
gece yarısı
hızlı hovarda
Rus, Rumen avratlarının
apış aralarında
büyük turda
büyük davaların
cüce adamı
karınca kadar bile
değilmiş adımı
dev cüce
madımak
ben
kırk’a beş kala ömrün
elma şekerine olmasa da
“sıcak bir merhaba”sına kanan
Âdem’in torunu
Nuh’un oğluyum
ben
Sivas ellerinde
saz’ın tellerinde sancı
duman tüten
yanık yanık et kokan insan
sen
“babamın gemisi”ne
kaçak atlayan
hayvan
“Ölürse tenler ölür, canlar ölesi değil.”
yaşatmaktır sanat
içimizdeki çocuğu
öldürmek değil
o zamanlar (1)
o zamanlar
kadın etli, şehvet kokan
afişlerine sinemanın
çaktırmadan bakardık
yeni yetmeydik
kendi kendimize yetmeyi
Mine, Arzu
Feri, Figen ile öğrendik
Yüksekkaldırım’da
içi geçmiş bekçinin
baş belasıydık
kanunlara göre
kafa