чириллар чунон.
Ёмғир ёғар, гўё ёғилар,
Иссиқ тупроқ устига маржон.
Ёз ёмғири илиқдир бирам,
Шитир-шитир унинг қўшиғи.
Бир ширин ҳид таралар ердан,
Ва юракка кетар қўшилиб.
«ЯПРОҚЛАРДА ШАМОЛ ЎЙНАР…»
ЯПРОҚЛАРДА ШАМОЛ ЎЙНАР,
Сув мавжида ўйнар шамол.
Сарин шамол нима сўйлар,
Юрагида қандай хаёл?
Деразамни чертади у,
Тиқирлатар эшигимни.
Ором билмас, билмас уйқу,
Уйғотади келиб мени.
Сочларимга қўнар шамол,
Шамол қўнар кўзларимга.
Қўшиқ, эртак айтиб хушҳол
Сўнгра қайтар изларига.
Хайр, шамол, хайр, шамол,
Ўйнаб-ўйнаб келгин яна.
Менга атаб бир қўшиқ ол,
Олгин яна бир афсона.
«НИМАДИР У – КЎЗИНГГА КЕЛГАН…»
НИМАДИР У – КЎЗИНГГА КЕЛГАН
Хаёлингга, она, не келди.
Йиғлаб туриб, ҳаттоки, кулдинг,
Нимадир у, кўзингга келган?
Менга жуда ўхшайди, она,
Кўзларингда ялтираган ёш,
Менда ўша кўзу ўша қош,
Менга жуда ўхшайди, она.
Она, уни тўкма, илтимос?!
Кўзларингдан тўкилай, агар
Севинчингдан бермасам хабар.
Она, уни тўкма, илтимос…
«ҚАНДАЙ ГЎЗАЛ, ҚАНДАЙ ЛОЖУВАРД…»
ҚАНДАЙ ГЎЗАЛ, ҚАНДАЙ ЛОЖУВАРД,
Хаёл каби кўринар жаҳон…
Лекин менинг юрагимда дард,
Мендан хафа бўлманг, онажон.
Ухламасман тонггача, она,
Тонгда чиқар ёрим бегумон.
Кўзингизга уйқу бегона,
Мендан хафа бўлманг, онажон.
Севганимнинг ёнига борай,
Юрагимда қолмасин армон.
Унга йиғлай, унга ёлборай,
Мендан хафа бўлманг, онажон.
Ишқ ёр бўлди мунис кўнглимга,
Мени адо этди ул жонон.
Кўз тутмангиз энди йўлимга,
Мендан хафа бўлманг, онажон.
НОЗИМНИНГ САДОСИ 7
Кетди Нозим.
Келар Нозим овози.
Киприкларим соқчилигида
менинг кўзим – менинг дунём
Ҳасрат янглиғ
жаннат янглиғ менинг дунём,
фикрларим
соқчилигида.
Атрофимда айланар энг дардли,
энг бахтли тириклик сайёраси.
Мен унинг ўртасида
жаҳон каби катта ва норасида.
Кўз ёшларим қалбимни овутмади,
кўзларим йиғласа,
қалбим йиғлар чорасиз.
Қалбим йиғлаганда
кўзларим тўкади
аччиқ ёш.
Қуёш! Қуёш – бир бош!
Кўзларимни қалбимдан айри тутмадим.
Бир садо
Нозимнинг садоси –
сочилар
миллионларнинг