онам.
Лекин бошим силаб деди:
Соғмисан, болам.
Онажоним ётар касал,
Ва чўпдай ориқ.
Лекин дейди: ориқлабсан
Уринма ортиқ.
Қолмиш сочи оппоқ бўлиб,
Сезмайди ўзи.
Лекин ғамга қалби тўлиб,
Узмайди кўзин…
«ЭҲТИМОЛ ТУШУНМАБСАН…»
ЭҲТИМОЛ ТУШУНМАБСАН
Мен айтмоқчи бўлган фикрни.
Телбароқ кўринаман.
Шундайми?!
Ва лекин,
Ўз кўзларингга ишонмайсан,
Жасорат кўрсатсам бир кун.
Катта кетма, демоқчисан,
Мийиқда кулиб қўйдинг ҳозир,
Лабингда порлади истеҳзо,
Юзларингда ачиниш рози.
Қойилмисан?
Сенда ўзгариш бўлсин учун
Мен нимадир этдим эҳсон.
Зинҳор,
Сен янги товушдан чўчима,
Қулоқ сола берма
Вазн ва қофияга,
Қўй, эски қанот билан учма!
Бас энди риё қилмоқ –
Бу ҳижо деб, бу туроқ деб
Осилмоқ қоидага.
Ғарб – отам менинг,
Шарқ – онам.
Банд этгандир бошимни
Жаҳон ва Инсон…
Ортиқ бўлмас қурол ҳаётда,
Ортиқ бўлмас қонун ҳам, инон.
Эҳтимол, тушунмайсан…
«ДЎСТИМ…»
ДЎСТИМ,
Сира бўлма ўзингдан рози,
Ғафлатда қолма бир замон,
Дўстларингнинг меҳри, эъзозин
Бир гап билан бир дақиқада
Ўн йилларда топган бахтингни
Ҳеч ажаб эмасдир этасан тамом.
Қолсин десанг ўша бахт, ўша эътибор
Етти ўлчаб бирни кес ҳар вақт
Айтар бўлган гапларингни,
Босар изингни таъқиб этиб бор –
Йўқ эса абадий эмас бахт.
«ЖАЛБ ЭТМАЙДИ, ЙЎҚ…»
ЖАЛБ ЭТМАЙДИ, ЙЎҚ,
Гўзал қизлар ногаҳон.
Ўғирлаб ҳам олмайди
Шу кўзларга беркинган
Муҳаббат оҳини.
Бойлик нима?!
Бойлик керак эмас бу замонда.
Инсон қадри-қиммати керак,
Жуда катта бойликдир
Агар мараз бўлмаса танда.
Ҳеч нарса қолдирмади
Менинг бой бобом.
Ҳеч нарса қолдирмасдан
Ўтди отам дунёдан.
Қолдирди ёлғиз алам.
Кўп йиғладик
Мен ва муштипар онам.
Ойлар мотам либосин
Йиғмадик.
Узун йиллар овутди,
Ғамгин кунлар эсда қолди-ю,
Лекин бахтиёр кечган
Йилларни мен унутдим.
Ҳозир эса сен пайдо бўлдинг,
Мени сен сева билдинг,
Тушундинг,
Чинга айлантирдинг
Тушимни.
Ишқ деб сақлаганим
Буюк меҳр сеники экан,
Сенга бахш этдим
Шу ёлғиз нарсани, эркам.
Оёғингга бошимни қўйиб,
Йиғлаб олай тоза
Тўйиб-тўйиб.
Сени топганим учун.
Кўз ёшимни тўкмай бироқ,
Бу кўз ёш тенгдур
Бир дунё дурга
Ва