дона ёмғир,
Кўк сафсар гул узра марварид тақди,
Бош эгди оғир…
«МАЙЛИ, ЙИҒЛА, ЙИҒЛА ВА ЛЕКИН…»
МАЙЛИ, ЙИҒЛА, ЙИҒЛА ВА ЛЕКИН
Абад видо бўлса қайғуда.
Дейдиларки, кўз ёши эркин
Оқса, қайғу эрир йиғида.
Майли, йиғла, йиғла ва лекин
Маржон-маржон севинч ёши тўк.
Баҳор йўқдир ва хароб экин
Баъзан шундай йиғламаса кўк.
АЛЛА
Бувимга
Тунда келдим узоқ сафардан,
Кўзларингда марварид –
Ёш интизор кунлар эҳсони –
Меҳр бозоридан харид.
Ухла, алла айтай қошингда.
Куйиб суйган кунларинг ҳаққи.
Ширин ҳаётим садқа.
Уйғоқ ўтган тунларинг ҳаққи,
Шеърим – бисотим садқа,
Ухла, алла айтай қошингда.
Она, садқа жону жаҳоним,
Бахтим, жоним, соғ бўлсанг.
Бўлсанг меҳринг ила офтоб,
Буюкликда тоғ бўлсанг,
Ухла, алла айтай қошингда.
Оқ сутингни оқлай, оҳ, она,
Олтин сочай бошингга,
Арзимасман илиқ табассум,
Томчи қайноқ ёшингга,
Ухла, алла айтай қошингда.
Мен ухласам сен ухлагансан,
Йиғлагансан – йиғласам.
Мен кулганда сен ҳам кулгансан,
Ўйнагансан – ўйнасам,
Ухла, алла айтай қошингда.
Тунда келдим узоқ сафардан,
Соғиниб келди ўғил.
Ухла, алла айтай қошингда,
Мен бедор, сен ухлағил,
Ухла, алла айтай қошингда.
«КИМ БИЛАДИ ОРЗУ ВА ХАЁЛ…»
КИМ БИЛАДИ ОРЗУ ВА ХАЁЛ
Балки хазон бўлар узлатда.
Ким билади иқбол, эҳтимол,
Жилва қилар бир кун қисматда.
Ким билади сокин, бедаво
Жимгина кечарми ҳаётим.
Жимгина кечарми бенаво,
Яна синган каби қанотим.
Оппоқ ойдин йўлим бегумон,
Мен бир мурват, тафаккур – само,
Хазон бўлса гар орзу – армон,
Фақат ўзим сабабкор танҳо.
Майли, ташвиш билан йилу ой,
Кеча-кундуз ва ҳар бир соат
Ўтса ўтсин лекин, ҳойнаҳой,
Инон, бўлмас асло бемеҳнат.
Ишонсалар, сени севсалар,
Келгуси бор буни десалар,
Билмай нима ўзи тақозо,
Оҳ, ишонч бу энг олий жазо.
«ЛАГАНБАРДОР ЭМАСМАН…»
ЛАГАНБАРДОР ЭМАСМАН,
Ёқтирмайман хушомадни.
Ҳар кимга ҳам букмайман
Мағрур қоматни.
Лекин биламанки,
Сен елкада кўтарган
Бу жаҳон ғами оғир.
Милёнларнинг кўзи бўлсанг сен,
Милёнларнинг сўзи бўлсанг сен,
Мақтамай нега,
Нега осмонларга кўтармай ахир?!.
Лаганбардор эмасман,
Хушомадни ёқтирмас кўнглим.
Ҳамдард дўстим,
Меҳрибон отам,
Лекин қошингда бу кун
Виждон