ғалат туюлар
Балки севгинг билан ёнганим.
Менга оғу каби қуюлар
Шундай буюк ишқдан тонганинг.
Ойлар ўтди ва йиллар ўтди,
Юрак эса ишонч ва ғашда.
Қанчадирки, ўтган вақт, кутдим,
Сени кутдим куйиб оташда.
ХАЙР, ДАДА,
Биз энди кўриша олмаймиз
Ёруғ дунёда.
Биламанки, сиз тупроқда,
Биламанки, сиз қалбимнинг
бағрида очилган япроқда.
Биламанки, мумкин эмас
сизни бир бор кўрмоқ,
бахтини
тута билмай кўкраклар-ла
ер ўпмоқ!
Армоним қолди, холос.
Армонимга сиғинаман,6
Сизни соғинаман…
Биламанки, мумкин эмас.
«ТАЛПИНАДИ, ШУНДАЙ КУЛАДИ…»
ТАЛПИНАДИ, ШУНДАЙ КУЛАДИ
Кўм-қўк ўрмон ва тиниқ дарё.
Дарё узра ой ҳам қулади,
Ер ҳуснига бўлиб маҳлиё.
Талпинади яшил далалар –
Совутади асов отини.
Қуёш ширин ўйларга толар,
Бугун ёзар гул ижодини.
Совуқ юракларга ўт қалаб,
Ўзи бериб ўзига баҳо,
Мангуликнинг нағмаси ила
Талпинади ўлкада баҳор.
«МУАЛЛАҚ КЎЛЛАРДЕК БУЛУТЛАР…»
МУАЛЛАҚ КЎЛЛАРДЕК БУЛУТЛАР,
Қўйган каби кундага бошни,
Ташна саҳро ёмғирни кутар.
Дунёлар ўтларга қорилган,
Англамайдир бу қайноқ тошни,
Бу саҳро қонталаш, ёрилган.
Сабрсиз, бу саҳро сабрсиз,
Қайга кўмсин бу чексиз лошни
Қабрсиз, бу саҳро, қабрсиз.
Пуфлар куйиб кетган қуёшни.
«ВАТАН, СЕН БИР ГУЛ ЭСАНГ…»
ВАТАН, СЕН БИР ГУЛ ЭСАНГ,
Булбул бўлиб куйлагум.
Сенинг қутлуғ умрингга
Мен умримни улагум.
Жон томиринг сингари
Оқгум дарёларингда.
Мангу қолгум жаннати
Сенинг дунёларингда.
Беҳуда хаёл билан
Келса қонли панжалар,
Бир қарич ўтмас ғаним –
Кўксим метин панжара.
Сен кўзим қорачўғи,
Соқчи ҳар бир кипригим.
Сен рози эмас бўлсанг –
Менинг бордан йўқлигим.
«ШЕЪРИМ СОВҒА ЭТМАС ҲАЯЖОН…»
ШЕЪРИМ СОВҒА ЭТМАС ҲАЯЖОН,
Шунчаки ўқирсан, эҳтимол.
Ғашга тегар туроқ ва ҳижо,
Қофиялар тортмас эътибор.
Лекин тушун мени, азизим,
Бузулса ҳам қонун-қоида,
Сенга ишқим шеър бўлиб оқсин,
Оқар бўлса нега тўхтатай…
«ЗАЪФАРОН ЧАҚА ҲАМ ЙЎҚ ҲОЗИР…»
ЗАЪФАРОН ЧАҚА ҲАМ ЙЎҚ ҲОЗИР,
Еллар чўнтагимда чийиллайди.
Киссам касал бўлса қалбим зар,
Дўстим, ҳеч бокиси йўқ. Майли.
Боқма эски одамга ўхшаб,
Ўтган аср каби қарама.
Ва хижолат чекма уялиб,
Сочинг учларини бурама.
Сен