align="center">
«БАҲОР ТЕБРАНДИ…»
БАҲОР ТЕБРАНДИ,
баҳор кулди,
баҳор яшнади.
Нақадар гўзал баҳор.
У кимнинг фарзанди?
«СЕН ГУЛЛАР БИЛАН ЯША…»
СЕН ГУЛЛАР БИЛАН ЯША,
қуёш билан яша.
Нега кўз ёши ҳақида
сен айтган ашула?
Осмон зангори
сенинг кўзларинг каби.
Сен айтган қўшиқдан
зангори
осмон
йиғлади…
«ДАРАХТДА ҚОР…»
ДАРАХТДА ҚОР,
Томда қор,
Хаёл узра қор.
«ҚОРА БУЛУТ…»
ҚОРА БУЛУТ
нега хафа кўринар?
Нега ғамгин кўринар
қора булут?
Ҳозир йиғлашини билганим учун
Кўринарми
бундай бўлиб
қора булут?
«ОСМОН БЕҒУБОР…»
ОСМОН БЕҒУБОР,
қуёшнинг осмони.
Ерда инсон бор.
Ер инсоннинг.
Агар инсон бўлмаса
билмасди:
қуёш – қуёшлигини,
осмон – осмонлигини.
Билмасди дунё ҳам
ҳаёт қийинлигини,
ҳаёт осонлигини.
Инсоннингдир
ёруғ дунё,
эркин турмуш.
Фақат инсонники эмас
уруш.
«ШОД КУЙЛАРМИ…»
ШОД КУЙЛАРМИ,
хафа куйларми тўрғай?
Дардини айтарми,
бахтини сўйларми тўрғай?
«БУЮК ТУЙҒУ БОР МАНДА…»
БУЮК ТУЙҒУ БОР МАНДА
сен туфайли,
қалбимда
қалб каби
яширин.
Оғир қайғу бор манда
сен туфайли –
ширин…
1955
«ҚЎЛГА ОЛИБ РУБОБНИ…»
ҚЎЛГА ОЛИБ РУБОБНИ
Куйламоқчи бўламан.
Эплолмайман, алам-ла
Яна жойга қўяман.
«СЕНИ МЕН ИЗЛАЙМАН, ЖОВДИРАР КЎЗИМ…»
СЕНИ МЕН ИЗЛАЙМАН, ЖОВДИРАР КЎЗИМ,
Юраман тентираб қоронғу тунлар.
Сени деб, жонгинам, сен учун, қўзим,
Сенга бағишланиб чалинар созлар…
Сўйла сен, гапиргин, қилгин табассум,
Мен сени севаман, ишон, меҳрибон.
Ғунча лабларингда чиқаргин бир зум,
Бир товуш мен учун – катта бир жаҳон.
Мен сени севаман, ютаман қайғу,
Мунгли товушларга бўлиб оҳангдош.
Дилимда, юракда муқаддас орзу,
Сени кўрганимда чиққандай қуёш.
ДАДАМГА МАРСИЯ
Бир пайт бу уйлар тўйхона эрди,
Ғунчалар очилиб, гулзорлар