худди тож-хўроз,
Балки ғам-аламлар ичра йиғларсан,
Балки севгилингдан хафасан бироз.
Билмайман буларни, билмайман, эсиз,
Лек сендек дўст учун жуда ҳам шодман.
Ҳурматлайман сени, ардоқлаб ҳаргиз,
Танларда жон бўлса, токи ҳаётман.
ЮЛДУЗЛАРИМ
Тун қоронғусида осмон юзида,
Юлдузлар тўпига бўларкан мафтун,
Нозли дилрабонинг оташ кўзида,
Оташ лабларидан эшитаман ун:
“Мен сени севаман, сўзимга ишон,
Нега кўзларинг чақмоқ, ғазабкор,
Нега муҳаббатдан сенда йўқ нишон,
Нега у лабларинг пичирлар такрор?”
Янглишдинг, ўйларим хаёлий унлар,
Менинг ҳам гўзалим, илк севгилим бор.
Ўйлайман у ҳақда ўтириб тунлар,
Аммо уни сира кўрмайман дийдор.
Фақат у тунда бор кўринмас кундуз,
Ўткир нур тиллари ёқимли чароқ.
Менинг ошиқларим севгилим юлдуз,
Кундуз кунлари ҳам тамошо қил, боқ.
Кўрардинг, юраман ҳур боғлар аро,
Гўзал дарахтларни(нг) соясидаман.
Кўрардинг, бахтлигим, шодлигим аммо,
Энг паст кишиларнинг поясидаман.
ҚИШЛОҒИМ
Эрта тонгда мени соф нафас билан
Ҳур, кўркам қишлоғим бағрига олди.
Кўм-кўк дарахтларда шўх ҳавас билан,
Беғубор қалбимга ҳаяжон солди.
Кўраман: далалар яшнар қошимда,
Сахий нур қуёшда гўзал, жилвакор.
Кўраман: ҳур қушлар учар бошимда.,
Феруза осмонда эркин, ўйноқдор.
Бепоён далалар, қирларда ғўза,
Майин шабада-да ўйнар ва кулар.
Ғўзалар ораси – ариқлар узра,
Шилдираб оқади ярқироқ сувлар.
Бу менинг қишлоғим, ҳуснга макон,
Содда чиройига мафтунман мангу.
Унинг қучоғидаман, севаман ҳар он,
Кўм-кўк далаларда поёнсиз севгу.
Унинг қучоғидаман бахтиёр ва шод,
Юз-юзлаб қўлларда яна яшнар у.
Катта-катта сувлар этади обод,
Яна гуллатади тиниқ сув Бўзсув.
Қишлоғим, яшнайбер, гуллайбер буткул,
Узоқ қирларингда ўсаберсин гул.
«ЁДИМДАДИР: БАҲОР ПАЙТИДА…»
ЁДИМДАДИР: БАҲОР ПАЙТИДА,
Гулзорларда юрардик ёлғиз.
Райҳонларнинг ҳиди кайфида
Бахтлимиз деб этар эдик ҳис.
Тўғри, сен шод ва бахтиёрсан,
Ҳур Ватанда озодсан ҳар чоқ.
Аммо менга, менга боқасан,
Сен тарк этган севгидан бу чоқ
Оташ сўзлар сўнди беомон,
Муҳаббатим қайғудор ва жим.
Севар эдим, оҳ, жондан ортиқ,
Сенсиз кулмас у пок кўнглим.
Майлига, сен сева олмадинг,
Шўх севгимга беролмадинг тоб.
Оҳ! Муҳаббатни сен тарк этдинг,
Эди у севгилар ширин, соф.
Ҳаётимда севмайман ҳеч ким,
Бу диёрда ўтарман танҳо.
Фақат, фақат сени севардим,
Юракларинг учгувчи аммо.
ДЎСТИМГА
Қувон, дўстим,