Reşad Mecid

Bir Daha Gelmeyecek


Скачать книгу

uzanır,

               Girir torpağın

                    altına,

      Mən sənsiz darıxanda

      Min il əvvəlki

               Sümüklərim

                     Sızıldayır.

      YANAŞI 172 GETMӘK

      Səninlə yanaşı yerimək,

      Yanaşı oturmaq,

      Su içmək!

      Və baxmaq gözlərinin

      Dərinliyinə.

      Sonra addımlayıb

      Keçmək sərhədi.

      Sonra təyyarəyə minmək,

      Sonra çiyninə toxunub

                        Titrəmək, əsmək.

      Göyün onuncu qatında

                        Dua etmək:

      -İlahi, sən bu titrəyişi

                        Məndən alma!

      O SӘSİN

      Çəkilmir o səsin qulaqlarımdan,

      Od kimi nəfəsin yanaqlarımdan!

      Ağlımı başımdan çıxarıb alan

      Məni tamam dəli eləyən səsin

      Zarıyan, sızlayan, düşüb-qırılan,

      Ah-nalə fışqıran, lələyən səsin.

      O səsi canımda, beynimdə tutub

      Ardınca yeridim mən addım-addım.

      O səsin çıxardı məni bu haldan,

      Yoxsa yarı yolda azıb qalardım.

      Hayqıran, çığıran, «Sən» deyən Səsin

      Yadımdan çıxmayan –

                       inləyən Səsin!

      MƏLƏYİM… İBLİSİM…

      Hamıdan çətinsən, hamıdan asan,

      Əzabın məşəqqət, sevincin dərman.

      Gah həyat verirsən, gah qətlə fərman,

      Əzizim, ən yaxşım, ən pisim mənim.

      Gah geniş çəmənsən, gah qara zindan,

      Gah qatil olursan, gah da ki qurban.

      Gah göydə yaşadan, gah yerə çırpan,

      Ruhum, azadlığım, məhbəsim mənim.

      Gördüm gecəsini, gündüzünü də,

      Yaxşının, yamanın hər üzünü də.

      Axır bircə dəfə gəl düzünü de,

      Allahım, mələyim, iblisim mənim.

      SIRADAN BİRİSİ

      Ağrılar, acılar selində idim,

      Gözlərim danışan dilində idi,

      Taleyim tək sənin əlində idi,

      Sıradan birisi etmədin məni.

      Gördün o darıxan lal173 baxışları,

      Hiss etdin gözlərdən axan yaşları,

      Duydun səssiz, fağır174 yalvarışları

      Sıradan birisi etmədin məni.

      Tükdən asılmışdı175 bu ruhsuz bədən,

      Dağlar titrəyirdi dərdi-sərimdən176.

      Yapışdın o anda biləklərimdən

      Sıradan birisi etmədin məni.

      GÖRMӘDİM

      “Sən də artıq hər kəs gibisin”

Nazım Hikmət

      Töküldü üstümə

                 Әzablar, ağrılar.

      Qəlbim, əsəbim

      Cövlan elədi177,

                 Hirsim biləklərimə

                       Sıxılıb meydan oxudu –

                       Səni hər kəs kimi görmədim yenə.

      Gözümə yazılsa da,

      Acı səhnələr,

      Ruhumu titrətsə də,

      Oxşar kəlmələr,

      Əzsə də məni gördüklərim,

      Üzsə də məni bildiklərim,

      Dönmədim, sönmədim,

                       Dinmədim -

      Səni hər kəs kimi

                       Görmədim yenə.

      Uçurdun öz əlinlə

      Qurduğun xanimanı,

      Viran qoydun, dağıtdın

                      İşıqlı kəhkəşanı,

      Çırpdın üzümə

      Bütün yaşananları,

      Diyirlənib178 hərəsi179 bir yana dağıldı

                      Әn ülvi xatirələr –

      Yenə dözdüm,

      Səni hər kəs kimi

                 Görmədim yenə.

      EYNӘK

      Qocalığın qaranquşu180,

      Gözümə işıq gətirənim.

      Heç sevmədim amma səni -

      Ömrümün ikinci

      Hissəsinin

                     Gəldiyini

                     Xəbər verdiyindən,

                     Kədər verdiyindən!

      İlk dəfə sevdim -

           Oxumayanda da

           Çıxarmadım gözümdən -

      Elə bil məni əzizləyirdin,

      Göz yaşlarımı

                     Gizləyirdin.

      SӘNİN