катта бўлим бошлиғи. Бунден буён самостоятельная бўлишинг жерак.
Янгиликларга интилиш ичида дунё кезишга ўчлиги биринчи ўриндалигидан Қалдирғоч осонгина кўнди ва тез кунда Зиганшина билан яқиндан танишиб ҳам олди. Ва у билан дамлар осон ва енгил ўтишига имон келтирди.
Дугоналар меҳмонхонага жойлашиши билан биринчи кунининг асосий вақти ўтди. Кечки олтиларда самолёт Сочи шаҳрига қўнган бўлса, багаж кутиш, олиш, аэропортдан “Қора денгиз” санаториясигача етиб келиш, унга жойлашишга анча вақт сарф бўлиб, олтинчи қаватдаги денгизга қараган номер уларга тегди. Балконга чиққан Қалдирғоч, дугонам мақтаганча бор, бу жойдан табиат чиройли кўринар экан: денгиз бепоёну кўм-кўклиги, қуёш ботганида сал тундроқ кўринаётганини айтмаса, чексизликка чорлайди, деб юраги ҳаприқди. Чуқур-чуқур нафас олиб, кўкрагини ҳаво билан тўлдираркан енгилликни ҳис қилиб, Гулсина тарафга хушнуд боқди. У эса аллақачон дам олишга монанд кийимларини кийиб олганча, дам олиш уйи ҳудудини айланиб келишга шоширди.
Қалдирғоч йўлдан чарчаганини важ келтириб, бу ишни эртага қолдирайлик дейишига кўнмай, Гулсина қўярда-қўймай ташқарига етаклади. Дам олиш ҳудудида барча ўзи билан ўзи овора. Биров рақс майдонига шошган. Кўплар яқиндагина кечки овқатни ейишгани учун шунчаки қўлтиқлашиб юришар. Скамейкаларда қатор ўтирганлар, суҳбат қуриб, бир-бирига гап бермаётганлар қанча.
Улар кенг аллеялардан денгиз томонга бориб, икки четига ёриткичлар ўрнатилган зиналарни бир-бир салмоқ билан босиб пляжгача тушишди. Енгил туфлиларини ечиб, оёқларини денгизга тиқиб олишди. Расми шунақа, деб Гулсина кулди. Қалдирғоч болдиригача сувга кирди. Денгиз остидаги майда тош аралаш қумга панжаларини ботириши билан, озгина муддат ҳам ўтмай, йўл чарчоғи тарқагандек хурсанд бўлди. Чўмилаётган битта-яримта одамни демаса, узоқ соҳил бўйлаб чўзилган пляж ҳувиллагандек кўринди. Икки қатор, уч қатор терилган лежаклардаги газета, бутилками, ёрилган шарларми, чиқиндиларни хизматчи йигитлар йиғиб юрган экан. Бир вақт биттаси улар томон кела бошлади ва «Гуля, сенмисан?» деб сўради.
Гулсина унга бир қарадию, кейин кескин бошини буриб, Қалдирғочни шоширди: Гуру юра қол, яхшиси ошхонага борамиз томоқ қақради.
Гулсинани мени Гуля деб чақиравер, сени «Оловидиннинг шамчироғи» фильмидаги малика Будурга ўхшатдим, ўшанақа гўзал ва нозиксан, шунинг учун сени Будур деб чақиришга рухсат бер деганда, Қалдирғоч йўғ-эй, қўйсангчи, нима кераги бор, кейин у ёш малика ёшидан аллақачон ўтган бўлсам, ёки кулгуга қўймоқчимисан, деб ҳайрон қаради.
─ Бўлмаса, Катя деб атайми?
Қалдирғоч бадтар ажабланиб қаради.
─ Топдим, мен Гуля, сен Гурия бўласан. Асло, асло энди бош силкама.
Қалдирғоч, «Гурия – бу ҳур дегани, тўғри келмайди», деб яна тиркашлик қилди.
─ Бўлмаса, Гуру. Эндиям қайсарлик қилсанг, сира гаплашмайман, деб Гуля суҳбатни мухтасар қилган, Қалдирғоч бу янги қисқа номига зўрға кўнганди.
Зинадан кўтарилаётганларида, бояги хизматчи улар томонга қараб қолган, буни Қалдирғоч ўгирилиб денгизга яна бир нигоҳ ташлаганда