үтте, еллар узды,
Шомырт күкрәп үсте.
Кош канатын җәйгән кебек,
Ботакларын ерак сузды.
Алмагачка урын калмады,
Җайлап кына кипте.
Тәмам бәләкәйләнде,
Бөтенләй корып бетте.
Бар шундый кешеләр,
Киләләр, кирәк булсаң.
Файдаң бетсә, китәләр,
Оныталар барысын.
Ә шулай да, изгелекләр
Һәрчак күрсәтергә язсын.
Күңел, яхшылыкта булып,
Рәхәтлек кичерә алсын.
Якты уйларда булып,
Файда китереп яшәсәк,
Бу дөньяда беркем булмас
Бездән дә бәхетлерәк.
Ышан
Кояшны күрәсеңме – күрәсең,
Айны күрәсеңме – күрәсең,
Көндез йолдыз күрәсеңме —
Күрмисең, әлбиттә.
Ә ул урынында тора,
Күренә тик төнлә.
Син Алланы да, бәлки,
Юк дип, икеләнәсеңдер?
Ә бит, ышаныр өчен,
Күрә алу кирәкми.
Килер вакыт, берәй заман,
Алла белән очрашкач,
Башың иеп торырсың,
Кызарып оятыңнан.
Бигерәк ахмак булганмын
Дип, үкенерсең шул чакта.
Дөрес яшәмәнсең икән,
Гомерең үткән бушка.
Үткәрсәң һәр көнеңне,
Аллага рәхмәт укып,
Яшәр идең бәхеттә,
Ходай җылысы тоеп.
Җирдәге матур оҗмахтан,
Күктәге рәхәт оҗмахка
Күчәр идең атлап кына,
Яшәү – мәңгелек, онытма.
Үзеңнең бәяңне бел
Тирә – як шаулап тора,
Күтәренке кәефтә һәммәсе.
Бүген монда үткәрелә
Таныклы песи күргәзмәсе.
Бик ерактан килгәннәр,
Матур күлмәк, костюм киеп.
Башына, муенга, хәттә койрыкка
Ефәк бант бәйләп куеп.
Хушбуй исе таратып,
Карап өстән барсына,
Тәккәбер песиләр утыра,
Медальләре ялтырап тора,
Читлекләре дә алтын гына.
Заманалар үзгәрде,
Песиләр хәзер бүтән.
Әзергә генә яшиләр,
Тычкан тотмыйлар күптән.
Хәзер инде песиләр
Ятып кына тора.
Тәмлә ашый да йоклый,
Я телевизор карый.
Үтеп китеп барышлый,
Ялгыш кына, күргәзмәгә
Килеп керде бер песи —
Урамныкы, гади генә.
Йоны тырпаеп тора,
Кермәгән күптән су да,
Колагын песи тешләгән —
Пыр тузып сугышты иртән.
Яхшы токымлы песиләр
Үтә нык гаҗәпләнеп,
Фу, дип, фырылдашып,
Утырдылар арт белән әйләнеп.
Гади песи һич гарьләнмәде,
Тавыш чыгарып тормады.
Горур атлап, җай гына,
Чыкты да китте ары.
Бөтен карашында язылган иде
Менә шундый сүзләр:
«Төчкердем бер мин сезгә,
Кирәкми бер нинди күргәзмә.
Песи песи инде ул,
Нәрсәгез миннән артык?
Шул