тырышкан булам,
Кирәк булса, сугышып,
Карчыганы да җиңәм.
Яшә миннән үрнәк алып,
Кыю, батыр бул балам».
Бәпкә чыкты шым гына,
Җылы канат астыннан.
Кыю басып атлап китте
Бөҗәк ягына табан.
Барлык көчкәен җыеп,
Кычкырырга ашыкты:
«Мин синнән куркмыйм,
Бөҗәк, белеп тор шуны!».
Үзе тагын йөгерде качырга
Каз канаты артына.
Ярый, шулай булса да —
Кыюлык шуннан башлана.
Икеләтә шатлык
Бүген төнлә йокламадык,
Сарык сагалап чыктык.
Туарга тиеш иде бәрән,
Бәлки, кирәк булыр ярдәм.
Юкка йөредек, йокламый —
Бәрән кабаланмады.
Иртән керсәк абзарга,
Таң калдырды мөгҗизә.
Басып тора ике бәрән,
Берсе ак, берсе җирән.
Көткән идек берәүне,
Туган игезәк бәрән.
Зур рәхмәт инде Ходайга,
Шатлыкны күпләп биргән.
Түземлек – зур көч
Сорама син байлык,
Сорама син дан, бөеклек.
Сора син Ходайдан
Бары тик түземлек.
Түземлек зур көчкә ия,
Түз, бирешмә, әйдә.
Әле кыен икән,
Рәхәт булыр тиздән.
Ходай күтәрә алмаслык
Авырлыклар бирми ул.
Сабыр итеп барсына,
Чын күңелдән риза бул.
Җиңеп чыксаң авырлыкны,
Үзеңә сокланырсың.
Артыр рухи байлыгың —
Сабырлык төбе сары алтын.
Соңгы ветеран
Зәңгәр күкне байкап оча,
Колачын җәеп, бер кош.
Менә кайда ул рәхәтлек,
Менә нинди матур очыш.
Әй, иркен тын алулары —
Ирекле булу рәхәт бит.
Башкортостан кошы ул,
Исеме аның бөркет.
Үзе кыю, үзе матур,
Оясы биек тауда.
Чал Урал кебек батыр,
Җиңеп чыга һәр яуда.
Эх, бар иде шәп егетләр,
Менә шундый бөркет кебекләр.
Яу кырында ятып калдылар,
Канатларын инде какмыйлар.
Бөек Ватан сугышыннан
Бар да кире кайтмады.
Ичмасам, яудан кайтканнар
Озак яшәсен иде.
Бер – бер артлы ветераннар
Китәләр безнең арадан.
Нинди моңсу күренеш —
Ашыкмагыз әле, зинһар.
Сез бит тере шаһитлар,
Кем өчен без парад эшләрбез,
Кемгә кызыл чәчкә бирербез,
Кем өчен яңгырар җырлар?
Дөнья шундый матур —
Рәхмәт әйтәбез сезгә.
Ашыкмагыз әле китәргә,
Шатланып яшик бергә.
Стройда калды соңгы ветеран,
Зинһар, нык бул, бирешмә.
Яу кырында ничек тырышсаң,
Әле дә көч тап яшәргә.
Син безне үткән белән
Тоташтырган корыч җеп.
Өзелә күрмә, берүк,
Озак яшә, горурлык тоеп.
Балта остасы
Һәр авылда бар
Уңган