җырларың,
Эх, беләсе иде шуны.
Берәйсенә исең китеп,
Гашыйк булгансың, бугай,
Гашыйклар җырлый шулай.
Тик, сиңа бер үтенеч бар,
Үтә әле шуны, зинһар.
Ичмасам, син җырлама әле
Бәхетсез мәхәббәт турында.
Ул хакта җырларга да түгел,
Кирәк тизерәк онытырга да.
Ярата белә ул йөрәк —
Эзләнергә кирәк, димәк.
Өр – яңа мәхәббәт килер,
Таң калдырып үзеңне.
Мәхәббәт бар, бәхет бар,
Җитәкләшеп, шат елмаеп,
Безнең арада йөри алар.
Мәхәббәтле, бәхетле булып,
Озак яшәек, дуслар.
Бәхет булсын бүләгем
Бүләк итәсем килә
Сиңа бәхет кошын.
Һәрчак яныңда булыр
Җәен һәм кышын.
Мин аны тоттым инде,
Син эзләмә, уйланма.
Очып китмәсен тагын,
Нык тот, ычкындырма.
Бәхетне эзләмәгез,
Ул бит югалмаган.
Янәшәдә көтеп тора
Тик үрелеп ал гына.
Сиңа бирсәм бәхет кошын —
Үземә калмый инде.
Нишләп калмасын, кала,
Мәхәббәт парлы була.
Син бәхетле елмайсаң,
Күңелем тынычлана.
Икебезгә бер кош җитә —
Мәхәббәтем, булыйк бергә.
Бәхетне эзләмәгез,
Ул бит югалмаган.
Янәшәдә көтеп тора
Тик үрелеп ал гына.
Сайлама син, сайланма,
Яхшыракны эзләмә.
Синең бәхет минем кулда,
Ышан әйткән сүземә.
Вәгъдә итмим йолдызлар,
Бу – сүзләр генә.
Мәхәббәттә яшәтермен
Назлап, иркәләп кенә.
Җавап көтәм
Көчле елга гөрләп ага,
Сыеша алмый ярына.
Әле китә ул шаулап,
Әле ага тын гына.
Ярдан ташып килеп чыкса,
Тутыра бар дөньяны.
Котылып булмый бу хәлдән —
Җиңеп кара син аны.
Тормыш та нәкъ шулай —
Бер тын гына ага,
Бер китә ифрат кайнап,
Аңа бит шулай охшай.
Мин риза бу хәлгә,
Янып яшәргә кирәк.
Сүнгән учак кебек, пыскып ятырга
Бер дә юк минем теләк.
Ник туганмын бу дөньяга,
Дөрес яшим микән?
Ходайдан җавап килгәнне
Көтәм мин, өметләнеп.
Бәлки, яхшы якка
Өлгерермен төзәлеп.
Яшем – минем байлыгым
Ага елга ташып алга,
Әллә кайда ашыга.
Гомер дә елга кебек,
Әллә кая агып, югала.
Әле кичә генә биш яшъ иде,
Бүген инде илле биш.
Балачак күңелле иде —
Шулай булырга тиеш.
Бәләкәй чагымны сагынам,
Эх, булса иде бер күпер.
Күпер аша йөгереп чыгып,
Бала чагым кочагына
Ташланыр идем шатланып.
Болыннарда ялан аяк
Йөгереп, туйганчы уйнап.
Янә кайтыр идем илле бишкә,
Яшем бит –