Bu yay da belə keçdi̇. Vahi̇d Çəmənli̇

könlün yoxdur getməyə bu gün,

      Niyə qara gözlər yenə də gülmür?

      Bəlkə ürəyimi sındırdığınçün,

      Nigaran getməyə ürəyin gəlmir?

      Gedirsən, fəryadım qəlb otağında,

      Sarı sim üstündə vağzalı çalır.

      Gedirsən, təbəssüm al dodağında,

      Görüşə gəlməyin nə vaxta qalır?

      Bu geçə otağın boş qalacaqdır,

      Könlümün boşalmış sarayı kimi.

      Bu gecə ürəyim hıçqıracaqdır,

      Yanıqlı vağzalı harayı kimi.

      Bu gecə yanına bir yad gələcək,

      Bu gecə yerimə qor dolacaqdır.

      Saçların tufana düşən güllər tək,

      Pərişan üzünə dağılacaqdır.

      Gizli eşqimizin şahidi Ay da,

      Utanıb, üzünü bürüyəcəkdir.

      Donacaq heyrətdən dəniz də, çay da,

      Dağlar qəzəbindən əriyəcəkdir.

      Üstümə töksən də od dəstə – dəstə,

      Qıymazdım paklığın, qürurun sına.

      Könlümün qırılmış telləri üstə,