Janis. Holly George-Warren

Janis zaczęła krwawić – co próbowała ignorować. „Pamiętam, że często chodziła do łazienki, bo naprawdę mocno broczyła krwią – wspominał Killeen. – Spytałem: »Co się dzieje, do cholery? Musisz iść do lekarza«. Niechętnie wybrała się do przychodni i w końcu po miesiącu krwawienie ustało”278. Okazało się, że poroniła, o czym później beztrosko poinformowała byłego chłopaka Powella St. Johna, który najprawdopodobniej był ojcem dziecka.

      Chociaż Janis zapisała się na semestr zimowy, spędzała czas głównie na śpiewaniu i zabawie, ignorując większość zajęć, również tych związanych ze sztuką. Killeen twierdził, że „Janis była dość dobrą ilustratorką”279, jednak reakcje na jej obrazy były powściągliwe w porównaniu z uznaniem, jakim cieszyła się jako piosenkarka, co sprawiło, że porzuciła swoje dawne marzenia. „Jak mi powiedziała – wspominał później Seth Joplin – odkryła, że nigdy nie będzie w tym dobra. Odpuściła więc całkowicie. Nigdy potem już nawet nie próbowała”.

      Udało jej się napisać jeden artykuł dla „The Texas Ranger”, ale głównie imprezowała z Sheltonem, Killeenem i innymi członkami redakcji. Uczelnia płaciła redaktorom pisma od każdego sprzedanego egzemplarza, a po wydaniu nowego numeru zawsze wyprawiano przyjęcie. Kiedy Janis nie przesiadywała w The Ghetto, ona i Killeen spędzali czas z Sheltonem i jego dziewczyną Pat Brown; kiedyś odbyli wspólnie podróż do przygranicznego miasteczka Nuevo Laredo w Meksyku, żeby pić w tamtejszych barach.

      Pewnego sobotniego popołudnia Janis spotkała Julie Paul, pochodzącą z Austin wielbicielkę muzyki country, która nie stroniła od alkoholu. Julie zauważyła The Waller Creek Boys i Janis, która niosła swoją cytrę, w drodze powrotnej do domu z Zilker Park po wygranym turnieju talentów Parks Commission (Janis śpiewała This Land Is Your Land). Kiedy Julie podjechała swoim kabrioletem triumph TR3 i zaoferowała podwiezienie, Janis bez namysłu wskoczyła do auta. Julie miała męską posturę – jedna z jej przyjaciółek twierdziła wręcz, że jest „napakowana jak gracz rugby”280. Obie dziewczyny od razu przypadły sobie do gustu. Julie już niebawem zabrała ją do piwiarni Threadgill’s, w której, jak się okazało, Janis miała po raz pierwszy objawić swoje wokalne talenty szerszej publiczności.

      Threadgill’s, usytuowana na North Lamar Boulevard, została zbudowana w 1933 roku przez Kennetha Threadgilla, wielbiciela Jimmiego Rodgera, „ojca muzyki country”, którego kariera rozpoczęła się w 1927 roku. Początkowo była to stacja paliw firmy Gulf, jednak po latach oficjalnej sprzedaży benzyny i pokątnego handlu pędzoną przez siebie whisky Threadgill w 1948 roku przerobił swój biznes na piwiarnię. W środowe wieczory prowadził „sesje wokalne” z udziałem lokalnych muzyków „hillbilly”. Zamiast honorariów stawiał im piwo. Threadgill, który sam amatorsko jodłował, stał głównie za barem, wydając gościom marynowane świńskie nóżki, ser i krakersy. W 1959 roku kilku miłośników bluegrassu studiujących na Uniwersytecie Teksańskim, między innymi Bill Malone i Stan Alexander, odkryło to miejsce i dołączyło do środowowieczornych „sesji”. Widownię stanowili zazwyczaj kierowcy ciężarówek, mechanicy i budowlańcy.

      „To była spontaniczna sprawa: po prostu siedzieliśmy przy dużym drewnianym stole i śpiewaliśmy na zmianę, dzieląc się piosenkami wykonywanymi w przeróżnych kombinacjach – opowiadał Malone. – Nie było nagłośnienia”. Kiedy Janis i jej hałaśliwa ekipa zjawiła się w Threadgill’s jesienią 1962 roku, Malone początkowo ich nie polubił: „Byłem jakieś dziewięć lat starszy od Janis – wspominał – i właśnie kończyłem doktorat. Czułem wobec niej jakieś uprzedzenie i pamiętam, jak Janis mówiła: »On nas tu nie chce«”. Ale gdy tylko The Waller Creek Boys zaczęli swój występ od Stealin’, Stealin’, Malone – znawca muzyki country, który miał w przyszłości napisać przełomową pracę Country Music U.S.A. – zmienił o nich zdanie. „Jej głos był szczególny – opowiadał. – Śpiewała z tak wielkim uczuciem i mocą, że nie można było jej zignorować. Wszyscy siedzieli i słuchali jej uważnie”281. Wkrótce potem Malone zaśpiewał z nią w duecie Silver Threads and Golden Needles. Janis wyryła swoje imię na dębowym stole obok imion innych muzyków.

      St. John twierdził, że The Waller Creek Boys, grając w Threadgill’s, stali się bardziej zespołem bluegrassowym. „[Janis] zawsze musiała zaśpiewać kilka kawałków z gór, hillbilly i country”282. Do jej ulubionych utworów należały stare szlagiery kwintetu The Maddox Brothers & Rose, który reklamował się jako „najbarwniejsza kapela hillbilly na świecie”. Charakterystyczny hardy głos Rose Maddox w ich wersji piosenki Philadelphia Lawyer szczególnie zainspirował nosowy śpiew Janis.

      W jowialnym Kennecie Threadgillu Janis znalazła wspaniałego mentora. Był on mniej więcej w tym samym wieku co Seth Joplin. „Pamiętam, jak po raz pierwszy odwiedziliśmy to cudowne miejsce – wspominał Bill Killeen. – Pan Threadgill praktycznie adoptował Janis po tym, jak ją usłyszał. Była trochę nieśmiała. […] Śpiewało tam kilku wykładowców angielskiego, [pan Threadgill] miał w szafie grającej wszystkie te [płyty] Jimmiego Rodgersa. Janis zaczęła od bluesa i folku. Ale […] oni woleli śpiewać country i też się w to wciągnęła. Potem poleciały wszystkie te stare pobożne pieśni i [dla Janis] to był czad”283.

      Threadgill sprawił, że wszyscy traktowali Janis z szacunkiem, nawet gdy nalegała na śpiewanie czarnej muzyki w barze, w którym obowiązywała segregacja rasowa. „To była bardzo dziwna mieszanka ludzi – wspominała Janis. – Wszyscy ci starzy »Okies«284, grupa profesorów college’u, starszych gości zajmujących się naukowo muzyką country jako pierwszym gatunkiem z nurtu folk. Młodych muzyków, zaczynających karierę, […] też to kręciło. Nas również. […] Ale nikt nie był większym entuzjastą niż pan Threadgill! Był stary, wielki i brzuchaty, z siwymi, zaczesanymi do tyłu włosami na czubku głowy. Zawsze na miejscu, serwował polskie kiełbaski i jajka na twardo, a także piwa Grand Prize i Lone Star […], aż ktoś w końcu mówił: »Panie Threadgill, panie Threadgill, proszę tu przyjść i też coś zaśpiewać!